آفتابنیوز : آفتاب: ویروسها موجب شدند که دانشمندان مدرسه پزشکی دانشگاه واشنگتن یک سیستم امنیتی در سلولهای میزبان کشف کنند.
به گزارش جامجمآنلاین، اکنون با اطلاع از وجود چنین سیستمی محققان میتوانند در جستجوی امکان برگرداندن این سیستم به منظور مبارزه با بیماریهایی همچون سارس (سندروم ناگهانی حاد تنفسی) ویروس نیل غربی، تب استخوان شکن و تب زرد استفاده شود.
این یافتهها که در مجله Nature به چاپ رسید، مسألهای 35 ساله را حل کرد که آغاز آن به تحقیقات موسسه ملی سلامت برنارد موس نشان داد که ویروس آبله پوششی شیمیایی روی نقاط مشخص از مواد ژنتیکی رونویسی شده قرار میدهد، این مواد همان RNA هستند.
بهمنظور تکثیر شدن ویروسها نیاز دارند تا سلولهای میزبان را جهت ساختن پروتئینهای ویروسی از این RNA فریب دهند. با توجه به این موضوع که سلول میزبان پوششهایی روی RNA خودش قرار میدهد برناردموس فرضیهای ارائه کرد که این پوششها میتواند روشی برای سلولها باشد تا بهوسیلهای آن RNA خودشان را از RNA ویروس مهاجم تشخیص دهند.
او حدس میزند که این پوششها ممکن است به عنوان یک نوع علائم شناسایی جعلی برای RNA ویروس عمل کرده و به ویروس اجازه دور زدن سیستم ایمنی سلول میزبان و آماده شدن برای حمله به هر RNA که فاقد این پوشش است، میدهد.
پس از مطالعات موس دانشمندان متوجه شدند برخی ویروسها استراتژیای دارند که توسط آن پوشش RNA سلولهای میزبان را سرقت کرده و آن را روی RNA خودشان میگذارند.
ویروسهای بیماریزا مختلفی باید خودشان پوشش RNA را بسازند که از آن جمله بوکس ویروس که باعث بیماری آبله میشود، فلاوی ویروس که باعث بیماریهای انسفالیت نیل غربی، تب زرد و تب استخوان شکن میشود، رابدو ویروس که باعث بیماری هاری میشود، کرونا ویروس که باعث بیماری مارس و رئو ویروس که باعث مشکلات تنفسی معتدل یا اسهال میشود.
دانشمندان همچنین دریافتند یکی از پوششهای شیمیایی که به RNA افزوده میشود باعث تثبیت آن شده و از شکسته شدن RNA جلوگیری میکند.
البته به رغم سالها تحقیق منظور از دیگر پوششها یک راز دیرینه بود، اما مقاله جدید آزمایشگاه مایکل دایموند این پازل را حل کرده و تفکر «موس» را تایید کرد.
در بررسیهای انجام شده در آزمایشگاه دایموند از شکل جهشیافته ویروس نیل غربی استفاده شد. این ویروس جهش یافته به موشها تزریق شده. این ویروس نمیتوانست باعث بیماری شود.
سپس این ویروس به موشهایی تزریق شد که فاقد گیرندههای «اینتر فرون» بودند.
این پروتئین نقش مهمی در واکنشهای تدافعی به ویروسهای مهاجم درون سلول دارد. این نوع واکنش شاخهای از سیستم ایمنی است که تحت عنوان مصونیت ذاتی (درونی) شناخته میشود.
ویروس در این موشها باعث مریضی شد و نشان داد که مصونیت درونی در موشهای سالم جلوی ویروس جهش یافته را میگیرد.
اکنون که میدانیم این پوششها به چه منظور استفاده میشوند میتوان به این سوال نظر داشت که آیا آنزیمهای انسانی و ویروسی که پوششها را به تن میکنند به اندازه کافی متفاوتند یا خیر؟ اگر هستند شاید بتوان بازدارندههایی طراحی کرد تا بتوان مانع از پوششدار شدن RNA ویروسها شده ودر نتیجه عمل تکثیر را برای آنها مشکلتر ساخت.
منبع: Science daily