بحث داغ لهجه افغانی در شب نمایش حیران
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: در ششمین روز از بیست و هفتمین دوره جشنواره بین‌الملی فیلم فجر، فیلم «حیران»، نخستین تجربه کارگردانی «شالیزه عارف پور»، در سینما «فلسطین» برای اهالی رسانه به نمایش در آمد و پس ازآن جلسه نقد وبررسی فیلم با حضور عوامل آن برای منقدان واهالی رسانه برگزارشد.
به گزارش سرویس هنر آفتاب، در این جلسه که «علی علایی» اجرای آن را بر عهده داشت، شالیزه عارف پور، کارگردان، نغمه ثمینی، نویسنده، مهرداد میرکیانی، چهره پرداز و باران کوثری، مهرداد صیقیان، ژاله صامتی و فوژان عارف پور از بازیگران این فیلم، به سوالات اهالی رسانه ومنتقدان پاسخ دادند.
شالیزه عارف‌پور، کارگردان این فیلم در ابتدای این جلسه در پاسخ به سئوالی در مورد مشکلات کار در لوکیشن‌های به‌جز تهران گفت: «در شمال مشکلی نبود چون من از کودکی درآن روستا بودم و روستائیان با من آشنا بودند اما در لوکیشن های مشهد، نامه‌نگاری‌های زیادی کردیم تا بتوانیم به منطقه‌ای برسیم که شبیه به مرز ایران و افغانستان باشد».
در ادامه یکی از خبرنگاران از «مهرداد صدیقیان» در مورد لهجه افغانی شخصیتی که بازی می‌کرد پرسید و چهره صدیقیان را برای این نقش نامناسب دانست. به نظر این خبرنگار لهجه صدیقیان علیرغم داشتن مشاور لهجه باز هم راضی کننده نیست.
صدیقیان در پاسخ عنوان کرد: «تنها یک چهارم افغانی‌ها هستند که چهره‌شان شبیه به ژاپنی‌هاست و بقیه آنها شبیه به ما هستند. شخصیت «حیران» هم وقتی که با دوستان خود صحبت می‌کند، لهجه کاملا افغانی دارد ضمن این که او دانشجوی ادبیات فارسی است و در واقع تنها کسی که می‌توانند بهترین نظر را در مورد لهجه افغانی من در فیلم بدهد خود فرد افغانی است و مشاورین افغانی زیادی هم لهجه من را تأیید کرده‌اند».
شالیزه عارف‌پور در پاسخ به سئوال دیگری در مورد دلیل ملاقات دو شخصیت اصلی در انتهای فیلم گفت: «این پایان بسیار زیبایی بود که «حیران» را در انتها ببینیم زیرا اینطور فیلم پایان بهتری می داشت».
باران کوثری با اشاره به دختر لجباز وتاکید بر نقش ماهی درحیران، آن را عشق شاعرانه خود نسبت به حیران می داند ودر جایی با اشاره مرحوم خسرو شکیبایی با عنوان عموخسرو فضایی خاص به محفل می بخشد و جای خالی مرحوم خسرو شکیبایی را در بین اهالی به احساس می کشد.
وی در ادامه در پاسخ به سئوالی در مورد لهجه خود در طول فیلم، گفت: «هیچ کدام از شخصیت‌ها لهجه مشخصی ندارد و من تنها در بخشی از فیلم با گویش شمالی صحبت کردم».
باران کوثری از «حیران»، به عنوان یکی از آثار محبوب دز میان مجموعه کارهایش یاد کرد.
«ژاله صامتی»، دیگر بازیگر فیلم در مورد نقش خود در فیلم «حیران» گفت: «من نقش زن شمالی را قبلا بازی کرده‌ام و با وجود تشابه این نقش‌ها هیچ‌کدام‌شان شبیه به هم درنیامده‌‌اند ضمن این که در این نقش لهجه‌ای نداشتم».
وی افزود: «البته با خودم عهد کرده بودم که دیگر نقش زن شهرستانی را بازی نکنم اما به خاطر احترامی که برای خانم بنی اعتماد قائلم و چون فیلم‌نامه را دوست داشتم این نقش را جذاب دیدم، در آن بازی کردم و از این بابت خوشحالم و تصور نمی‌کنم که این کار هم همانند کارهای قبلی‌ام باشد».
در ادامه این نشست ایرادات به لهجه افغانی مهرداد صدیقیان کم کم بیشتر شد و به همین خاطر، «سمیع ا... عطایی»، مشاور لهجه این فیلم که در سالن حضور داشت با تشویق حضار به روی صحنه آمد و در توضیحی درباره لهجه صدیقیان، گفت: «می‌توانستم این لهجه را غلیظ‌‌‌‌‌تر کنم و آن را به گویش افغانی نزدیک‌تر سازم ولی در آن صورت درک آن زبان برای بیننده ایرانی کمی مشکل می شد و پس از صحبت‌های مکرر با خانم بنی اعتماد ایشان نیز نظر من را تایید کردند ضمن این که شخصیت حیران چندین سال است در ایران اقامت دارد و لهجه او اندکی کمتر شده است».
«شالیزه عارف‌پور»، نیز در پایان اظهار داشت: «پرداختن فیلم «حیران» به موضوع عشق یک ایرانی به افغانی، باعث شده تا این موضوع دیگر یک عشق تلخ در بین مردم نباشد».
آفتاب: در ششمین روز از بیست و هفتمین دوره جشنواره بین‌الملی فیلم فجر، فیلم «حیران»، نخستین تجربه کارگردانی «شالیزه عارف پور»، در سینما «فلسطین» برای اهالی رسانه به نمایش در آمد و پس ازآن جلسه نقد وبررسی فیلم با حضور عوامل آن برای منقدان واهالی رسانه برگزارشد. به گزارش سرویس هنر آفتاب، در این جلسه که «علی علایی» اجرای آن را بر عهده داشت، شالیزه عارف پور، کارگردان، نغمه ثمینی، نویسنده، مهرداد میرکیانی، چهره پرداز و باران کوثری، مهرداد صیقیان، ژاله صامتی و فوژان عارف پور از بازیگران این فیلم، به سوالات اهالی رسانه ومنتقدان پاسخ دادند.
شالیزه عارف‌پور، کارگردان این فیلم در ابتدای این جلسه در پاسخ به سئوالی در مورد مشکلات کار در لوکیشن‌های به‌جز تهران گفت: «در شمال مشکلی نبود چون من از کودکی درآن روستا بودم و روستائیان با من آشنا بودند اما در لوکیشن های مشهد، نامه‌نگاری‌های زیادی کردیم تا بتوانیم به منطقه‌ای برسیم که شبیه به مرز ایران و افغانستان باشد».
در ادامه یکی از خبرنگاران از «مهرداد صدیقیان» در مورد لهجه افغانی شخصیتی که بازی می‌کرد پرسید و چهره صدیقیان را برای این نقش نامناسب دانست. به نظر این خبرنگار لهجه صدیقیان علیرغم داشتن مشاور لهجه باز هم راضی کننده نیست.
صدیقیان در پاسخ عنوان کرد: «تنها یک چهارم افغانی‌ها هستند که چهره‌شان شبیه به ژاپنی‌هاست و بقیه آنها شبیه به ما هستند. شخصیت «حیران» هم وقتی که با دوستان خود صحبت می‌کند، لهجه کاملا افغانی دارد ضمن این که او دانشجوی ادبیات فارسی است و در واقع تنها کسی که می‌توانند بهترین نظر را در مورد لهجه افغانی من در فیلم بدهد خود فرد افغانی است و مشاورین افغانی زیادی هم لهجه من را تأیید کرده‌اند».
شالیزه عارف‌پور در پاسخ به سئوال دیگری در مورد دلیل ملاقات دو شخصیت اصلی در انتهای فیلم گفت: «این پایان بسیار زیبایی بود که «حیران» را در انتها ببینیم زیرا اینطور فیلم پایان بهتری می داشت».
باران کوثری با اشاره به دختر لجباز وتاکید بر نقش ماهی درحیران، آن را عشق شاعرانه خود نسبت به حیران می داند ودر جایی با اشاره مرحوم خسرو شکیبایی با عنوان عموخسرو فضایی خاص به محفل می بخشد و جای خالی مرحوم خسرو شکیبایی را در بین اهالی به احساس می کشد.
وی در ادامه در پاسخ به سئوالی در مورد لهجه خود در طول فیلم، گفت: «هیچ کدام از شخصیت‌ها لهجه مشخصی ندارد و من تنها در بخشی از فیلم با گویش شمالی صحبت کردم».
باران کوثری از «حیران»، به عنوان یکی از آثار محبوب دز میان مجموعه کارهایش یاد کرد.
«ژاله صامتی»، دیگر بازیگر فیلم در مورد نقش خود در فیلم «حیران» گفت: «من نقش زن شمالی را قبلا بازی کرده‌ام و با وجود تشابه این نقش‌ها هیچ‌کدام‌شان شبیه به هم درنیامده‌‌اند ضمن این که در این نقش لهجه‌ای نداشتم».
وی افزود: «البته با خودم عهد کرده بودم که دیگر نقش زن شهرستانی را بازی نکنم اما به خاطر احترامی که برای خانم بنی اعتماد قائلم و چون فیلم‌نامه را دوست داشتم این نقش را جذاب دیدم، در آن بازی کردم و از این بابت خوشحالم و تصور نمی‌کنم که این کار هم همانند کارهای قبلی‌ام باشد».
در ادامه این نشست ایرادات به لهجه افغانی مهرداد صدیقیان کم کم بیشتر شد و به همین خاطر، «سمیع ا... عطایی»، مشاور لهجه این فیلم که در سالن حضور داشت با تشویق حضار به روی صحنه آمد و در توضیحی درباره لهجه صدیقیان، گفت: «می‌توانستم این لهجه را غلیظ‌‌‌‌‌تر کنم و آن را به گویش افغانی نزدیک‌تر سازم ولی در آن صورت درک آن زبان برای بیننده ایرانی کمی مشکل می شد و پس از صحبت‌های مکرر با خانم بنی اعتماد ایشان نیز نظر من را تایید کردند ضمن این که شخصیت حیران چندین سال است در ایران اقامت دارد و لهجه او اندکی کمتر شده است».
«شالیزه عارف‌پور»، نیز در پایان اظهار داشت: «پرداختن فیلم «حیران» به موضوع عشق یک ایرانی به افغانی، باعث شده تا این موضوع دیگر یک عشق تلخ در بین مردم نباشد».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید