دعوت دانیال، یک تیر و دو نشان!
بعد از پایان هفته ششم لیگ برتر، لیست تیم ملی برای فیفادی مهر ماه اعلام و کاروان کشورمان امروز راهی روسیه می‌شود تا در شهر ولگوگراد، بعد از ظهر جمعه از ساعت ۸:۳۰ به وقت تهران، دیداری دوستانه مقابل تیم ملی روسیه برگزار کند.
تیم کشورمان بعد از آن راهی دبی خواهد شد تا سه شنبه آینده دومین دیدار دوستانه خود را در این شهر برابر تانزانیا برگزار کند. با این امید که بازی با این تیم افریقایی -در صورت همگروه شدن ما در جام جهانی با یک نماینده از این قاره- به کارمان بیاید.
اینجا کاری با رنکینگ روسیه و تانزانیا و اینکه این دو بازی چقدر برای ما مفید است، نداریم. کاری با فهرست ۲۴ نفره اولیه که قلعه نویی اعلام کرد هم نداریم که هر لیستی هر جای دنیا پر از باید و نباید است!
در این فهرست ۲۴ نفره صالح حردانی بعد از غیبت در کافا دوباره به تیم ملی دعوت شد. او در استقلال نیمکت نشین بود، اما حالا فیکس شده و برای اولین بار مقابل چادرملو بازوبند بست که برایش خوش یمن نبود، چرا که به دلیل مصدومیت، فردای اعلام لیست از فهرست خط خورد.
کسی که به عنوان جانشین صالح به تیم دعوت شد دانیال اسماعیلی فر بود. یکی از معدود مدافعان راست فوتبال ایران که در دوران قلعه نویی محک نخورده بود. اولین برداشت از دعوت دانیال این است که قلعه نویی هنوز مدافع راست اصلی خود را پیدا نکرده و به همین دلیل مدام از بازیکنان مختلف در اردو‌های مختلف دعوت می‌کند.
اما از جنبه شخصی دعوت از دانیال یک پیام دیگر هم دارد، بازیکنی که بار‌ها در مصاحبه رسمی گفته بود چطور من در پرسپولیس و تراکتور همه بازی‌ها فیکس و هرسال قهرمان شدم، اما یکبار هم به تیم ملی دعوت نشدم؟
اعتراضات گاه و بیگاه دانیال به این مساله، اذهان را به سمت اختلافات شخصی و غیر فوتبالی برد. اما حالا با این دعوت، او دیگر نمی‌تواند چنین ادعایی کند! همانطور که در اردوی قبلی دوباره بعد سال‌ها رامین رضاییان دعوت شد تا دیگر کسی نتواند از خصومت شخصی حرف بزند!
