پیشتر دو جزء از چهار جزء شیمیایی مورد نیاز برای تشکیل دیانای شناسایی شده بود و حالا دو جزء باقیمانده نیز در شهابسنگها کشف شده است. دیانای مولکولی حامل دستورالعملهای ژنتیکی موجودات زنده است و نقشی اساسی در حیات ایفا میکند.
دیانای از چهار بلوک اصلی تشکیل شده است و علیرغم اینکه دو بلوک آنها پیشتر در شهابسنگها کشف شده بود (یعنی تنها نوکلئوبازها یا همان ترکیبات حاوی نیتروژن به نام آدنین و گوانین)، تحقیقات نتوانسته بودند وجود دو بلوک دیگر (به نامهای تیمین و سیتوزین) را در آنها تشخیص دهند.
این در حالی بود که تجربههای آزمایشگاهی قبلی که بر پایه شبیهسازی شرایط فضا انجام شده بودند نشان میداد هر دوی این ترکیبات میتوانند در نتیجه واکنشهای شیمیایی در محیطهای بینستارهای شکل بگیرند و پس از آن در زمان شکلگیری منظومه شمسی در سیارکها و شهابسنگها وارد شوند.
اکنون، دانشمندان تمامی ۴ جزء سازنده دیانای و یک جزء سازنده آرانای را در شهابسنگهایی که در زمین سقوط کردهاند شناسایی کردهاند.
محققان برای یافتن این عناصر از تکنیکهای پیشرفتهای استفاده کردند که با دقت یک در تریلیون میتوانند حتی مقادیر بسیار کمی از نوکلئوبازها را در شهابسنگها شناسایی کنند. دستگاه اندازهگیری جدید با قدرتی ۱۰ تا ۱۰۰ برابر روشهای پیشین میتواند شهابسنگها را مورد بررسی قرار دهد.
در این آزمایش ۳ شهابسنگ مشهور به نامهای مارکیسون، موری و دریاچه تگیش که در آمریکا، کانادا و استرالیا سقوط کرده و همگی از جنس شهابسنگهای کربنی بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سرانجام چند بخش در میلیارد از عناصر درون این سنگها یافت شد.
پژوهشگران میگویند این اجزاء احتمالا به دلیل ساختارهای ریز از چشم محققان قبلی دورمانده بودند. یاسوهیرو اوبا، اخترشیمیدان و سرپرست تیم تحقیق در دانشگاه هوکایدو در ژاپن گفت: «وجود پنج عنصر اولیه در شهابسنگها ممکن است در پیدایش فعلوانفعالات ژنتیکی پیش از شروع حیات در زمین نقش داشته باشد.»
هنوز مشخص نیست که چرا اجزاء تازهکشف شده در این شهاب سنگها بسیار کمتر از مقادیر اجزاء دیگر هستند. کشف جدید به دانشمندان کمک میکند تا بتوانند دریابند شرایط شکلگیری حیات در زمین چه بوده است و چه ترکیبهای شیمیایی با چه نسبتی توانستهاند برهمکنش داشته باشند تا موجودات زنده را پدید آورند.
در حالی که زمین حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده است، اولین موجودات زنده کره زمین یک میلیارد سال بعد در قالب میکروبهای باستانی در دریاها به وجود آمدند.
نتایج تحقیقات جدید در نشریه «ارتباطات نیچر» منتشر شده است.