گزارش تصویری: وداع با خسرو شکیبایی

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: خسرو شکیبایی، اسطوره بازیگری سینمای ایران، 4 بامداد دیروز جمعه، 28 تیرماه به علت نارسایی قلبی، در سن 64 سالگی در بیمارستان پارسیان چشم از جهان فرو بست و خاطره نقشهای ماندگار خود را برای ما برجای گذاشت.

به گزارش سرویس هنر آفتاب، خسرو شکیبایی در حالی صبح دیروز رخ در نقاب خاک کشید که آخرین پلان خود را در فیلم تلویزیونی «پیوند» سعید عالم‌زاده بازی کرده‌بود و آخرین نمایش فیلمش، «آشیانه‌ای برای زندگی» حمید طالقانی بود که به مناسبت روز پدر از تلویزیون پخش شد.

سعید عالم‌زاده گفت: «خسرو شکیبایی به واقع انسان شریفی بود و من شیفته‌ی اخلاق این هنرمند بودم».

این کارگردان سینما و تلویزیون که تله‌فیلم «پیوند» به کارگردانی او، آخرین ایفای نقش زنده‌یاد خسرو شکیبایی در این فیلم محسوب می‌شود، در پی درگذشت این هنرمند گفت: ««پیوند» اولین و آخرین همکاری من با خسرو شکیبایی بود و پس از همکاری در این فیلم تلویزیونی، افسوس خوردم که چرا پیش از این، با ایشان همکاری نداشتم».

وی ادامه داد: «خسرو شکیبایی علاوه بر این‌که بازیگر بسیار توانایی بود، یک انسان شریف هم بود. من شیفته‌ی اخلاق او شدم و پس از همکاری در تله‌فیلم «پیوند»، دلم می‌خواست هر چه سریع‌تر مجددا با او همکاری کنم».

عالم‌زاده همچنین گفت: «وقتی می‌خواستم از شکیبایی برای بازی در تله‌فیلم «پیوند» دعوت کنم، یک‌سری از افراد به من گفتند که به دلیل سن او، تایم کاری کمی را در اختیار خواهی داشت؛ اما پس از کار با خسرو شکیبایی متوجه شدم که به هیچ وجه این‌گونه نیست».
کارگردان تله‌فیلم «پیوند» با یادآوری خاطره‌ی همکاری با این هنرمند، ادامه داد: «هنگام تصویربرداری برخی صحنه‌های فیلم، یک روز که در بیمارستان شریعتی کار داشتیم، خسرو شکیبایی از ساعت 8 صبح در صحنه حاضر بود و اولین پلانی که موفق به گرفتن آن شدیم، ساعت 4 بعدازظهر بود. او آن روز تا 2 نصف شب پا به پای ما آمد و به تمام اعضای گروه نیز روحیه داد».

عالم‌زاده درباره‌ آخرین نقشی که خسرو شکیبایی در آن ایفای نقش کرده است، گفت: «طی صحبتی که با خسرو شکیبایی داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که شخصیت او در فیلم «پیوند» باید انسانی واله و شیفته باشد. اشعاری که او در سکانس خانه‌ی این فیلم انتخاب کرد و خواند، به هیچ وجه در فیلم‌نامه نوشته نشده بود؛ اما زنده‌یاد شکیبایی به حدی با صدای گرم و شیرینش این اشعار را زیبا خواند که این تصاویر هفت‌دقیقه‌یی را تنها پلان بندی کردیم و هیچ بخشی از آن حذف نشد. به اعتقاد من، این پلان، پلان خود خسرو شکیبایی بود».

شکیبایی متولد سال 1323 در تهران، فارغ‌التحصیل بازیگری از دانشکده‌ هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. او تا پیش از انقلاب فقط در عرصه تئاتر فعالیت داشت و فعالیت حرفه ای در عرصه سینما را با بازی در فیلم «خط قرمز» (1361، کیمیایی) آغاز کرد.

اما سرآغاز دوره تازه فعالیت بازیگری شکیبایی را باید فیلم «هامون» (1369، مهرجویی) دانست. او به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول را در هشتمین جشنواره
فیلم فجر به دست آورد و در خاطره‌ها ماندگار شد.

این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران که سال‌ها با حمید هامون در فیلم «هامون» داریوش مهرجویی باورش کردیم سال‌ها بعد به خاطره فیلم «کیمیا» احمدرضا درویش، دوباره این سیمرغ را به خانه برد.

او سومین سیمرغ خود را هم را برای بازی در نقش عادل مشرقی فیلم «سالاد فصل» فریدون جیرانی گرفت. از آخرین افتخارات شکیبایی هم دیپلم افتخار برای فیلم «اتوبوس شب» کیومرث پوراحمد بود.

خسرو شکیبایی که خاطره‌ بازی‌اش را در فیلم‌های «کاغذ بی‌خط»‏، «یک‌بار برای همیشه» و مجموعه‌های تلویزیونی «مدرس»، «روزی روزگاری» و‏‏ «خانه‌ سبز» از یاد نبرده‌ایم، کم‌تر اهل گفت‌وگو و مصاحبه بود و با بیان صمیمانه‌اش از خبرنگاران می‌خواست که از او توقع مصاحبه نداشته باشند و دلگیر هم نشوند.

شکیبایی در حدود 40 فیلم سینمایی حضور داشته است؛ فیلم‌هایی همچون: «پری»، «رابطه»، «سایه به سایه»، «درد مشترک» و «خواهران غریب» و با فیلم‌سازان شاخصی چون داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی و مسعود کیمیایی همکاری داشت.

در زندگی‌نامه‌ او به این موارد اشاره شده است: «علاقه به کشتی کچ و شرکت در چند مسابقه‌ی آماتوری و غیرحرفه‌یی (1340)، عضو گروه نمایشی توسکا و بازی در نمایش پنجه‌ عدالت، گوینده‌ فیلم در استودیو شهاب (49-1347)، فعالیت در تئاتر (1354) و انتشار چند نوار از شعرهای شاعران معاصر».

از نمایش‌های او هستند: «پنجه‌ عدالت»، «زیر گذر لوطی صالح»، «تراژدی کسری»، «هنگامه‌ شیرین وصال»، «بلیت تئاتر»، «پنجه به دست آوردن»، «صیادان»، «با خشم به یاد آر»، «بازرس»، «سنگ و سرنا»، «همه‌ پسران من»، «شب بیست و یکم» و «بیا تا گل برافشانیم».

از فیلم‌ها، نمایش‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی‌اش هم به این موارد می‌توان اشاره کرد:
«زیر گذر لوطی صالح»، «سنگ و سرنا»، «لحظه»،‌‌ «کتیبه»، «سمک عیار»، ،« ‌کوچک جنگلی»، «مدرس»، «تهران 53»،« روزی روزگاری»، «میثاق خون»، «خانه‌ سبز»، «میراث مشترک (گوینده گفتار متن)»، «سرزمین سبز»، «کاکتوس»، «در کنار هم»، «پهلوانان نمی‌میرند» و ... .

اما فیلم‌شناسی خسرو شکیبایی به این شرح است: «خط قرمز»، «دادشاه»، «صاعقه»، «دزد و نویسنده»، «رابطه»، «ترن»، «شکار»، «هامون»، «عبور از غبار»، «ابلیس»، «جست‌وجو در جزیره»، «بانو»، «پرواز را به خاطر بسپار»، «سارا»، «یک بار برای همیشه»،« بلوف»، «پری»، «درد مشترک»، «لژیون»، «کیمیا»، «عاشقانه»، «خواهران غریب»، «سایه به سایه»، «سرزمین خورشید»،« روانی»، «زندگی»، «‌میکس»، «کاغذ بی‌خط»، «دختری به نام تندر»، «مزاحم»، «صبحانه‌ای برای دو نفر» و «اتوبوس شب».

از مهمترین فیلم‌های این بازیگر فقید می‌توان به «بانو، سارا، پری، دختر دایی گمشده و میکس» مهرجویی، «خط قرمز، حکم و رئیس» کیمیایی، «کاغذ بی‌خط» تقوایی، «اتوبوس شب و خواهران غریب» پوراحمد، «یکبار برای همیشه و مزاحم» الوند، «سالاد فصل و ستاره بود» جیرانی، «شب» صدرعاملی، «سرزمین خورشید، ابلیس و کیمیا» درویش، «دست‌های خالی» طالبی، «عاشقانه» داودنژاد، «رابطه و عبور از غبار» درخشنده و «چه کسی امیر را کشت؟» کرمپور اشاره کرد.

«خسرو شکیبایی» اخیرا در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را روی صحنه از دستان محمدباقر قالیباف، محمد خزاعی و محمدرضا جعفری ‌جلوه گرفت و با ابراز تشکر، صحنه را ترک کرد.



{$old_album_77870}