مخترعان قزوینی مدال طلای رقابت های INPEX آمریکا را کسب کردند

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: هم اکنون این موج در کشور ما نیز به حرکت درآمده و با تلاش جوانان خلاق و صاحب ایده این سرزمین هر روز شاهد ارائه  نوآوری هایی هستیم که نوید فردایی بهتر و توأم با استقلال و افتخار را می دهند . طرح ابداعی مهندسان جوان قزوینی به عنوان برگزیده جشواره جهانی اینپکس آمریکا ، از جمله طرح هایی است که با تلفیقی از خلاقیت و دانش توانسته است چشم دنیا را به خود معطوف کند . در ادامه گفت و گوی همشهری را با «احمد کریمی» ، «سینا شعبان زاده» ، «سید صالح صادقی» و «باقر جلوخانی » ، فارغ التحصیلات رشته مهندسی عمران و اعضای تیم برگزیده این رقابت ها را می خوانید؛ 


*چه طرحی را در جشواره اینپکس آمریکا ارائه داده اید ؟ 
احمد کریمی : ایده تراورس ترکیبی از بتن و ضایعات لاستیکی با فرمولاسیون خاص طرحی بود که توانست در این رقابت ها حائز عنوان نخست شود . عنوانی است که به قطعات بین دو ریل خطوط راه آهن اطلاق می شود. این قطعات در گذشته از چوب تهیه می شد که گرچه دارای خاصیت ارتجاعی است اما هزینه بر بوده و عمر مفید کمی داشت. در سال های اخیر به جای چوب از قطعات بتنی با عمر بالاتر استفاده می شد که این نوع تراورس هم به دلیل سختی باعث انتقال ضربه های مکانیکی به کابین قطار می شد اما در طرح ما با استفاده از ترکیبی که از ضایعات لاستیکی و دور ریز تجزیه ناپذیر و فرمولاسیون خاص تهیه شده ،تهیه می شوند که ضمن آن که دارای طول عمر بالاتری نسبت به چوب هستند ، خاصیت های مفید چوب یعنی نرمی و ارتجاع پذیری آن را نیز دارا هستند .این قطعات ضمن کاهش هزینه تمام شده به میزان زیاد ،رفع مشکل اتصالات، دارای امکان ترمیم درجا ، تولید در داخل کشور و بازیافت مواد دور ریختنی هستند . در حال حاضر اغلب کشور های دنیا از تراورس های سنتی استفاده می کنند که علاوه بر کیفیت کم ، هزینه زیادی را برای نگهداری و تعمیر می طلبد.

*از روند کلید خوردن طرح و تکمیل پروژه بگویید.
سید صالح صادقی: این طرح از سال 88مطرح شده و در طی چند مرحله ثبت و تکمیل اختراع گردید و در طی روند تکمیل آن در سال های گذشته از مواد و مصالح مختلفی استفاده گردید،اما مواد کاربردی قابلیت صرفه اقتصادی را از بین می برد . به مرور و در طول تکمیل طرح توانستیم ضایعات لاستیکی را جایگزین مواد دیگر کنیم و همچنین با کاربرد افزودنی های خاص ارزان قیمت به همراه طراحی بتن چند لایه و تغییر در طرح اختلاط انجام دادیم تا هزینه به حداقل برسد و قابلیت اجرا در سطح انبوه را داشته باشد . در طرح فعلی کلیه مواد مصرفی قابلیت دسترسی آسان را دارد ،بخشی از ترکیب که در حال حاضر در تراورس موجود مورد استفاده قرار می گیرد و بخشی دیگر نیز با ضایعات لاستیکی که در طبیعت غیر قابل دفن هستند جایگزین می شود و این رخداد هم طرح را از نظر اقتصادی توجیه می کند ،و هم قدمی برای حفظ محیط زیست بر می دارد .ضمن این که بجای استفاده از قطعات پیش ساخته و معطل ماندن قطار در مسیر تا تعمیرتراورس می توان با قابلیت تولید و ترمیم درجا ، در زمان و هزینه حمل و نقل صرفه جویی کرد . 2 ماه قبل از این که در مسابقات آمریکا شرکت کنیم ، در رقابت های ژنو سوئیس حضور یافتیم و موفق به کسب مدال نقره جهانی ژنو شدیم و همچنین جایزه ویژه کشور لهستان و پرتقال را با ارائه این طرح به دست آوردیم اما در طول این مدت سعی کردیم تا نواقص کار را با مطالعه و بررسی رفع کنیم و به بهترین شکل آن را رائه دهیم تا بتوانیم در رقابت های معتبر اینپکس آمریکا نیز حائز مقام شویم و به طرح تکمیلی خود برسیم.

*سطح کیفی جشواره چطور بود ؟
باقر جلوخانی : جشواره اینپکس کشور آمریکا از جمله معتبرترین رقابت هایی است که همه ساله و با حضور کمپانی های قدرتمند صنعتی کشور های توسعه یافته و به منظور ارائه دستاورد های نوین در حوزه های مختلف نظیرصنعت ،ساختمان سازی و پزشکی و غیره برگزار می شود . امسال در کنار حضور 35 کشور، ما توانستیم 12 طرح از سوی کشور خودمان ارائه کنیم که از این تعداد 8 طرح توانستند مقام کسب کنند . نوع داوری و شیوه برگزاری این جشواره بسیار فنی و سختگیرانه بوده و داوران هر حوزه به صورت تخصصی آثار را بررسی می کنند. با این وجود و در بین رقبای قدرتمند ما توانستیم عنوان نخست و مدال طلای جشواره را برای اولین بار کسب کنیم و موفق به کسب جایزه ویژه از کشور تایوان شدیم .حتی در این رقابت ها پیشنهادهایی نیز مبنی بر خرید طرح توسط کشورهای خارجی داشتیم که البته ترجیح ما بر این است که طرح در کشور خودمان به فاز اجرایی برسد.

 * چه مقدارموفقیت این طرح در مرحله  انبوه سازی  اطمینان دارید ؟
 سینا شعبان زاده : یکی از شرکتهای داخلی طرحی مشابه را با سطحی ضعیف تر ارائه کرده و مورد استقبال قرار گرفته در حالی که طرح ما بسیار کامل تر است و توانسته خواص مثبت چوب را با تراورس بتنی تلفیق کند  اما متاسفانه در کشور ما رویداد ها و ایده های نو با مقاومت مواجه می شود در حالی که می تواند ما به توسعه نزدیک کند . باید سعی کنیم از دیدگاه مصرف کنندگی دور شویم و به جایگاه تولید کننده برسیم وشرط تحقق تولید نیز انعکاس ایده ها و طرح های خلاقانه و بعد حمایت دولت و بخش خصوصی است . کسی که ایده مطرح میکند قطعا نمی تواند آن را به فاز اجرا برساند و بسته به نوع طرح نیازمند حمایت و سرمایه گذاری است . ما باید به این دیدگاه برسیم که ایده ها و اختراعات بهره بگیریم و آن را اجرا کنیم . پیشنهاد میکنم با اجرای طرح بورس اختراعات ضمن آن که فضای مناسبی برای ارائه طرح های افراد خلاق فراهم شود ، با ارزیابی آن ها ، زمینه مناسبی را برای خریداری و اجرای این ایده در کشور فراهم کرد.

*با توجه به سوابق دیگرتان در ارائه طرح های متنوع ، چه موانعی در مسیر پروژه های این چنینی احساس می کنید ؟
 احمد کریمی : من فکر می کنم اولین و عمده ترین مانع در دسترس نبودن منابع علمی و روز دنیاست که کار را برای پژوهشگران سخت میکند . در حال حاضر بسیاری از محققان به سایت های معتبر اختراعات و نوآوری ها و مقالات علمی دسترسی ندارند . علاوه بر این همه سرمایه گذاری هایی که در حوزه علم و از سوی جوانان خوش فکر می شود به نفع کشورهای دیگر مورد استفاده قرار میگیرد .
مقالاتی که در ISI به چاپ می رسد وبه عنوان افتخار برای نویسنده محسوب می شود در واقع بهره گیری کشورهای دیگر از دانش وتجربیات ماست . منابع پژوهشی به شکل هدفمند بوجه بندی نمی شود ودر حوزه معین به مصرف نمی رسد.مخترعان نسبت به حقوق خود آگاه نیستند و همچنین عرصه علمی مناسب،جامع و معتبری برای حضور آن ها وجود ندارد.رسا نه ها نیز بیشتر درگیر موضوع سیاسی اقتصادی و ورزشی شده اند و مسائل علمی و پژوهشی را پیگیری نمی کنند.علاوه بر این معضل نبود پل ارتباطی میان علم و صنعت سبب شده تا مخترع آینده روشنی را برای تلاش خود متصور نباشد.پارکهای علم و فناوری نیز گرچه با هدف برقراری همین ارتباط ایجاد شد اما چندان موفق نبود و به حاشیه رفت.دولت باید از هدر رفت سرمایه جلوگیری کند و بر اساس نیاز سنجی بودجه را به بخش های مختلف اختصاص دهد.

باقر جلوخانی:علت بی ثمر ماندن اینگونه پروژه ها در کشور ما نبود فضای ر قابت است ،چرا که همه چیز به صورت انحصاری است و ایده ها دیده نمی شود.فعالیت های بازرگانی و اقتصادی با خطر کردن همراه است و باید از وجود نخبگان در کشور در این فضا استفاده کرد.اغلب کشور های دنیا آرزوی نخبه پروری دارند و با وجود این میزان از ایده های خلاقانه و اختراع فضا برای اجرای آن ایجاد نمی شود.

سخن پایانی؟
سینا شعبان زاده :ما با وجود چنین مسیر ناهمواری موفق به کسب مدال طلای مسابقات آمریکا شدیم و در این فضا فرصتی داشتیم تا تجربه و ایده خود را به کشور های خارجی بفروشیم اما این کار را نکردیم چون به شایستگی کشور عزیزمان برای اجرای ایمن پروژه اطمینان داریم،امیدوارم مسئولان فرصت اجرای این طرح را از تیم ما دریغ نکنند.

در پایان تمامی اعضا گروه از زحمات دکتر رستگار ،رئیس فدراسیون مخترعین کشور و آقای واعظی سرپرست تیم تشکر کردند.