دولت سازندگی، دولت اصلاحات و دولت مهدویه(2)
آفتاب‌‌نیوز : 
شعار «اطاعت از رهبری، حمایت از هاشمی» انتخاب دقیقی بود که از سوی جناح راست صورت گرفت. جناح راست، به رغم نامهربانی هایی که در دوران میرحسین موسوی از هاشمی دیده بود، احتمالا با اشاره رهبری، با تمام قوا به نفع او وارد صحنه شد.
فضای سیاسی کشور، دنبال هوایی تازه بود و جناح راست که همواره به عنوان منتقدی قوی در کنار صحنه ایستاده بود، فرصت را مغتنم دانست و کوشید سکان قدرت را از طریق هاشمی، به دست بگیرد. با این حال هاشمی، راست را تا حدودی ناامید کرد. هاشمی کابینه ای را برگزید که چهره های راست در آن جایی نداشتند. در واقع کابینه هاشمی، ترکیبی پیچیده داشت و از سه بخش تشکیل می شد: اکثریت که از جناح چپ بودند (و جریان متبوعشان تا آخر همچنان منتقد هاشمی ماند)، تعدادی از کابینه میرحسین موسوی که در اواخر دولت وی به سمت بیت رهبری گرایش پیدا کرده بودند و شماری از افراد میانه رو که بعدا تحت عنوان «عقلا»، هسته اصلی کارگزاران را شکل دادند.
در کابینه هاشمی حتی از چهره های زمان جنگ کسی حضور نداشت و پست وزارت دفاع که ماهیتی نظامی دارد به دست کسی سپرده شد که از دانش نظامی چندانی برخور دار نبود. همین امر احتمالا جریان سپاه را نیز از هاشمی گله مند ساخته بود.
اینکه چرا هاشمی در گزینش کابینه خود اینگونه عمل کرد ، هنوز پاسخ روشنی نیافته است. برخی معتقداند انگیزه هاشمی متاثر از نفوذ بالای جریان چپ در آن زمان بوده است.
هاشمی که در نمازهای جمعه اواخر دوران میرحسین موسوی، به منتقد دولت تبدیل شده بود و از بابت فقدان مدیریت توسعه ای در کشور، ابراز نارضایتی می کرد،در نخستن ماه های دوران ریاست جمهوری اش، کوشید فضای عمومی کشور را نسبت به توسعه حساس نماید.
در این راستا، مدل تبلیغاتی دوران جنگ، مورد استفاده قرار گرفت. درست همانطور که پیروزی های جنگی،با اطلاع رسانی حماسی توام می گردید، رادیو و تلویزیون وقت – که توسط محمد هاشمی، برادر رئیس جمهور اداره می شد – موفقیت های اقتصادی را با ایجاد حساسیت در مردم، تبلیغ می نمود. برای مدت 6 ماه ، شاخص نرخ دلار و روند پایین آمدن آن، در صدر اخبار بود و فضای عمومی با موفقیت زیادی به سمت کسب و کار و امید به آینده حرکت کرد. ظرف مدت کوتاهی، چرخ زنگ زده اقتصاد به حرکت درآمد و سرمایه گذاری در کشور، جان گرفت ; و این در حالی بود که قیمت نفت تنزل شدیدی یافته بود.
با این همه، دولت هاشمی فاقد تئوری مشخص در اقتصاد و توسعه بود. اگرچه برنامه اول توسعه که توسط مجلس سوم (چپ گرایان) تهیه شده بود، تلفیقی ناشیانه از عدالت و توسعه بود و نتوانسته بود الگوی مشخصی را پیش رو بگذارد، با این حال هاشمی، به همان برنامه نیز چندان وفادار نماند و همین امر زمینه برخی بحران ها را در کشور پدید آورد. یکی از این بحران ها ، رشد سرسام آور تورم تا حد بالاترین رقم تاریخ ایران (حدود 50 درصد) بود.
دو اتفاق مهم دردوران سازندگی قابل ذکر است: یکی استقراض گسترده و بی منطق که ناشی از کم تجربگی رئیس بانک مرکزی وقت بود. استقراض ها گسترده و از حساب و کتابها در بانک مرکزی، آشفته و بی نظم. این وضعیت خیلی زود، ضربات جدی بر اقتصاد وارد کرد و از طرف دیگر، اعتبار جهانی ایران را مورد تهدید قرار داد – اتفاق دیگر، ظهور مدیریت شهری جدیدی برای تهران بود که هر امکانی را در شهر، تبدیل به نقدینگی می کرد. این روند، هم اکولوژی شهر را بهم زد و هم قیمت ها را از تعادل خارج کرد، ضمن آنکه برنامه ریزی برای شهر تهران را برای همیشه ناممکن ساخت.
هاشمی رفسنجانی، یک ستاره در آسمان انقلاب اسلامی است. با این حال و به رغم مدیریت پرتوان و کاریزماتیک، به خاطر ضعف همکاران وی و مخصوصا حمایت قرص و محکمی که او از آنها می‌کرد، در دوران سازندگی با چالش های جدی مواجه شد. از حق نباید گذشت که مطالبات متراکم اقتصادی مردم، در دوران وی تا حد زیادی پاسخ داده شد، با این حال ناکامی نیز آنقدر کوچک نبود که از حافظه تاریخی مردم، پاک گردد.
جناح راست که از خوان دولت هاشمی بی بهره مانده بود و تنها به نظاره می پرداخت، خیلی زود احساس کرد که از جانب پایگاه های اجتماعی خود زیر سؤال قرار گرفته است. مجلس چهارم، صحنه کشاکش های تازه ای بین جناح راست و هاشمی بود.
ادامه دارد...
شعار «اطاعت از رهبری، حمایت از هاشمی» انتخاب دقیقی بود که از سوی جناح راست صورت گرفت. جناح راست، به رغم نامهربانی هایی که در دوران میرحسین موسوی از هاشمی دیده بود، احتمالا با اشاره رهبری، با تمام قوا به نفع او وارد صحنه شد. فضای سیاسی کشور، دنبال هوایی تازه بود و جناح راست که همواره به عنوان منتقدی قوی در کنار صحنه ایستاده بود، فرصت را مغتنم دانست و کوشید سکان قدرت را از طریق هاشمی، به دست بگیرد. با این حال هاشمی، راست را تا حدودی ناامید کرد. هاشمی کابینه ای را برگزید که چهره های راست در آن جایی نداشتند. در واقع کابینه هاشمی، ترکیبی پیچیده داشت و از سه بخش تشکیل می شد: اکثریت که از جناح چپ بودند (و جریان متبوعشان تا آخر همچنان منتقد هاشمی ماند)، تعدادی از کابینه میرحسین موسوی که در اواخر دولت وی به سمت بیت رهبری گرایش پیدا کرده بودند و شماری از افراد میانه رو که بعدا تحت عنوان «عقلا»، هسته اصلی کارگزاران را شکل دادند.
در کابینه هاشمی حتی از چهره های زمان جنگ کسی حضور نداشت و پست وزارت دفاع که ماهیتی نظامی دارد به دست کسی سپرده شد که از دانش نظامی چندانی برخور دار نبود. همین امر احتمالا جریان سپاه را نیز از هاشمی گله مند ساخته بود.
اینکه چرا هاشمی در گزینش کابینه خود اینگونه عمل کرد ، هنوز پاسخ روشنی نیافته است. برخی معتقداند انگیزه هاشمی متاثر از نفوذ بالای جریان چپ در آن زمان بوده است.
هاشمی که در نمازهای جمعه اواخر دوران میرحسین موسوی، به منتقد دولت تبدیل شده بود و از بابت فقدان مدیریت توسعه ای در کشور، ابراز نارضایتی می کرد،در نخستن ماه های دوران ریاست جمهوری اش، کوشید فضای عمومی کشور را نسبت به توسعه حساس نماید.
در این راستا، مدل تبلیغاتی دوران جنگ، مورد استفاده قرار گرفت. درست همانطور که پیروزی های جنگی،با اطلاع رسانی حماسی توام می گردید، رادیو و تلویزیون وقت – که توسط محمد هاشمی، برادر رئیس جمهور اداره می شد – موفقیت های اقتصادی را با ایجاد حساسیت در مردم، تبلیغ می نمود. برای مدت 6 ماه ، شاخص نرخ دلار و روند پایین آمدن آن، در صدر اخبار بود و فضای عمومی با موفقیت زیادی به سمت کسب و کار و امید به آینده حرکت کرد. ظرف مدت کوتاهی، چرخ زنگ زده اقتصاد به حرکت درآمد و سرمایه گذاری در کشور، جان گرفت ; و این در حالی بود که قیمت نفت تنزل شدیدی یافته بود.
با این همه، دولت هاشمی فاقد تئوری مشخص در اقتصاد و توسعه بود. اگرچه برنامه اول توسعه که توسط مجلس سوم (چپ گرایان) تهیه شده بود، تلفیقی ناشیانه از عدالت و توسعه بود و نتوانسته بود الگوی مشخصی را پیش رو بگذارد، با این حال هاشمی، به همان برنامه نیز چندان وفادار نماند و همین امر زمینه برخی بحران ها را در کشور پدید آورد. یکی از این بحران ها ، رشد سرسام آور تورم تا حد بالاترین رقم تاریخ ایران (حدود 50 درصد) بود.
دو اتفاق مهم دردوران سازندگی قابل ذکر است: یکی استقراض گسترده و بی منطق که ناشی از کم تجربگی رئیس بانک مرکزی وقت بود. استقراض ها گسترده و از حساب و کتابها در بانک مرکزی، آشفته و بی نظم. این وضعیت خیلی زود، ضربات جدی بر اقتصاد وارد کرد و از طرف دیگر، اعتبار جهانی ایران را مورد تهدید قرار داد – اتفاق دیگر، ظهور مدیریت شهری جدیدی برای تهران بود که هر امکانی را در شهر، تبدیل به نقدینگی می کرد. این روند، هم اکولوژی شهر را بهم زد و هم قیمت ها را از تعادل خارج کرد، ضمن آنکه برنامه ریزی برای شهر تهران را برای همیشه ناممکن ساخت.
هاشمی رفسنجانی، یک ستاره در آسمان انقلاب اسلامی است. با این حال و به رغم مدیریت پرتوان و کاریزماتیک، به خاطر ضعف همکاران وی و مخصوصا حمایت قرص و محکمی که او از آنها می‌کرد، در دوران سازندگی با چالش های جدی مواجه شد. از حق نباید گذشت که مطالبات متراکم اقتصادی مردم، در دوران وی تا حد زیادی پاسخ داده شد، با این حال ناکامی نیز آنقدر کوچک نبود که از حافظه تاریخی مردم، پاک گردد.
جناح راست که از خوان دولت هاشمی بی بهره مانده بود و تنها به نظاره می پرداخت، خیلی زود احساس کرد که از جانب پایگاه های اجتماعی خود زیر سؤال قرار گرفته است. مجلس چهارم، صحنه کشاکش های تازه ای بین جناح راست و هاشمی بود.
ادامه دارد...
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
من و شما همان طلبه يا معلم پيش از انقلابيم. يكي از شماها معلم بود. يكي دانشجو بود. يكي طلبه بود. يكي منبري بود. همه مان اينطوري بوديم. اما حالا مثل عروسي اشراف عروسي بگيريم. مثل خانه اشراف خانه درست كنيم. مثل حركت اشراف در خيابان ها حركت كنيم. اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ريش شان تراشيده بود ولي ما ريش مان را گذاشته ايم، همين كافي است!؟... اندازه نگه داريد. دولت مخارجش زياد و سنگين است. اگر مبلغي از مخارج دولت عبارت از تغيير دكوراسيون اتاق مدير كل و معاون وزير و وزير و فلان مسئول قضايي و فلان مسئول در بخش هاي گوناگون ديگر باشد، اين جرم و خطا است... براي اين كارها حد بگذاريد. دستگاه ها بايد بخشنامه كنند و در مورد اين تغيير دكوراسيون ها و تغيير خانه ها و خرج هاي اضافي حدي معين بكنند... گاهي از جاهايي گزارش هاي نوميدكننده اي مي رسد و در برخي موارد انسان واقعاً عرق شرم بر پيشاني اش مي نشيند. سؤال مي كنيم كه چرا ماشين لوكس و نو و مدل بالا؟ مي گويند اشكال امنيتي داريم! چه اشكال امنيتي!؟ آقايان مسئول در شوراي امنيت كشور يا جاهاي ديگر بنشينند معين كنند و مسئله را در جايي ببرند، من هم اگر بايد دخالت كنم، بگوييد در جايي دخالت كنم. اين چه وضعي است كه همين طور بي حساب و كتاب جلوي هر وزارتخانه و اداره اي ده ها ماشين به رنگ هاي گوناگون متعلق به مسئولان آن جا به چشم مي خورد!؟ چه كسي چنين چيزي را گفته است؟... به حد ضرورت اكتفا كنيد و اندازه نگه داريد. اينها ما را از مردم دور مي كند». (رهبر معظم انقلاب - ديدار با مسئولان و كارگزاران نظام- 23/5/70).
دو روز دنيا و يه لقمه نان ...
تا به اين وسيله اين توهم را ايجاد كند كه نويسنده بي طرف يا حتي طرفدار اوست! و درنتيجه ايرادهايي كه گرفته بيشتر در خواننده اثر كند