تحریم المپیک زمستانی پکن از سوی برخی کشورهای غربی از جمله ایالات متحده، کانادا، استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا که در اعتراض به مسائل حقوق بشری صورت گرفت به انضمام شرایط ویژه ناشی از همهگیری بیماری کووید۱۹ و نیز حضور ولادیمیر پوتین در مراسم افتتاحیه از جمله حواشی این بازیها بود.
آخرین مدالهای بازیهای المپیک زمستانی پکن در رشتههای بابْسلِد یا سورتمهسُری مردان، اسکی پیاده روی نوردیک در ماده ۳۰ کیلومتر زنان، کرلینگ زنان و هاکی روی یخ مردان توزیع شد.
نروژ با مجموع ۳۷ مدال از جمله ۱۶ مدال طلا، ۸ نقره و ۱۳ برنز در صدر جدول ردهبندی مدالها قرار گرفت و به مقام نخست دست یافت.
پس از نروژ کشورهای آلمان با مجموع ۲۷مدال (۱۲ طلا، ۱۰ نقره و ۵ برنز) و چین، کشور میزبان با مجموع ۱۵ مدال (۹ طلا، ۴ نقره و ۲ برنز) به ترتیب در مکانهای دوم و سوم جدول قرار گرفتند.
در بازیهای المپیک زمستانی پکن در مجموع ۳۶ رکورد المپیک در رشتههایی مانند سورتمه، اسکیت سرعت و اسکیت سرعت پیست شکسته شد.
این بازیها با حضور ۲ هزار و ۸۶۱ ورزشکار از ۹۱ کشور جهان و در قالب رشتههایی همچون اسکی آلپاین، اسکی کراس کانتری، هاکی روی یخ، پرش با اسکی و اسنوبورد برگزار شد.
پر سر و صداترین و جنجالیترین ورزشکار حاضر در این بازیها کاملیا والیوا، اسکیتباز پانزده ساله روس بود که ابتدا بنا به تشخیض برگزار کنندگان به دلیل استفاده از داروی نیروزا از حضور در مسابقات محروم شد اما سپس توانست با جلب رای موافق دادگاه تجدید نظر اجاز شرکت در بازیها را بدست آورد.
کاروانی ۳ نفره از ایران متشکل از دو مرد و یک زن در این بازیها حضور یافتند و همانطور که انتظار میرفت به مدالی دست نیافتند.
عاطفه احمدی و حسین ساوه شمشکی نمایندگان ایران در رقابتهای اسکی آلپاین بودند و دانیال ساوه شمشکی به نمایندگی از ایران در مسابقه اسکی صحرانوردی این بازیها شرکت کرد.
مراسم اختتامیه این بازیهای که بیست و چهارمین دوره از بازیهای المپیک زمستانی به شمار میرفت روز یکشنبه بیستم فوریه با حضور شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین و توماس باخ، رئیس کمیته بینالمللی المپیک در استادیوم مشهور «آشیانه پرنده» شهر پکن برگزار شد.