بخشهای مهم این گفتگو که درباره سوال از شهرداری تهران است را در ادامه میخوانید:
اعضای شورای شهر در یک بخش وظیفه قانونگذاری و تدوین ضوابط و مقررات دارند و در بخش دوم نقش آنها نظارتی است که این نقش بسیار پراهمیتتر است. گاهی اوقات یا به تذکرات پاسخ داده نمیشود یا اگر هم پاسخی داده میشود غیرقابل قبول است که تبدیل به سوال میشود. به استناد به ماده ۸۳ قانون شوراها وقتی یکی از اعضای شورا سوالی مطرح کند باید ظرف حداکثر ۱۰ روز شهردار در صحن حاضر شود و پاسخ دهد. البته از آنجایی که این ۱۰ روز در قانون به صورت مشروح توضیح داده نشده است نمیدانیم که آیا ۱۰ روز کاری ملاک است یا ۱۰ روز تقویمی، اما به هر شکل با اغماض چندروزه میتوانیم این موضوع را بپذیریم، اما اصل ماجرا این است که باید حتماً پاسخگویی صورت گیرد.
سوالی که بنده از شهردار تهران پرسیدم متعاقب دوبار تذکر کتبی بنده و یکی دیگر از اعضای شورای شهر بود که به دلیل ناکافی بودن توضیحات به تذکرات، مجبور به طرح سوال شدیم و بر همین اساس شهردار تهران موظف است به استناد قانون در مهلت قانونی در صحن شورا حاضر و توضیحات لازم را ارائه دهد.
شاید منظور آقای چمران این بوده است که یکی دو روز پاسخ به تعویق بیفتد، اما پاسخگویی در مهلت مقرر را حتماً با جدیت دنبال میکنیم. به جای آنکه حاشیهسازیهایی از هر سمت مطرح شوند که اصل موضوع مخدوش شود باید در یک فضای سالم، آرام و در صحن شورا این موارد مطرح شوند، اما قانون صراحتاً گفته است که شهردار باید در صحن شورا حاضر شود و در این خصوص توضیح دهد.
ما دنبال قانع شدن درباره سوال نیستیم چراکه ما تحقیق و بررسی کردیم و میدانیم که اشکال وجود دارد بنابراین دنبال توجیه نیستیم. مهمترین خواسته ما اصلاح رویه در شهرداری است. شهردار تهران توضیح دهد که چرا این ایرادات به وجود آمده و رویههای ناصواب اصلاح را انجام دهد ما قانع میشویم. اما اگر اصلاح نشود طبق قانون در صورتی که ۷ نفر از اعضای شورای شهر تهران نسبت به توضیحات شهردار قانع نشوند و اشکال را پابرجا ببینند، ابزار دیگر قانونی مانند استیضاح حتماً در جای خود مطرح خواهد بود.