آمار سوختگی سالانه در ایران/ افراد فقیر بیشتر دچار سوختگی می‌شوند
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی اعلام کرد هر سال ۳۰ هزار نفر در ایران دچار سوختگی می‌شوند.
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی با انتقاد از وضعیت نامناسب و عدم توجه به بیماران سوختگی، گفت: این معضل سیزدهمین بار بیماری است، اما بودجه‌ای که به سوختگی اختصاص می‌دهند حتی در رتبه صدم هم قرار نمی‌گیرد و وزارت بهداشت کلا صورت مسئله «سوختگی» را برای خود پاک کرده و به آن اهمیتی نمی‌دهد که بیمار سوخته در چه بیمارستانی بستری است و چه مشکلاتی دارد؟
دکتر محمدجواد فاطمی در مصاحبه‌ای به بهانه روز حمایت از بیماران دچار سوختگی، گفت: برای امسال با توجه به وضعیت موجود تنها برنامه عیادت از بیماران سوختگی در بیمارستان‌ها را انجام می‌دهیم و دیگر شعاری برای روز حمایت از بیماران سوختگی اعلام نکردیم هرچند که به این شعار فکر کرده بودیم. بر این اساس تنها برای روز اول دی ماه در مراکز سوختگی سراسر کشور هماهنگ کردیم که همراهان ققنوس (بیماران بهبود یافته از سوختگی) به عیادت بیماران سوختگی فعلی بستری در بیمارستان بروند و علاوه بر اینکه به آن‌ها یک پکیج تغذیه‌ای می‌دهند درباره آموزش هم با آن‌ها صحبت کنند.
عدم حمایت از بیماران سوختگی در تقویم ملی
وی درباره اینکه آیا روز حمایت از بیماران سوختگی به طور رسمی وارد تقویم رسمی کشور شده است یا خیر؟، اظهار کرد: موضوع انتخاب عنوان این روز به شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است، اما هنوز وارد تقویم رسمی نشده است. قطعا ورود روز حمایت از بیماران سوختگی به تقویم رسمی کشور سبب می‌شود تا وظایفی برای ارگان‌های مرتبط با این روز تعریف شود؛ به عنوان مثال مدارس، صدا و سیما، آتش‌نشانی، اداره استاندارد و… همگی برنامه‌هایی اجرا خواهند کرد. امیدواریم به زودی با ورود این روز به تقویم ملی مردم را نسبت به موضوع مهم سوختگی و اهمیت آن بیش از گذشته آگاه کنیم.
افراد فقیر بیشتر دچار سوختگی می‌شوند
فاطمی درخصوص اصلی‌ترین مشکلاتی که بیماران سوختگی با آن مواجه هستند، تصریح کرد: سوختگی با فقر رابطه دارد و معمولا افرادی می‌سوزند که تمکن مالی ندارند؛ چراکه از وسایلی استفاده می‌کنند که استاندارد نیست و یا آموزش خوبی ندیده و سطح تحصیلات کمتری دارند یا در جا‌هایی زندگی می‌کنند که برای گرمایش از شعله مستقیم استفاده می‌کنند مانند بخاری و اجاق در چادر عشایر و… بنابراین؛ سوختگی یک بیماری برای قشر ضعیف و کمتر برخوردار جامعه است. این قشر وقتی می‌سوزد امکان درمان کمتری هم دارد چراکه بیمارستان‌های سوختگی استانداردی حتی در پایتخت هم نداریم و همان بیمارستان‌های موجود در کشور هم امکانات و پرسنل کافی ندارند و بیمارستان‌های خصوصی هم بخش سوختگی ندارند.
وی افزود: ما به پانسمان‌های نوین دسترسی نداریم و عوارض بیماران و تعداد مرگ و میر بیماران سوختگی بسیار بالا است. بیمار سوختگی حتی پس از ترخیص از بیمارستان هم حامی ندارد و با مشکلات زیادی در جامعه رها می‌شود؛ به همین دلیل اکنون مهم‌ترین چالش سوختگی همان عدم آگاهی و فقر افراد است؛ اما در شرایط فعلی حتی فقر افزایش یافته است یعنی خط فقر بر عددی قرار گرفته است که تعداد بسیار زیادی از هموطنان ما زیر خط فقر زندگی می‌کنند، پس تعداد سوختگی‌ها هم به گواه آمار افزایشی شده است. سوای این امر بودجه‌ای که به سوختگی اختصاص داده می‌شود به هیچ وجه همانند تورم افزایش نیافته است و انواع پانسمان‌هایی که قبلا برخی بیماران می‌توانستند تهیه کنند بسیار گران شده است.
مهم‌ترین چالش برای بیماران سوختگی
وی افزود: مشکلات به حدی در زمینه بیماران سوختگی افزایش یافته است که حتی بیمارستان‌های سوختگی توان ارائه میان‌وعده به بیماران خود و توان تامین پانسامان ندارند. در واقع ما روز به روز به روش‌های قدیمی‌تر بازمی‌گردیم که باعث عوارض و مرگ و میر بیشتر بیماران هم می‌شود؛ بنابراین بیماران سوختگی با چهار چالش مهم فقر، مشکلات جسمی (چسبندگی، خارش، اسکار، درد، نازیبا شدن قسمت‌های سوخته و…)، مشکلات روحی و افسردگی به واسطه بیماری و ایزوله شدن و مشکلات اجتماعی روبرو هستند؛ چرا که جامعه معمولا رفتار خوبی با بیماران دچار سوختگی ندارد و حتی ممکن است به بیمار سوختگی شغل هم ندهند.
عدم توجه وزارت بهداشت به بیماران سوختگی
او تاکید کرد: بار بیماری‌ها یعنی هزینه‌ای که هر بیماری به کشور تحمیل می‌کند و در مورد سوختگی می‌دانیم که این معضل سیزدهمین بار بیماری است، اما بودجه‌ای که به سوختگی اختصاص می‌دهند حتی در رتبه صدم هم قرار نمی‌گیرد و وزارت بهداشت کلا صورت مسئله سوختگی را برای خود پاک کرده و به آن اهمیتی نمی‌دهد که بیمار سوخته در چه بیمارستانی بستری است؟ چه مشکلاتی دارد؟ و یا حتی چگونه جانش را از دست می‌دهد؟
وی علت عدم توجه به بیماران سوختگی را اینگونه شرح داد: بیمار سوختگی از قشر ضعیف است که صدا و تریبون ندارد. آن‌ها می‌سوزند و از جامعه طرد می‌شوند و در نهایت می‌میرند و نمی‌توانند مانند سایر بیماران صدای خود را به جایی برسانند؛ صدای سایر بیماران به این دلیل به گوش می‌رسد که در میان آن‌ها بعضا فرد متمول هم وجود دارد که به واسطه آن افراد، صدای قشر ضعیف هم شنیده شود، اما صدای فقرا شنیده نمی‌شود.
بستری مناسب برای درمان سوختگی در کشور وجود ندارد
وی با تاکید بر اینکه در ایران حتی یک تخت استاندارد سوختگی هم وجود ندارد، اظهار کرد: این درحالی است که با این وضعیت و بودجه کم، با تعداد زیاد بیماران سوختگی هم مواجه می‌شویم. در بیمارستان‌های بسیار قدیمی و نامناسب به بیمار خدمت می‌دهیم به شکلی که حتی در پایتخت گاهی تا شش بیمار سوختگی در یک اتاق کنار هم بستری می‌شوند که این موضوع اصلا استاندارد نیست. این درحالی است که حداقل از سال ۱۳۸۰ قرار بود یک بیمارستان سوختگی در منطقه کن تهران ساخته شود که بعد از ۲۱ سال تنها سازه آن ساخته شده است و همین یک مورد نشان دهنده وضعیت نامناسب موضوع سوختگی است. از رسانه‌ها خواهش دارم که صدای این بیماران باشند.
آمار سوختگی سالانه در ایران
وی درباره آمار بروز سوختگی در کشور، تصریح کرد: سالانه ۳۰ هزارنفر سوختگی‌های جدی دارند که مجبور به بستری در بیمارستان‌ها می‌شوند که حدود ۳۰۰۰ نفر آن‌ها جان خود را از دست می‌دهند. از ۲۷ هزارنفر باقی مانده هنگام ترخیص حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد افراد دچار درجات مختلف از کار افتادگی می‌شوند. سالانه حدود ۱۳ هزارنفر، فرد از کار افتاده به جامعه اضافه می‌شود، چون از بروز سوختگی جلوگیری نمی‌کنیم.
