تئاتر در معرض تهاجم‌های بسیاری قرار دارد
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: حمیدرضا نعیمی و ایوب آقاخانی، دو فعال هنری در زمینه تئاتر، از وضعیت فعلی تئاتر کشور، ناامنی آن و نقض استقلال تئاتر از دولت، انتقاد می‌کنند.
آقاخانی با اشاره به اینکه تئاتر در معرض تهاجم‌های مختلف بسیار قرار دارد، می‌گوید: ما تقریبا دیگر هیچ احساس امنیتی در فضای تئاتر نداریم. نعیمی هم می‌گوید: یک جامعه زنده، تک صدایی نیست، چندصدایی است و این یعنی جامعه دیالوگ و نه خطابه یا مونولوگ. ما در جامعه‌ی مونولوگ به هیچ‌جا نمی‌رسیم. ما در جامعه‌ی مرثیه به هیچ‌جا نمی‌رسیم. باید جامعه‌ای داشته باشیم که در آن خنده هم باشد و شادی و نشاط وجود داشته باشد. جامعه‌ای باشد که در آن یک نفر خودش را در مرکزیت دنیا قرار ندهد.
نعیمی که این روزها در پلاتوی شماره یک تئاترشهر مشغول تمرین نمایش “فاوست” به همراه گروه شایاست تا آن را برای اجرا در بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر آماده کند، درخصوص فعالیت در این‌روزهای تئاتر می‌گوید: اساسا ما هنرمندان تئاتر با استرس بزرگ شدیم، با استرس جلو آمدیم و ظاهرا قرار است با آن بمیریم. روزگار خوبی نداشتیم. گذشته ما روشن و راحت نبوده و البته آینده سیاه‌تری در انتظارمان است. هیچ وقت برای هنرمند، متفکر، روشنفکر، نویسنده و آزاداندیش در جامعه ایران جایگاهی قائل نبودیم. هنرمند تئاتر هم از همه مظلوم‌تر است زیرا هنرش درآمدزا نیست پس در جاهایی وابسته به دولت است و بنابراین فردا روزی ممکن است بیاید که همه چیز همانگونه باشد که آنها می‌خواهند.
وی اظهار می‌کند: باید بدانیم یک جامعه زنده، تک صدایی نیست، چندصدایی است و این یعنی جامعه دیالوگ و نه خطابه یا مونولوگ. ما در جامعه‌ی مونولوگ به هیچ‌جا نمی‌رسیم. ما در جامعه‌ی مرثیه به هیچ‌جا نمی‌رسیم. باید جامعه‌ای داشته باشیم که در آن خنده هم باشد و شادی و نشاط وجود داشته باشد. جامعه‌ای باشد که در آن یک نفر خودش را در مرکزیت دنیا قرار ندهد.
بازیگر نمایش “حضرت والا” معتقد است تئاتر هنر مظلومی است و هنرمند تئاتر مظلوم‌تر. شرایط خوبی حاکم نه از نظر مادی، نه روانی و نه اقتصادی وجود ندارد و من نمی‌دانم تا کی باید فریاد بزنیم؛ ولی آنقدر فریاد می‌زنیم تا مسوولان بفهمند که باید برای تئاتر قدم بردارند. این مکان دوّار تئاترشهر، بسیار کوچک است؛ ما باید ده تا از این مجموعه‌ها در تمام شهر داشته باشیم، آن وقت می‌فهمیدیم مردم چقدر تئاتر را دوست دارند.
وی می‌افزاید: تئاتر در طول این سال‌های اخیر ثابت کرده از سینما جلوتر است؛ هنوز درام‌های عالی نوشته می‌شود و کارهای ارزشمند روی صحنه می‌آید. با اینکه پول بلیط تئاتر چند برابر سینماست، اما مخاطب همچنان می‌آید و از دیدن آن لذت می‌برد و از اینکه این پول را داده، پشیمان نیست. سالن‌های تئاتر پر هستند؛ تماشاگر تئاتر فهیم و رو به گسترش است و دیگر تماشاگر ثابتی نیست و نمی‌توانیم بگوییم تماشاگر نداریم.
ایوب آقاخانی، کارگردان نمایش “کسوف” هم درباره چگونگی امنیت برای کار هنرمندان تئاتر و تاثیر بر ادامه حضور آنها در تئاتر می‌گوید: ما تقریبا دیگر هیچ احساس امنیتی در فضای تئاتر نداریم؛ چه ازنظر اقتصادی، یا برخورد با مخاطب، یا حتی از نظر امنیت حقوقی و در نتیجه فقط آرزو می‌کنم کسانی باشند که دلشان برای تئاتر بتپد و به حل مشکلات آن بپردازند. البته حل مشکلات ازنظر خانواده تئاتر و نه ازنظر خودشان؛ چون گاهی خودشان تصورات غلطی از مشکلات تئاتری‌ها دارند.
وی معتقد است تئاتر عرصه فرهنگی فوق‌العاده‌ای است که متاسفانه این روزها در معرض تهاجم‌های مختلف بسیاری قرار گرفته است که شاید برای کمی از آنها دلایل منطقی وجود داشته باشد، اما بی‌شمار دلایل غیرمنطقی می‌توان برای آن برشمرد و من امیدوارم منطق جای خود را در این معادلات پیدا کند.
آقاخانی با اشاره به اینکه تئاتر در معرض تهاجم‌های مختلف بسیار قرار دارد، می‌گوید: ما تقریبا دیگر هیچ احساس امنیتی در فضای تئاتر نداریم. نعیمی هم می‌گوید: یک جامعه زنده، تک صدایی نیست، چندصدایی است و این یعنی جامعه دیالوگ و نه خطابه یا مونولوگ. ما در جامعه‌ی مونولوگ به هیچ‌جا نمی‌رسیم. ما در جامعه‌ی مرثیه به هیچ‌جا نمی‌رسیم. باید جامعه‌ای داشته باشیم که در آن خنده هم باشد و شادی و نشاط وجود داشته باشد. جامعه‌ای باشد که در آن یک نفر خودش را در مرکزیت دنیا قرار ندهد.
نعیمی که این روزها در پلاتوی شماره یک تئاترشهر مشغول تمرین نمایش “فاوست” به همراه گروه شایاست تا آن را برای اجرا در بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر آماده کند، درخصوص فعالیت در این‌روزهای تئاتر می‌گوید: اساسا ما هنرمندان تئاتر با استرس بزرگ شدیم، با استرس جلو آمدیم و ظاهرا قرار است با آن بمیریم. روزگار خوبی نداشتیم. گذشته ما روشن و راحت نبوده و البته آینده سیاه‌تری در انتظارمان است. هیچ وقت برای هنرمند، متفکر، روشنفکر، نویسنده و آزاداندیش در جامعه ایران جایگاهی قائل نبودیم. هنرمند تئاتر هم از همه مظلوم‌تر است زیرا هنرش درآمدزا نیست پس در جاهایی وابسته به دولت است و بنابراین فردا روزی ممکن است بیاید که همه چیز همانگونه باشد که آنها می‌خواهند.
وی اظهار می‌کند: باید بدانیم یک جامعه زنده، تک صدایی نیست، چندصدایی است و این یعنی جامعه دیالوگ و نه خطابه یا مونولوگ. ما در جامعه‌ی مونولوگ به هیچ‌جا نمی‌رسیم. ما در جامعه‌ی مرثیه به هیچ‌جا نمی‌رسیم. باید جامعه‌ای داشته باشیم که در آن خنده هم باشد و شادی و نشاط وجود داشته باشد. جامعه‌ای باشد که در آن یک نفر خودش را در مرکزیت دنیا قرار ندهد.
بازیگر نمایش “حضرت والا” معتقد است تئاتر هنر مظلومی است و هنرمند تئاتر مظلوم‌تر. شرایط خوبی حاکم نه از نظر مادی، نه روانی و نه اقتصادی وجود ندارد و من نمی‌دانم تا کی باید فریاد بزنیم؛ ولی آنقدر فریاد می‌زنیم تا مسوولان بفهمند که باید برای تئاتر قدم بردارند. این مکان دوّار تئاترشهر، بسیار کوچک است؛ ما باید ده تا از این مجموعه‌ها در تمام شهر داشته باشیم، آن وقت می‌فهمیدیم مردم چقدر تئاتر را دوست دارند.
وی می‌افزاید: تئاتر در طول این سال‌های اخیر ثابت کرده از سینما جلوتر است؛ هنوز درام‌های عالی نوشته می‌شود و کارهای ارزشمند روی صحنه می‌آید. با اینکه پول بلیط تئاتر چند برابر سینماست، اما مخاطب همچنان می‌آید و از دیدن آن لذت می‌برد و از اینکه این پول را داده، پشیمان نیست. سالن‌های تئاتر پر هستند؛ تماشاگر تئاتر فهیم و رو به گسترش است و دیگر تماشاگر ثابتی نیست و نمی‌توانیم بگوییم تماشاگر نداریم.
ایوب آقاخانی، کارگردان نمایش “کسوف” هم درباره چگونگی امنیت برای کار هنرمندان تئاتر و تاثیر بر ادامه حضور آنها در تئاتر می‌گوید: ما تقریبا دیگر هیچ احساس امنیتی در فضای تئاتر نداریم؛ چه ازنظر اقتصادی، یا برخورد با مخاطب، یا حتی از نظر امنیت حقوقی و در نتیجه فقط آرزو می‌کنم کسانی باشند که دلشان برای تئاتر بتپد و به حل مشکلات آن بپردازند. البته حل مشکلات ازنظر خانواده تئاتر و نه ازنظر خودشان؛ چون گاهی خودشان تصورات غلطی از مشکلات تئاتری‌ها دارند.
وی معتقد است تئاتر عرصه فرهنگی فوق‌العاده‌ای است که متاسفانه این روزها در معرض تهاجم‌های مختلف بسیاری قرار گرفته است که شاید برای کمی از آنها دلایل منطقی وجود داشته باشد، اما بی‌شمار دلایل غیرمنطقی می‌توان برای آن برشمرد و من امیدوارم منطق جای خود را در این معادلات پیدا کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید