آفتابنیوز : هاتف جلیلزاده*- «اژدها وارد میشود» یک نکته اساسی آسیبشناسی دارد؛ شاید بدیهیترین سوالی که به ذهن مخاطب عمومی و حتی در مواردی «خاص» برسد!
سوال این است؛ ژانر این فیلم چیست؟ مستند است؟ داستانی است؟ اگر داستانی است؛ درام است، یا تاریخی؟ و مجموعه ای متوالی و سلسله وار از این گونه سوالاتی که همینطور در جلوی چشمان ما صف آرایی می کند!
پرداخت واحد، تاکید و تمرکز بر هر کدام از این ژانرها از فیلم اثری «بی پرداخت» ساخته است! انگار تکه ای از فیلم مستند است؛ یا لااقل تکنیک های سینمای مستند بر آن حاکم است. از این طرف، ساخت اثر هم با تمی داستانی تعریف شده است!
صحنه آغازین فیلم به لحاظ ساختار تصویر، فوق العاده زیبا و درخشان است. نمای لانگ از حرکت یک شورلت ایمپالای نارنجی که به آرامی و سلانه سلانه از کنار قبرستان می خرامد و پیش می رود، نگاه را به سوی خود می خواند.
این صحنه در همان ابتدای فیلم به ما نوید اثری خوش ریتم و خوش ساخت را می دهد. اما ناگهان فیلم از حرکت داستان متوقف می شود و می ایستد. کارگردان یا افرادی دیگر ظاهر می شوند و در قالب تکنیک مصاحبه (مولفۀ سینمای مستند) درباره تم داستانی توضیح می دهند. کم کم متوجه می شویم که فیلم درباره یک زندانی تبعیدی در جزیره قشم در سال 1343 است.
این تبعیدی که مارکسیست بوده، به نحوی مرموز در جزیره به قتل می رسد. یک مأمور ساواک برای بررسیِ قتل به قشم میرود و متوجه میشود که این تبعیدی کشته شده است. او در این جزیره با پدیده عجیبی روبهرو میشود. پس از دفنِ هر جنازهای در یک گورستان متروک، زلزله رخ میدهد. در فیلم روایت میشود که اژدهایی در زیر گورستان زندگی میکند.
مانی حقیقی در این فیلم مشکل اساسی ساختار دارد. فیلم منسجم نیست و از دو تکه بودن رنج می برد. این دو تکه بودن ساخت اثر، از تب و تاب درام و رویدادها کاسته است. بنابراین، با اثری یکدست و خوش ساخت رو به رو نیستیم که فیلمی تاریخی یا درام را با تکیه بر روایت های بومی منطقه روایت کند.
فیلم با همین تم، می توانست در پرداختی صحیح به اثری دیدنی تبدیل شود. اما فیلمساز چنین رویکردی را در پیش نگرفته است!
*عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران