نماینده مجلس: مجازات پاکبانی برای بی‌حجابان موردی است و ایرادی ندارد
مهدی باقری عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس با اشاره به موضوع بررسی لایحه حجاب و عفاف در مجلس بگفت: به نظر من تمام محدودیت‌ها و مجازات‌های اجتماعی، یک پیام مهم دارد و هر چقدر شدیدتر یا تندتر باشد، پیامش رساتر خواهد بود. این حکم‌ها به این معنا نیست که قرار است این مجازات‌ها شامل حال همه افراد باشد.
به گزارش رویداد24، مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی مهدی باقری را می‌خوانید:
اگر تنبیهات شدید، محکم و با اقتدار باشد، تمکین به اجرای قانون هم تقویت می‌شود و افرادی که به خطا این کار‌ها را می‌کنند یا احساس می‌کنند با آن‌ها برخورد نخواهد شد، بعد از برخورد قانونی، احترام به قانون خواهند گذاشت و در آخر می‌ماند آن‌هایی که قانون‌شکن هستند.
یک موقع قانون‌شکن کسی است که قمه و شمشیری برمی‌دارد و در خیابان عربده‌کشی می‌کند و یک موقع قانون‌شکن کسی می‌شود که در جامعه بی‌عفتی می‌کند. این فرد باید حتماً مجازات و تنبیه شود و باید لبه تیز قانون و اجرای قانون را لمس کند، پس نمی‌توانیم با او مدارا کنیم.
قانون با فردی که می‌خواهد به فرهنگ مردم بی‌احترامی کند، حتماً برخورد خواهد کرد و قطعاً این مورد بازدارنده خواهد بود. ما باید به این سمت برویم و این پیام را به جامعه بدهیم که بنا نیست به هیچ عنوان حریم‌ها، هنجار‌ها و قانون‌ها شکسته شود.
در جامعه به نسبت فرهنگ و رسوم و اقتضائات، حتماً باید از انواع محدودیت‌ها و مجازات‌های اجتماعی استفاده کرد. اینکه این جنس تنبیهات بازدارنده هست یا خیر را اهل علم و پژوهش که تخصصاً کارشان همین موضوعات است، تعیین می‌کنند.
اینکه مثلاً به فردی که کشف حجاب کرده گفتند برو و فلان‌قدر ساعت پاکبانی کن یا برو مراجعه کن به مراکز روانشناسی برای مداوای بیماری ضداجتماعی، عیب ندارد و این‌ها موردی است اما ما منتظر وضع قانون در این رابطه هستیم.
از این‌رو قضات حق دارند هر نوع رفتاری با مجرمان را اعمال کنند، حتی اگر فرد خطاکننده، چهره مشهور باشد؛ البته این رفتار در چهارچوب قانون باشد.
شرافت و کرامت انسانی این است که حق انسان‌های دیگر و احکام الهی را محترم بدانیم. کسی که به احکام الهی احترام نمی‌گذارد، خودش هم حرمتی ندارد.
از این‌رو، وقتی برای کسی تنبیهی تعریف می‌شود و کتک یا شلاق می‌خورد و زندان می‌رود، نشان می‌دهد که این شخص خودش حریمش را حفظ نکرده است. وقتی کسی حرمت خودش را نگه نمی‌دارد، قانون برای او حرمتی قائل نیست.
مجازات دقیقاً برای همین است که افراد لجوج را تنبیه کند. مثلاً فردی دفعه اول، سرقتی را انجام می‌دهد، شاید دفعه اول با رأفت با او برخورد شود، منتهی اگر این شخص بر رفتارش اصرار بورزد، دیگر قانون می‌داند چگونه با او برخورد بازدارنده انجام دهد.
شاید فردی احساس کند که به خاطر شهرتش هر کاری می‌تواند انجام دهد و هر خطایی را می‌تواند مرتکب شود و هیچ‌کس هم نمی‌تواند با او برخورد کند. اتفاقاً قانون با او برخورد می‌کند و قضات محترم حتماً رفتار‌های بازدارنده‌ای را با این افراد خواهند داشت.
