در پارک به خانواده‌ها بلیت رایگان "پایاننامه" می‌دادند، اما خانواده‌ها به دیدن فیلم نرفتند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: عبدالحسن برزیده نیز که در حال حاضر سریال خانوادگی با موضوع اجتماعی را در دست ساخت دارد در خصوص دوری این روزهای خود و برخی همکارانش از سینما گفت: اولین دلیل دوری از فضای سینما را در میزان سانسور و ممیزی فیلم‌ها می‌دانم. در گذشته سانسور معنی خاص خودش را داشت و محدود به پاره‌ای نکات می‌شد، اما امروز سانسور معنی دیگری دارد. به این معنی که فیلمی که مسؤولان دوست دارند باید ساخته شود و فیلمنامه‌هایی را که ما می‌خواهیم بسازیم آنها رد می‌کنند و در نهایت مجبور می‌شویم آن چیزی را که آنها دوست دارند، بسازیم.
برزیده توضیح داد: به عقیده من آنقدر شرایط سینمای امروز سخیف شده و آنقدر ذائقه‌ها را به سمت فیلم‌فارسی بردند که دیگر نمی‌توان در این حیطه کار کرد.
او گفت: به شخصه خودم وقتی عضو شورای پروانه ساخت بودم، فیلمنامه فیلم‌فارسی یکی از این مدیران امروز سینما را رد کردم آن وقت چطور می‌توانم با این فیلمنامههای سخیف کار کنم؟ من امروز در سینما اگر بخواهم کار کنم باید فیلمی بسازم که مطابق میل سینمادار و پخش‌کننده باشد. آنها باید در انتخاب بازیگر و سکانس به من دستورات لازم را بدهند و در نهایت اگر من آدم مطیعی نباشم دچار مشکل و گرفتاری ساخت فیلم و اکران آن در سینما می‌شوم.
سینماداران امروز فیلمی را دوست دارند که مخاطب بیشتری داشته باشد بدون در نظر گرفتن تأثیرات فرهنگی منفی و مخربی که این نوع فیلم‌ها بر مخاطب می‌توانند داشته باشند.
او که با بانی فیلم مصاحبه می‌کرد افزود: من مطمئنم فیلمسازان حرفه‌ای ما اگر قرار باشد در ژانر سخیف فیلم بسازند، پرفروش‌ترین فیلم‌ها را می‌سازند، اما برای این فیلمسازان ارزشمند کشور سخت است که تن به هر کاری دهند و این‌گونه کارهای سخیف را در کارنامه داشته باشند.
وی در بخش دیگری از صحبت خود تأکید کرد: نکته حائز اهمیت دیگر اینکه سینمای ایران به طور کل با مشکل مواجه است، با وضعیت اقتصادی کشور که مردم ما مجبورند برای درآمدشان برنامه‌ریزی کنند و با این نوع برنامه‌ریزی، دیگر سینما در هیچ بخشی از سبد خانواده‌ها قرار نمی‌گیرد. من خودم اگر درآمد یک کارمند را داشتم با تمام علاقه‌ای که به سینما دارم در حال حاضر هیچ وقت به سینما برای دیدن فیلم نمی‌رفتم و سینما را از سبد اقتصادی خانواده خود حذف می‌کردم.
وی ادامه داد: با شرایط اقتصادی که امروز کشور با آن همراه است به عقیده من بخش فرهنگی تضعیف می‌شود. چرا که سوبسید به هیچ بخش تولید و نمایش اختصاص داده نشده است. و این نشان می‌دهد که سینما در کشورمان سرنوشت خوبی ندارد.
برزیده با بیان اینکه جدای از مدیریت نامطلوب و وضعیت ظاهری سینما که البته در شهرستان‌ها این اوضاع اسفبارتر است، گفت: درحال حاضر هزینه‌های ساخت فیلم بالا رفته، دستمزدها همه بالا، مواد خام گران شده و از طرف دیگر اقبال عمومی هم به این نوع هنر کم شده است.
وی با اشاره به این نکته که متأسفانه صنعت سینمای ایران هم مانند بسیاری از صنایع کشور دچار مشکلات شده، گفت: من از فیلمسازانی‌ام که علاقه‌مند به طرح مشکلات جامعه هستم، وقتی نمی‌توانم این اتفاقات را روایت کنم و وقتی اجازه طرح مضامین و مشکلات اجتماع را ندارم چگونه می‌توانم فیلم بسازم؟ در دیداری که کارگردانان با رهبر معظم انقلاب داشتند، ایشان فرمودند که باید مشکلات جامعه مطرح شود، رهبر فرمودند من حاضرم این انتقادات را بشنوم و تحمل می‌کنم.
وی ادامه داد: با این شرایط اوضاع سینما و با این فیلمنامههای سخیف، اگر فیلمساز تن به ساخت این آثار هم دهد مخاطب از این فیلم‌ها دیدن نمی‌کند. مخاطب امروز دیگر باهوش است و بسیار متوقع.
برزیده تأکید کرد: آنقدر مسؤولان فرهنگی ما از نقل مشکلات اجتماع ابا دارند که از این دوری از مشکلات رسانه‌هاب بیگانه سوءاستفاده کرده و هر دروغی را به مشکلات اجتماع ما پیوند می‌دهند و به خورد مخاطب ما می‌دهند و وقتی مخاطب ما ناآشنا با مشکلات جامعه باشد این دروغ‌ها و این هجمه‌های نادرست را می‌پذیرد.
او گفت: متأسفانه معاونت سینمایی و دوستان در این دوره به شدت گزینشی از فیلم‌ها حمایت می‌کنند و هیچ ابایی هم از بیان این حمایت‌ها ندارند.
آنها با شجاعت فیلم آقای کلاهداری را با تهیه‌کننده‌ای که هیچ‌کس پیش از این او را در سینما نمی‌شناخت تولید می‌کنند، بعد از ساخته شدن فیلم مربوطه، وقتی فیلم در گیشه فروشی ندارد آنها با پول بیت‌المال به خرید بلیت رایگان اقدام می‌کنند تا گیشه فیلم را بالا نشان دهند. به شخصه شنیدم که در پارک به خانواده‌ها بلیت رایگان می‌دادند، اما خانواده‌ها به دیدن فیلم نرفتند.
او گفت: خیلی جالب است که کسی از این دوستان سؤال هم نمی‌پرسد که پول بیت المال را چه می‌کنید و برای ساختن این فیلم که اتفاقاً خوب هم نبود، چگونه پول بیت‌المال را حیف و میل می‌کنید؟
برزیده در پایان صحبت‌هایش گفت: این گونه اتفاقات است که در سینما می‌افتد و علاقه ما فیلمسازان را به کار در سینما کم می‌کند. این همه تبعیض و ندانم کاری در فرهنگ آیا راهی برای فعالیت دیگران باقی می‌گذارد!
برزیده توضیح داد: به عقیده من آنقدر شرایط سینمای امروز سخیف شده و آنقدر ذائقه‌ها را به سمت فیلم‌فارسی بردند که دیگر نمی‌توان در این حیطه کار کرد.
او گفت: به شخصه خودم وقتی عضو شورای پروانه ساخت بودم، فیلمنامه فیلم‌فارسی یکی از این مدیران امروز سینما را رد کردم آن وقت چطور می‌توانم با این فیلمنامههای سخیف کار کنم؟ من امروز در سینما اگر بخواهم کار کنم باید فیلمی بسازم که مطابق میل سینمادار و پخش‌کننده باشد. آنها باید در انتخاب بازیگر و سکانس به من دستورات لازم را بدهند و در نهایت اگر من آدم مطیعی نباشم دچار مشکل و گرفتاری ساخت فیلم و اکران آن در سینما می‌شوم.
سینماداران امروز فیلمی را دوست دارند که مخاطب بیشتری داشته باشد بدون در نظر گرفتن تأثیرات فرهنگی منفی و مخربی که این نوع فیلم‌ها بر مخاطب می‌توانند داشته باشند.
او که با بانی فیلم مصاحبه می‌کرد افزود: من مطمئنم فیلمسازان حرفه‌ای ما اگر قرار باشد در ژانر سخیف فیلم بسازند، پرفروش‌ترین فیلم‌ها را می‌سازند، اما برای این فیلمسازان ارزشمند کشور سخت است که تن به هر کاری دهند و این‌گونه کارهای سخیف را در کارنامه داشته باشند.
وی در بخش دیگری از صحبت خود تأکید کرد: نکته حائز اهمیت دیگر اینکه سینمای ایران به طور کل با مشکل مواجه است، با وضعیت اقتصادی کشور که مردم ما مجبورند برای درآمدشان برنامه‌ریزی کنند و با این نوع برنامه‌ریزی، دیگر سینما در هیچ بخشی از سبد خانواده‌ها قرار نمی‌گیرد. من خودم اگر درآمد یک کارمند را داشتم با تمام علاقه‌ای که به سینما دارم در حال حاضر هیچ وقت به سینما برای دیدن فیلم نمی‌رفتم و سینما را از سبد اقتصادی خانواده خود حذف می‌کردم.
وی ادامه داد: با شرایط اقتصادی که امروز کشور با آن همراه است به عقیده من بخش فرهنگی تضعیف می‌شود. چرا که سوبسید به هیچ بخش تولید و نمایش اختصاص داده نشده است. و این نشان می‌دهد که سینما در کشورمان سرنوشت خوبی ندارد.
برزیده با بیان اینکه جدای از مدیریت نامطلوب و وضعیت ظاهری سینما که البته در شهرستان‌ها این اوضاع اسفبارتر است، گفت: درحال حاضر هزینه‌های ساخت فیلم بالا رفته، دستمزدها همه بالا، مواد خام گران شده و از طرف دیگر اقبال عمومی هم به این نوع هنر کم شده است.
وی با اشاره به این نکته که متأسفانه صنعت سینمای ایران هم مانند بسیاری از صنایع کشور دچار مشکلات شده، گفت: من از فیلمسازانی‌ام که علاقه‌مند به طرح مشکلات جامعه هستم، وقتی نمی‌توانم این اتفاقات را روایت کنم و وقتی اجازه طرح مضامین و مشکلات اجتماع را ندارم چگونه می‌توانم فیلم بسازم؟ در دیداری که کارگردانان با رهبر معظم انقلاب داشتند، ایشان فرمودند که باید مشکلات جامعه مطرح شود، رهبر فرمودند من حاضرم این انتقادات را بشنوم و تحمل می‌کنم.
وی ادامه داد: با این شرایط اوضاع سینما و با این فیلمنامههای سخیف، اگر فیلمساز تن به ساخت این آثار هم دهد مخاطب از این فیلم‌ها دیدن نمی‌کند. مخاطب امروز دیگر باهوش است و بسیار متوقع.
برزیده تأکید کرد: آنقدر مسؤولان فرهنگی ما از نقل مشکلات اجتماع ابا دارند که از این دوری از مشکلات رسانه‌هاب بیگانه سوءاستفاده کرده و هر دروغی را به مشکلات اجتماع ما پیوند می‌دهند و به خورد مخاطب ما می‌دهند و وقتی مخاطب ما ناآشنا با مشکلات جامعه باشد این دروغ‌ها و این هجمه‌های نادرست را می‌پذیرد.
او گفت: متأسفانه معاونت سینمایی و دوستان در این دوره به شدت گزینشی از فیلم‌ها حمایت می‌کنند و هیچ ابایی هم از بیان این حمایت‌ها ندارند.
آنها با شجاعت فیلم آقای کلاهداری را با تهیه‌کننده‌ای که هیچ‌کس پیش از این او را در سینما نمی‌شناخت تولید می‌کنند، بعد از ساخته شدن فیلم مربوطه، وقتی فیلم در گیشه فروشی ندارد آنها با پول بیت‌المال به خرید بلیت رایگان اقدام می‌کنند تا گیشه فیلم را بالا نشان دهند. به شخصه شنیدم که در پارک به خانواده‌ها بلیت رایگان می‌دادند، اما خانواده‌ها به دیدن فیلم نرفتند.
او گفت: خیلی جالب است که کسی از این دوستان سؤال هم نمی‌پرسد که پول بیت المال را چه می‌کنید و برای ساختن این فیلم که اتفاقاً خوب هم نبود، چگونه پول بیت‌المال را حیف و میل می‌کنید؟
برزیده در پایان صحبت‌هایش گفت: این گونه اتفاقات است که در سینما می‌افتد و علاقه ما فیلمسازان را به کار در سینما کم می‌کند. این همه تبعیض و ندانم کاری در فرهنگ آیا راهی برای فعالیت دیگران باقی می‌گذارد!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید