آفتابنیوز : سعيد زيباكلام، که در برنامهاي با عنوان «اروپا چه رويايي در سر دارد؟» سخن ميگفت، ضمن مروري گذرا بر تحولات پرونده هستهاي كشورمان، اظهار داشت: در اكتبر سال 2003 و در جريان مذاكرات ايران و اروپا بذر اشتباهي بزرگ پاشيده شد.
وي افزود: در ماجراي اين مذاكرات پاشنه اصلي بر سر قصه اعتماد ميچرخد و اگر دقت كنيد مدام بحث بر سر اين است كه ايرانيان چگونه بايد اعتمادسازي نمايند و در واقع ميتوان چنين تعبير كرد كه بازي ديپلماتيكي كه توسط اتحاديه اروپا از سوي غرب رهبري ميشود، بر انواع اعتمادسازي از سوي ايران استوار شده است.
اين استاد دانشگاه ابراز عقيده كرد: چنين القا شده كه شما ايرانيها در هر كجا كه باشيد، بايد به نحوي اعتمادسازي كنيد.
زيباكلام با اشاره به آنچه در مقابلش داشت، آنها را متن تمامي قطعنامهها و مذاكرات صورت گرفته بين ايران و سه كشور اروپايي در خصوص فعاليتهاي هستهاي كشورمان خواند و با اشاره به جريان صدور قطعنامههاي شوراي حكام در خصوص كشورمان، قطعنامه 18 سپتامبر 2004 شوراي حكام را قطعنامهاي توبيخي عليه تهران دانست كه پس از آن، اقدامات اعتمادساز ايران موجب صدور قطعنامه 14 نوامبر(قطعنامه پاريس) شد و اروپاييها به خاطر حسن نيت ايران در تاريخ 29 نوامبر از ايران قدرداني كردند.
وي در ادامه اظهار داشت: چنانچه به قطعنامهها و متن مذاكرات ايران و اروپا نگاهي با دقت داشته باشيد، درخواهيد يافت كه تمامي تحميلات طرف اروپايي به ايران، به صورت داوطلبانه و توسط خود ايران انجام گرفته و عملي شده است، ضمن آنكه در جريان اين مذاكرات جنس هويجهايي كه به ايران ارايه ميشد، كاملا روشن بوده است، ولي در ازاي آن اين شمشير دموكلس اروپاييها همواره بر سر ايران بوده است.
اين استاد دانشگاه امام صادق(ع) با بيان اينكه نتيجه تقريبا دو سال مذاكرات ايران با اروپا حايز اهميت است، افزود: حاصل مذاكرات ايران با اروپا اين شد كه نهايتا ايران در اوت 2005 فعاليتهاي تاسيسات اصفهان را از نو آغاز كرد و در ازاي اين عملكرد ايران، اروپاييهاي به صدور قطعنامه توقيفي ديگري عليه ايران در همان ماه مبادرت كردند.
زيبا كلام با اشاره به تلاش طرف مقابل ايران براي باز نگه داشتن پرونده هستهاي كشورمان ادامه داد: در طول صدور قطعنامههاي شوراي حكام در خصوص ايران و فعاليتهاي هستهاياش همواره روند به گونهاي بوده كه پروندهي هستهاي ايران مفتوح بماند و ما اين موضوع را در قطعنامه اخير شوراي حكام نيز شاهد هستيم، ولي در كل، اين موضوع بستن پرونده ايران و چانهزنيهايي كه در مورد آن انجام گرفته به گونهاي است كه انسان نسبت به آن حالت «استفراغ سارتري» پيدا ميكند.
وي با اشاره به آخرين قطعنامههاي صادر شده توسط شوراي حكام آژانس بينالمللي انرژي اتمي در خصوص فعاليتهاي هستهاي كشورمان، گفت: در قطعنامهي اخير آژانس درباره ايران آمده كه آژانس مصرانه از ايران ميخواهد تا اقدامات شفافساز «فراتر» از قوانين رسمي و پروتكل الحاقي و ساير اسناد معتبر بينالمللي را اجرايي نمايد؛ فكر ميكنم يكي از جاهاي كه ميتوان در ارتباط با آن اعلان عزاي عمومي كرد، همين جا باشد.
اين استاد دانشگاه تهران با اشاره به اينكه اين جريان هيچگونه پيچيدگي خاصي ندارد، اظهار داشت: پس از جريان مذاكرات در كاخ سعدآباد، مصرانه از ايران خواسته ميشود تا پروتكل الحاقي را تصويب نمايد كه در جريان اين درخواست، البته دولت وقت آن را تصويب ميكند، ولي مجلس آن را تصويب نميكند كه البته طرف مقابل هم بيشتر اين موضوع را از مجلس ايران خواسته است.
زيباكلام با بين اينكه غرب عليرغم بازرسيهاي مكرر باز هم از ايران تقاضاي اعتمادسازي مضاعف دارد، افزود: اين را بدانيد كه هميشه چند بازرس از آژانس به صورت هميشگي در تاسيسات یو.سی.اف اصفهان حضور دارند و تمام تحركات ما را گزارش ميكنند كه با اين حال باز اروپاييها به ما ميگويند اعتماد از بين رفته است.
وي با اشاره به اينكه در تاسيسات فرآوري اورانيوم در اصفهان به هيچ وجه عمليات مربوط به غنيسازي اورانيوم صورت نميگيرد، ادامه داد: با توجه به مطلب مذكور و اينكه در اين تاسيسات هيچگونه فعاليت مربوط به غنيسازي انجام نميشود، اگر شما چند هزار كارخانه فرآوري اورانيوم داشته باشيد، تا زماني كه كار به غنيسازي نكشد، اين تعداد كارخانه شما هيچ ارزشي ندارد.
اين استاد دانشگاه امام صادق(ع) در خصوص گزينههايي كه ممكن است غرب در خصوص مقابله با روند فعاليتهاي هستهاي كشورمان در نظر داشته باشد، گفت: مجازات و تحريمهاي حقوقي از قبيل شوراي امنيت، مجازات و تحريمهاي غيرحقوقي (عليالخصوص ائتلاف كشورهاي مختلف براي اعلام تحريمهايي خاص)، حمله نظامي و راهكارهاي ديپلماتيك از جمله گزينههايي است كه غرب ميتواند عليه ايران به كار بندد.
زيباكلام ضمن اشاره به نظرات استراتژيستهاي آمريكايي، صهيونيست و انگليسي درباره گزينههاي محتمل غرب در برخورد با ايران، اظهار داشت: جك استرا تا كنون چندين بار صراحتا اعلام كرده كه اقدام نظامي عليه ايران در دستور كار هيچكس قرار نداشته و قضاوت من اين است كه نهايتا بايد تلاشي را براي حل اين ماجرا با راهكارهاي ديپلماتيك به كار بنديم.
وي با اشاره به گزينههاي محتمل ايران براي مقابه با طرف اروپايي و دستيابي به حقوقش با طرح اين سوال كه آيا اروپا ميخواهد ايران را عضويت در پيمان ان.پي.تي پشيمان كند؟، ادامه داد: من 25 سال گذشته كه از اعضاي ارشد هيات مذاكرهكننده ايران در آژانس بودم، به ياد دارم كه خيلي از كشورها به خاطر ممانت هند از حضور در پيمان ان.پی.تی از اين كشور ناراحت بودند، ولي امروزه شاهديم كه اين كشور عليرغم نپيوستن به اين پيمان، پیشرفتهاي چشمگيري را داشته است.
وي با اشاره به وجود صدها كلاهك هستهاي كه در اختيار رژيم صهيونيستي قرار دارد، خاطرنشان كرد كه اين رژيم مدعي است به دليل وجود تهديدها عليه تلآويو اين تسليحات را در اختيار دارد.
اين استاد دانشگاه در بخش پرسش و پاسخ اين نشست در پاسخ به سوالي درباره ميزان توانايي كشومان در مقابله با تحريمهاي احتمالي غرب در قبال ايران، گفت: اين جامعه و ملت ايران با تجربه هشت سال جنگ تحميلي و تواناييهاي نسبي مالي - اقتصادي كه يافته ميتواند در كوتاه مدت روي پاي خود بايستد، البته براي اين كار بايد جلوي غارتها و دزديهاي ميلياردي گرفته شود تا منارههاي قارهپيماي ما سربرافرازند.
زيباكلام خاطرنشان كرد: اين امر ممكن خواهد بود اگر وحدت و همبستگي به صورت واقعي ميان ملت ايجاد گردد و همه احساس كنند كه آنچه كه باقي مانده، هراندازه هم كه اندك است، به همه متعلق است، نه اينكه جامعه حس كند سرمايه ملياش در قبضه درباري جديد است.
وي در پاسخ به سوالي ديگر درباره اينكه غرب نهايتا از ما چه ميخواهد؟ افزود: آنها نهايتا از ما خواهند خواست تا تمام مركز تحقيقاتي و نظاميمان تحت نظرشان باشد و اين خواستهها بيپايان است و ميتوان چنين گفت كه بحث تضمينهايي كه از ما ميخواهند نيز به چنين جايي منجر خواهد شد.
اين استاد دانشگاه امام صادق(ع) ادامه داد: ما اطلاعاتمان را به آنها ميدهيم، ولي ظاهرا براي اين موضوع حد يقفي وجود ندارد؛ به هر حال آنها در چارچوب همين تضمينها تغيير مواضع ما در قبال خاورميانه و خداحافظي با تمام ارزشهايي كه جهان اسلام، عرب، آمريكاي لاتين و ساير نقاط جهان ما را با آنها ميشناسند، ميخواهند.
زيبا كلام همچنين گفت: در جريان اين پروسه تلقي ويژهاي كه در جهان از ملت ايران وجود دارد، از بين ميرود و به اين طريق تمام وجاهتي را كه در جهان داشتهايم و كسب كردهايم، پس ميگيريم و ته جريان اين مذاكرات اينگونه است، البته جالب اينجاست كه در چنين مسايلي هيچگونه بحث پنهاني يا محرمانه وجود نداشته و تمامي اين موارد به روشني بيان ميشوند.