رابطه شکل چاقی با مرگ‌ومیر
چاقی شکمی به مفهوم تجمع چربی بیش از حد در اطراف معده و شکم، عاملی است که بطور مستقل می‌تواند سلامت افراد را با مخاطره مواجه کند و معیارهایی که با اندازه‌گیری‌های تن سنجی دور شکم، دور شکم به دور لگن و دور شکم به قد به دست می‌آید، در پیش‌بینی میزان این خطرات کاربرد دارند.
مرکز تحقیقات غدد پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی یک مطالعه به یک بررسی ۱۸ ساله بر روی ۸۲۱ نفر پرداخته و ابتلای ایشان به بیماری‌های قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از آن و رابطه آن با معیارهای اشاره شده را مورد کاوش قرار داد.
دکتر عطیه آموزگار، رئیس این مرکز تحقیقاتی در خصوص نتایج این پژوهش گفت: این بررسی ها نشان داد افراد با وزن نرمال و چاقی شکمی در مقایسه با افراد با وزن نرمال بدون چاقی شکمی در معرض خطر بیشتری از بابت مرگ و میر کلی و مرگ و میر قلبی و عروقی هستند.
به گفته این فوق تخصص غدد، بر اساس این نتایج خانم‌ها با نسبت دور شکم به دور لگن بالا بیشتر در معرض مرگ و میر کلی و مرگ و میر قلبی و عروقی هستند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: افزایش نسبت دور شکم به قد نیز باعث افزایش همین شکل از مرگ و میر در هر دو جنس می‌شود.
علاوه بر آن نتایج مؤید این واقعیت بود که افراد با سن کمتر از ۶۵ سال بیشتر در معرض خطرات ناشی از چاقی شکمی هستند. دکتر آموزگار با بیان این مطلب نتیجه گیری کرد که یافته‌های این پژوهش بر ضرورت اندازه‌گیری‌های تن سنجی در کنار اندازه گیری وزن و محاسبه شاخص توده بدنی در بررسی‌های سلامت تاکید می‌کند و شاید نشانگر این باشد که با درمان چاقی شکمی و اصلاح معیارهای مربوطه بتوان تا حد قابل ملاحظه‌ای از مرگ و میر پیشگیری کرد.
