جهت بزرگداشت یک سنت کهن صورت می‌گیرد
تعطیلی رسمی روز پسران در ژاپن [+عکس]
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: امروز پنجمین روز از پنجمین ماه سال میلادی در ژاپن «روز پسر» نام‌گذاری شده است و توسط مردم گرامی داشته می‌شود.
به گزارش خبرنگار آفتاب در توکیو، هر ساله مردم ژاپن در روز 5 ماه 5 سال میلادی، جشنی را برگزار می‌کنند که بدان «روز پسران (کو.دو.مو نو هی)» می‌گویند و در ژاپن این روز تعطیل رسمی است.
در این روز خانواده‌هایی که فرزندان پسر دارند با بر افراشتن بادبادکهایی به شکل ماهی کپور ( کو.ای.نو.بو.ری ) بر فراز خانه‌هایشان، برای کودکانشان آرزوی می‌کنند تا قوی شوند و با مشکلات زندگی مبارزه کنند و پیروز میدان شوند.
به این رسم که از روزگاران کهن در ژاپن رواج داشته است، «کو.دو.مو نو.بو.ری» می‌گویند و به معنی بچه (پسر)هایی است که بر خلاف موج آب شنا می‌کنند، همانند ماهیان کپور که تلاش دارند تا بر خلاف جریان آب شنا کنند و بادبادک کپور شکلی را که بر سر خانه‌ها آویزان می‌کنند نیز به همین خاطر است.
در این مراسم دست‌کم از سه بادبادک آویزان به یک میله بهره می‌برند. معمولا در بالا میله بادبادک کپور سیاه رنگ و بزرگ به نشانه پدر و یک بادبادک کپور قرمز رنگ کوچک‌تر به نشانه مادر و یک بادبادک کپور کوچک‌تر از همه به نشانه فرزند پسر بهره می‌برند.
گفتنی است که برخی از خانواده‌ها فرزندان پسر بیشتری دارند بادبادکهای بیشتری به نماد فرزند بیشتر هم به این میله آویزان می‌کنند. همچنین برخی از خانواده‌ها که وضعیت مالی بهتری برخوردارند تلاش می‌کنند که افزون بر بزرگی میله و بادبادکهایش از بادبادکهای کپور شکل بیشتری نیز بهره ببرند و همین طور خانواده‌هایی که وضعیت مالی مناسبی ندارند برای فرزندشان یک بادبادک کپور کوچک و یا یک بادبادک اسباب‌بازی بسیار کوچک از مغازه‌ها خریداری می‌کنند و در این جشنواره مردمی شرکت جویند. برخی از خانواده‌ها نیز افزون بر بادبادک کپور شکل از عروسک پسر بچه زیبایی بر طاقچه خانه‌شان بهره می‌برند که جامه رزم به تن دارد و پسران را از بچگی جنگاوری و دلاوری آشنا می‌کنند که بدان عروسک ماه پنجم «گو.گا.تسو نین.گیو» می‌گویند.
همه مدارس ژاپنی مراسم «کو.دو.مو نو هی» را برگزار می‌کنند. این ماهیان کپور بادبادکی از دو هفته پیش از رسیدن به روز 5 ماه 5 سال این جشن مردمی را بر پا می‌دارند و چهره شهرها و روستاها دیگرگون می‌شود. همچنین پیش از این نیز در روز سوم ماه سوم سال میلادی جشنی به نام «روز دختران (O-hinamatsuri) در سراسر ژاپن گرامی داشته شد.
این رسم کهن یکی از مراسمی است که ژاپنی‌ها در تلاش‌اند تا در این روزگار به اصطلاح «عصر ارتباطات» و یا «عصر رباتیک و صنعتی شدن»، با پاسداشت آن بتوانند هویت فرهنگی خود را به نسلهای پس از خود انتقال دهند و به فرزندانشان بیاموزند که ریشه در کدام ملت و خاک دارند و به سخن ساده بگویند که ما با هویت هستیم. هویتی که می‌توان از آن به عنوان «هویت ژاپنی» نام برد.
همچنین مسئولین ژاپنی در تلاشند تا از این مراسم برای شادابی و نشاط در جامعه و کشورشان بهره ببرند و به مردم‌شان برای زندگی شادمانه و بهتر انگیزه زندگی بدهند. از همین روی در جامعه کنونی ژاپن شاهد هستیم که افراد کهنسال بالای هشتاد سال نیز هنوز سر پای خود می‌ایستند و ورزش می‌کنند و کارهای روزمره خود را به تنهایی انجام می‌دهند. آدمی در برخورد با آنان نمی‌تواند به درستی به سن واقعی‌شان دست یابد.
در بسیاری از اتوبوسهای عمومی شاهد هستیم که دست‌کم دو صندلی را ویژه کهنسالان اختصاص داده‌اند. اما افراد کهنسال از نشستن روی این صندلی‌ها خودداری می‌کنند و نمی‌خواهند باور کنند که از کار افتاده‌اند و هنوز دارای نیروی جوانی و کار هستند.
شهرداری‌های ژاپن و بسیاری از شرکتهای خصوصی ژاپنی برای این گونه افراد کارهای درخور آنان مانند کلاسهای آموزش زبان ژاپنی به خارجیان و آموزشهای گل‌آرایی (ای.که.با.نا) و کلاسهای دیگر را در مراکزی تهیه دیده است.
این است یکی از راز و رمزهایی که جامعه ژاپن را کوشا و پویا می‌سازد و بسیاری از ما ایرانیان از یکدیگر می‌پرسیم که چه رازی در ژاپن نهفته است؟ و بسیاری از پژوهشگران ایرانی را وا می‌دارد تا در پی کشف این راز برآیند و از خود می‌پرسند: «چرا ژاپن بدون دارا بودن منابع طبیعی مانند نفت و گاز و ... این قدر پیشرفته است، اما جامعه ایرانی با دارا بودن همه این منابع اندر خم یک کوچه مانده است؟ و اینکه چرا برخی از مسئولان ایرانی دوست دارند کشورمان را به «ژاپن اسلامی» تبدیل کنند.
{$old_album_88102}
آفتاب: امروز پنجمین روز از پنجمین ماه سال میلادی در ژاپن «روز پسر» نام‌گذاری شده است و توسط مردم گرامی داشته می‌شود. به گزارش خبرنگار آفتاب در توکیو، هر ساله مردم ژاپن در روز 5 ماه 5 سال میلادی، جشنی را برگزار می‌کنند که بدان «روز پسران (کو.دو.مو نو هی)» می‌گویند و در ژاپن این روز تعطیل رسمی است.
در این روز خانواده‌هایی که فرزندان پسر دارند با بر افراشتن بادبادکهایی به شکل ماهی کپور ( کو.ای.نو.بو.ری ) بر فراز خانه‌هایشان، برای کودکانشان آرزوی می‌کنند تا قوی شوند و با مشکلات زندگی مبارزه کنند و پیروز میدان شوند.
به این رسم که از روزگاران کهن در ژاپن رواج داشته است، «کو.دو.مو نو.بو.ری» می‌گویند و به معنی بچه (پسر)هایی است که بر خلاف موج آب شنا می‌کنند، همانند ماهیان کپور که تلاش دارند تا بر خلاف جریان آب شنا کنند و بادبادک کپور شکلی را که بر سر خانه‌ها آویزان می‌کنند نیز به همین خاطر است.
در این مراسم دست‌کم از سه بادبادک آویزان به یک میله بهره می‌برند. معمولا در بالا میله بادبادک کپور سیاه رنگ و بزرگ به نشانه پدر و یک بادبادک کپور قرمز رنگ کوچک‌تر به نشانه مادر و یک بادبادک کپور کوچک‌تر از همه به نشانه فرزند پسر بهره می‌برند.
گفتنی است که برخی از خانواده‌ها فرزندان پسر بیشتری دارند بادبادکهای بیشتری به نماد فرزند بیشتر هم به این میله آویزان می‌کنند. همچنین برخی از خانواده‌ها که وضعیت مالی بهتری برخوردارند تلاش می‌کنند که افزون بر بزرگی میله و بادبادکهایش از بادبادکهای کپور شکل بیشتری نیز بهره ببرند و همین طور خانواده‌هایی که وضعیت مالی مناسبی ندارند برای فرزندشان یک بادبادک کپور کوچک و یا یک بادبادک اسباب‌بازی بسیار کوچک از مغازه‌ها خریداری می‌کنند و در این جشنواره مردمی شرکت جویند. برخی از خانواده‌ها نیز افزون بر بادبادک کپور شکل از عروسک پسر بچه زیبایی بر طاقچه خانه‌شان بهره می‌برند که جامه رزم به تن دارد و پسران را از بچگی جنگاوری و دلاوری آشنا می‌کنند که بدان عروسک ماه پنجم «گو.گا.تسو نین.گیو» می‌گویند.
همه مدارس ژاپنی مراسم «کو.دو.مو نو هی» را برگزار می‌کنند. این ماهیان کپور بادبادکی از دو هفته پیش از رسیدن به روز 5 ماه 5 سال این جشن مردمی را بر پا می‌دارند و چهره شهرها و روستاها دیگرگون می‌شود. همچنین پیش از این نیز در روز سوم ماه سوم سال میلادی جشنی به نام «روز دختران (O-hinamatsuri) در سراسر ژاپن گرامی داشته شد.
این رسم کهن یکی از مراسمی است که ژاپنی‌ها در تلاش‌اند تا در این روزگار به اصطلاح «عصر ارتباطات» و یا «عصر رباتیک و صنعتی شدن»، با پاسداشت آن بتوانند هویت فرهنگی خود را به نسلهای پس از خود انتقال دهند و به فرزندانشان بیاموزند که ریشه در کدام ملت و خاک دارند و به سخن ساده بگویند که ما با هویت هستیم. هویتی که می‌توان از آن به عنوان «هویت ژاپنی» نام برد.
همچنین مسئولین ژاپنی در تلاشند تا از این مراسم برای شادابی و نشاط در جامعه و کشورشان بهره ببرند و به مردم‌شان برای زندگی شادمانه و بهتر انگیزه زندگی بدهند. از همین روی در جامعه کنونی ژاپن شاهد هستیم که افراد کهنسال بالای هشتاد سال نیز هنوز سر پای خود می‌ایستند و ورزش می‌کنند و کارهای روزمره خود را به تنهایی انجام می‌دهند. آدمی در برخورد با آنان نمی‌تواند به درستی به سن واقعی‌شان دست یابد.
در بسیاری از اتوبوسهای عمومی شاهد هستیم که دست‌کم دو صندلی را ویژه کهنسالان اختصاص داده‌اند. اما افراد کهنسال از نشستن روی این صندلی‌ها خودداری می‌کنند و نمی‌خواهند باور کنند که از کار افتاده‌اند و هنوز دارای نیروی جوانی و کار هستند.
شهرداری‌های ژاپن و بسیاری از شرکتهای خصوصی ژاپنی برای این گونه افراد کارهای درخور آنان مانند کلاسهای آموزش زبان ژاپنی به خارجیان و آموزشهای گل‌آرایی (ای.که.با.نا) و کلاسهای دیگر را در مراکزی تهیه دیده است.
این است یکی از راز و رمزهایی که جامعه ژاپن را کوشا و پویا می‌سازد و بسیاری از ما ایرانیان از یکدیگر می‌پرسیم که چه رازی در ژاپن نهفته است؟ و بسیاری از پژوهشگران ایرانی را وا می‌دارد تا در پی کشف این راز برآیند و از خود می‌پرسند: «چرا ژاپن بدون دارا بودن منابع طبیعی مانند نفت و گاز و ... این قدر پیشرفته است، اما جامعه ایرانی با دارا بودن همه این منابع اندر خم یک کوچه مانده است؟ و اینکه چرا برخی از مسئولان ایرانی دوست دارند کشورمان را به «ژاپن اسلامی» تبدیل کنند.
{$old_album_88102}
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
لینک های مفید
توی ایران همه سرگرم دعوا و فحش و ... هستند تازه می خواهند با این رفتارشان ژاپن اسلامی هم درست کنند!
والله خسته شدیم.
نبود حس وطن پرستی و عدم هویت ملی.