کد خبر: ۸۴۶
تاریخ انتشار : ۰۶ بهمن ۱۳۸۳ - ۰۰:۱۶

پايان يك آغاز يا...

آفتاب‌‌نیوز : در حال حاضر درخصوص انتخابات عراق تنها يك جمله مي توان گفت: اين انتخابات يا پايان يك آغاز خواهد بود يا آغاز يك پايان.

يا عراقي ها اين توانايي را خواهند داشت كه با شركت گسترده در انتخابات آينده عراق را در دست گرفته و بر تدوين قانون اساسي خود بپردازند و يا فعاليت هاي آشوبگران عراقي مانع از اين كار خواهد شد. نكته تاسف بار ماجرا اينجاست كه آيا برهه حساس در عراق زماني خواهد بود كه غرب به دو نيم تقسيم شده باشد. در حال حاضر هر چيزي كه اروپاييان در انتظار آن هستند فرا رسيدن روزي است كه يك صدا به جورج بوش بگويند: «به تو هشدار داده بوديم.» اما فرداي روزي كه اين هشدارها به جورج بوش داده شد چه اتفاقي رخ داد؟ حقيقت اين است كه اروپاييان هرگز به برنامه دومي درخصوص عراق فكر نكرده اند.

از پس از حادثه يازده سپتامبر من همواره تأكيد كردم كه جنگ عليه تروريسم در حقيقت جنگ عقايد در ميان دنياي اسلام است. جنگ ميان كساني كه مي خواهند با كشيدن يك ديوار اسلام را از مدرنيته جدا كرده و با اسلحه از آن دفاع كنند و كساني كه مي خواهند اسلام را به زندگي در قرن بيست و يكم نيز وارد كرده و آن را به عنوان يك باور و ايمان حفظ كنند. اين جنگ ميان عقايد، جنگي نيست كه غرب بتواند با آن رودررو شود. مسلمانان بايد از درون به جنگ خود ادامه دهند. اين همان چيزي است كه در جريان انتخابات عراق درخطر است. اين اولين جنگ عقايد پس از حادثه يازدهم سپتامبر است. اين بحران را با هزاران سرباز كاركشته نيز نمي توان حل كرد. تنها كساني كه مي توانند اين بحران را حل كنند متصديان انتخابات عراق، كانديداها، مقامات محلي و مردم عراق هستند. جنگ عراق، جنگ ميان راي دهندگان عراقي و آشوبگران است. گلوله، گلوله را به دنبال خواهد آورد، تنها كساني كه اين موضوع را بهتر از هر شخص ديگري درك مي كنند آشوبگران عراقي هستند. دقيقا به همين دليل است كه آشوبگران عراقي بيشتر از آن كه نيروهاي آمريكايي را هدف قرار دهند به راي دهندگان عراقي حمله مي كنند.

آشوبگران تنها يك شعار دارند: عراقي ها نبايد راي دهند. نبايد هيچ نشانه اي از مدرنيته و اصلاحات در عراق ديده شود. چرا كه در اين صورت دنيا اين گونه استنباط خواهد كرد كه اين جنگ، جنگ ميان عراقي ها و نيروهاي آمريكايي نبود بلكه جنگ ميان مسلمانان با عقايد كهنه و مسلمانان با عقايد مدرن است و در چنين شرايطي اروپا به هيچ وجه شكل متحد و يكپارچه ندارد. كاندوليزا رايس در جلسات پرسش و پاسخ در مقابل سناتورهايي كه بايد پست وزارت امور خارجه را به دستان وي مي سپردند قاطعانه گفت: اكنون زمان دموكراسي فرا رسيده است.

زمان براي برقراري دموكراسي دو سال پيش از اين بود. در شرايطي كه اتحاديه اروپا از توان خود براي متقاعد كردن عراقي‌ها به راي دادن استفاده مي كرد اكنون جهان در شرايط بهتري به سر مي برد. غرب تقسيم شده و ناهمگون چندان هم دور از ذهن نيست. برنارد كوچنر مؤسس سازمان پزشكان بي مرز در اين خصوص مي گويد: مهمترين مسأله اي كه غرب را تهديد مي كند تروريسم اسلامي است. اين جنگ، جنگ با مذهب اسلام نيست بلكه جنگ با خشونت اعمال شده توسط عده معدودي از مسلمانان است. غرب پس از جنگ جهاني دوم درگير جنگ با فاشيسم است. ايالات متحده و اتحاديه اروپا بايد با هم هماهنگ باشند. چرا كه دشمن هر دو ما يكي است: فاشيسم و افراط گرايي اسلامي. اما دقيقا در چنين لحظات بحراني درست برخلاف زمان جنگ در بوسني ما جدا از هم هستيم.

برنارد كوچنر پاريس را براي اقدام به تهديد وتو بسيار سريع اتحاديه اروپا مقصر دانسته و همچنين از جورج بوش براي آغاز جنگ عراق بدون جلب همراهي كامل اتحاديه اروپا انتقاد كرد. بسياري از همشهريان كوچنر اميدوارند كه بوش در جنگ شكست بخورد تا از اين طريق پايان جنگ صحه‌اي بر يكه تازي هاي وي نباشد. اين مسأله بسيار تعجب آور است كه اروپا با آن جمعيت ناچيز مسلمانان براي بردن جنگ عقايد با اسلام بيشتر از ايالات متحده به ميانه روي محتاج است.

من بعدازظهر يك روز جمعه را صرف مصاحبه با دو دختر مسلمان 18 ساله فرانسوي كردم. هر دو روسري بر سر داشتند و يكي از آنها لباس بلندي كه از سر تا نوك پاهايش را پوشانده بود پوشيده بود. آنچه كه از آنها آموختم اين بود كه آنها اخبار را از طريق شبكه الجزيره دريافت مي كنند چرا كه به اخبار پخش شده از رسانه هاي فرانسوي اعتقادي ندارند. بيشترين فردي كه آنها وي را تحسين مي كنند اسامه بن لادن است چرا كه وي از اسلام دفاع مي كند. آنها از عمليات هاي انتحاري و شرارت طلبانه با هيجان وصف ناپذيري دفاع مي كردند چرا كه هيچ هدفي بالاتر از دفاع از اسلام وجود ندارد. آنها خود را ابتدا مسلمان مي دانند نه يك شهروند فرانسوي. اين مسائل عقيده غالب بر بسياري از مسلمانان فرانسوي است.

اما نكته اينجاست كه من در كابل نبودم. من و آن دو دختر مسلمان در پاريس ايستاده بوديم و تنها چندين متر با برج ايفل فاصله داشتيم.
بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین