عدم اعتماد، آغازگر بحران هسته ای ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
این اقدام با واکنش تند مقامات اروپایی و آمریکایی و به ویژه دولت فرانسه مواجه شد که ایران را به ارجاع پرونده هسته ای کشور به شورای امنیت سازمان ملل متحد تهدید کرد. در پاسخ به این واکنش ها، دبیر شورای عالی امنیت ملی این سخنان را " تهدید " خواند و در مقابل، نیکولاس برنز، معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا، گفت که ایران در مقامی نیست که سیاستهای اتمی خود را به جامعه بین المللی تحمیل نماید و در عوض باید اثبات کند که مطابق قوانین بین المللی گام برمی دارد.
فشار بین المللی بر روی رییس جمهور جدید ایران و دولت آتی وی نیز در حال افزایش است. پی گیری پرونده احتمال حضور محمود احمدی نژاد در جریان تسخیر سفارت آمریکا در کنگره این کشور و اظهارات مقامات آلمانی در این رابطه، آغازگر این فشارها بود و گزارش تحلیلی اخیر گروه بین المللی بحران در مورد تأثیرات آتی حضور احمدی نژاد در رأس دولت آینده ایران، در ادامه این فشارها ارزیابی می شود.
در این گزارش تحلیلی، آرمانگرایی بیشتر، عملگرایی کمتر و ضدیت با آمریکا به عنوان سه ویژگی دولت جدید ایران ذکر شده و پیشنهاد شده است که تنها راه تغییر رفتار ایران در قبال مسائل بین المللی رهیافت همکاری جویانه اروپا و آمریکا است.
آنچه که اکنون مانع بزرگی بر سر ایجاد روابط سازنده ایران با غرب به حساب می آید، " عدم اعتماد متقابل " است. غربیها ذاتا " گفتگو " بر سر منافع اختلاف زا را سرآغاز ایجاد اعتماد متقابل در روابط میان دولتها و رفع این اختلافات می دانند. بر همین اساس نیز اروپاییان دولت اصلاح طلب محمد خاتمی را که با بهره گیری از همین منطق گفتگو سعی در ایجاد اعتماد متقابل با جامعه بین المللی و تحقق سیاست تنش زدایی داشت، به عرصه گفتگو و مذاکره وارد نمودند.
بدون شک حساسیتهای موجود در غرب بر سر پرونده هسته ای ایران، ناشی از گفتار وعملکرد ایران می شود که در ابعاد کلان سیاست خارجی خود مبتنی بر تغییر نظم موجود در منطقه و نظام بین الملل است. تغییر دولت در ایران این حساسیت ها را به شدت افزایش داده است و در واقع احتمال بن بست مذاکرات هسته ای ایران با توجه به احتمال اتخاذ یک سیاست خارجی ناهماهنگ با نظم بین المللی مدنظر قدرتهای بزرگ از سوی دولت جدید جمهوری اسلامی ایران افزایش یافته است.
در این میان محکوم نمودن دولتهای اروپایی در به رسمیت نشناختن حق مسلم ایران برای دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته ای دردی را دوا نخواهد کرد. دولتمردان ایران گرچه معتقدند مدتها است که دست به اقدامات " اعتماد بخش " در مورد پرونده هسته ای زده اند، اما نکته آن است که مخالفت غرب با دستیابی ایران به فناوری هسته ای از " عدم اعتماد " نسبت به عملکرد ایران در دیگر حوزه های سیاست خارجی ناشی می گردد.
آنچه می بایست مورد توجه دولت جدید ایران قرار گیرد آن است که " اعتماد سازی " در سیاست خارجی تنها محدود به موضوع محل اختلاف نیست. سیاست خارجی صاحب اجزایی به هم پیوسته است که " اعتماد سازی " در ابعاد کلان آن، چه در گفتار و چه در عملکرد، می تواند به " اعتماد سازی " در ابعاد جزیی تر آن منتهی شود.
این اقدام با واکنش تند مقامات اروپایی و آمریکایی و به ویژه دولت فرانسه مواجه شد که ایران را به ارجاع پرونده هسته ای کشور به شورای امنیت سازمان ملل متحد تهدید کرد. در پاسخ به این واکنش ها، دبیر شورای عالی امنیت ملی این سخنان را " تهدید " خواند و در مقابل، نیکولاس برنز، معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا، گفت که ایران در مقامی نیست که سیاستهای اتمی خود را به جامعه بین المللی تحمیل نماید و در عوض باید اثبات کند که مطابق قوانین بین المللی گام برمی دارد. فشار بین المللی بر روی رییس جمهور جدید ایران و دولت آتی وی نیز در حال افزایش است. پی گیری پرونده احتمال حضور محمود احمدی نژاد در جریان تسخیر سفارت آمریکا در کنگره این کشور و اظهارات مقامات آلمانی در این رابطه، آغازگر این فشارها بود و گزارش تحلیلی اخیر گروه بین المللی بحران در مورد تأثیرات آتی حضور احمدی نژاد در رأس دولت آینده ایران، در ادامه این فشارها ارزیابی می شود.
در این گزارش تحلیلی، آرمانگرایی بیشتر، عملگرایی کمتر و ضدیت با آمریکا به عنوان سه ویژگی دولت جدید ایران ذکر شده و پیشنهاد شده است که تنها راه تغییر رفتار ایران در قبال مسائل بین المللی رهیافت همکاری جویانه اروپا و آمریکا است.
آنچه که اکنون مانع بزرگی بر سر ایجاد روابط سازنده ایران با غرب به حساب می آید، " عدم اعتماد متقابل " است. غربیها ذاتا " گفتگو " بر سر منافع اختلاف زا را سرآغاز ایجاد اعتماد متقابل در روابط میان دولتها و رفع این اختلافات می دانند. بر همین اساس نیز اروپاییان دولت اصلاح طلب محمد خاتمی را که با بهره گیری از همین منطق گفتگو سعی در ایجاد اعتماد متقابل با جامعه بین المللی و تحقق سیاست تنش زدایی داشت، به عرصه گفتگو و مذاکره وارد نمودند.
بدون شک حساسیتهای موجود در غرب بر سر پرونده هسته ای ایران، ناشی از گفتار وعملکرد ایران می شود که در ابعاد کلان سیاست خارجی خود مبتنی بر تغییر نظم موجود در منطقه و نظام بین الملل است. تغییر دولت در ایران این حساسیت ها را به شدت افزایش داده است و در واقع احتمال بن بست مذاکرات هسته ای ایران با توجه به احتمال اتخاذ یک سیاست خارجی ناهماهنگ با نظم بین المللی مدنظر قدرتهای بزرگ از سوی دولت جدید جمهوری اسلامی ایران افزایش یافته است.
در این میان محکوم نمودن دولتهای اروپایی در به رسمیت نشناختن حق مسلم ایران برای دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته ای دردی را دوا نخواهد کرد. دولتمردان ایران گرچه معتقدند مدتها است که دست به اقدامات " اعتماد بخش " در مورد پرونده هسته ای زده اند، اما نکته آن است که مخالفت غرب با دستیابی ایران به فناوری هسته ای از " عدم اعتماد " نسبت به عملکرد ایران در دیگر حوزه های سیاست خارجی ناشی می گردد.
آنچه می بایست مورد توجه دولت جدید ایران قرار گیرد آن است که " اعتماد سازی " در سیاست خارجی تنها محدود به موضوع محل اختلاف نیست. سیاست خارجی صاحب اجزایی به هم پیوسته است که " اعتماد سازی " در ابعاد کلان آن، چه در گفتار و چه در عملکرد، می تواند به " اعتماد سازی " در ابعاد جزیی تر آن منتهی شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
وقتی از مردم ایران راضی هساند که مثل بچه افیریقای ها پای بهنه دنبال جیپشان تو بیابانها بدویم
و انها سواره هم لذت ببرند هم در کشور جولان بدهند