نقش مهم داروی صرع در درمان اوتیسم!
داروی ارزان صرع برای اولین بار علائم مشابه اوتیسم را در موش‌ها درمان کرد؛ چیزی که می‌تواند پیشرفتی رو به جلو باشد.
دیلی میل، لاموتریژین، با نام تجاری Lamictal، توانست مشکلات رفتاری و اجتماعی مرتبط با این اختلال را مهار کند. تصور می‌شود که این دارو با معکوس کردن تغییرات سلول‌های مغزی ناشی از یک جهش ژنتیکی عمل می‌کند.
مطالعات قبلی نشان داده که اوتیسم در افرادی که دارای جهش‌های خاموش کننده ژن MYT۱L هستند، شایع‌تر است.
موریتز مال نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ظاهراً درمان دارویی در بزرگسالی می‌تواند اختلال عملکرد سلول‌های مغزی را کاهش دهد و در نتیجه با ناهنجاری‌های رفتاری معمول اوتیسم مقابله کند.
وی افزود: با این حال، نتایج محدود به مطالعات روی موش است. مطالعات بالینی در بیماران مبتلا به اختلالات طیف ASD هنوز انجام نشده است. اولین مطالعات بالینی در مرحله برنامه ریزی اولیه است.
تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم در ۱۶ سال گذشته سه برابر شده است و این سوال مبنی بر اینکه آیا این بیماری در حال شایع‌تر شدن است را ایجاد می‌کند.
دانشمندان هنوز کاملاً مطمئن نیستند که علت اوتیسم چیست، اگرچه می‌دانند که احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی در آن دخیل هستند.
MYT۱L پروتئین مسئول محافظت از هویت مولکولی سلول‌های عصبی است و تعیین می‌کند که کدام ژن در سلول‌ها فعال و کدام غیر فعال هستند. تحقیقات قبلی نشان داد که عوامل موثر بر برنامه مولکولی سلول‌های عصبی ممکن است در ایجاد اوتیسم دخیل باشند.
محققان MYT۱L را در موش‌ها و سلول‌های عصبی انسان در آزمایشگاه خاموش کردند. آن‌ها دریافتند که موش‌های فاقد این پروتئین دارای ناهنجاری‌های مغزی از جمله قشر نازک‌تر مغز بودند. موش‌ها همچنین نشانه‌های متعددی از اوتیسم از جمله کمبود‌های اجتماعی و بیش فعالی را نشان دادند.
لاموتریژین هنگامی که برای درمان صرع استفاده می‌شود، با مسدود کردن کانال‌های سدیم در بدن عمل می‌کند و از انتشار انتقال دهنده‌های عصبی جلوگیری می‌کند. در اوتیسم، تصور می‌شود که این دارو تا حدی کانال‌های سدیم را مسدود می‌کند و اجازه می‌دهد تا مقدار مناسب سدیم از آن عبور کند.
نتایج این مطالعه فقط برای موش‌ها قابل استفاده است، به این معنی که این دارو لزوماً در انسان برای اوتیسم یکسان عمل نمی‌کند.
