آفتابنیوز : سرویس فرهنگی- یکی از کاربر ان نشریه امریکایی به نام «رویا آزادی» با انتشار گزارشی درباره ایران مینویسد: «پدر و مادرم هر دو در ایران بدنیا آمده بودند اما ما هرگز آنجا زندگی نکردیم. برخی اوقات برای دیدار اقوام به ایران میرفتیم؛ این سفرها هر سال کمتر و کمتر شد. در اوایل سال جاری متوجه شدم ۱۵ سال است که به ایران نرفتهام. در نتیجه سفرم تلاشی برای بازگشت به ریشههایم بود. میخواستم کشورم را بهتر بشناسم تا نگاهی واقعبینانهتر داشته باشم. به ایران که میروید کشوری پر از تضاد را میبینید؛ کشوری بسیار متفاوتتر از نقاط دیگر جهان. در خیابانها میتوانید دختران را ببینید به سبک غربی لباس میپوشند البته با روسری و شال. در طرف دیگر زنانی را میبینید که چادر به سر کردهاند؛ تهران شهری پر از این تناقضهاست همه در کنار هم هستند اما هیچکس شبیه دیگری نیست. تهران شهری ۱۶ میلیون نفری است؛ سه برابر جمعیت لندن. زمانی که به تهران آمدم ترافیک وحشتناک بود.
به گزارش آفتابنیوز؛ او در ادامه مینویسد: «بسیاری از مردم در طول سه دهه گذشته از حومه به تهران آمدهاند تا از دشواریها و مشکلات اقتصادی خلاص شوند. دولت در تلاش است تا ۵ میلیون نفر از این جمعیت آمده به تهران را با ارائه مشوقهای مالی متقاعد به خروج از تهران و بازگشت به شهرها و دیارشان کند.»
نویسنده این مطلب با اشاره به شیراز به عنوان یکی از شهرهای باستانی مینویسد: «بازار وکیل قدیمیترین بازار در این شهر است که قدمت آن به قرن یازدهم میلادی میرسد اگرچه شکل کنونی آن متعلق به سال ۱۷۶۰ میلادی میباشد. در مسیر سفر جادهای با اتوبوسهای به شدت لوکس به اصفهان و شیراز رفتم. اصفهان نیز شهر زیبایی است از آن تحت عنوان نصف جهان یاد میکند. مردمانش لهجه بامزهای دارند.»
در تهران به پارک آب و آتش رفتم؛ جایی که میتوان گفت جز معدود اسکیتپارکها در تهران است. به تهران که میروید باید به تجریش و بازار آن هم سری زد. همچنین به بازار بزرگ تهران. در بازار هر آنچه میبینید برندهای تقلبی از جمله ورساچه هستند که ساخت چین میباشند. سعی کردم چند برچسب برند شنل را بخرم اما فروشنده میگفت که فقط کیلویی میفروشد.
نویسنده مطلب به یک کافه در تهران اشاره میکند و مینویسد: «برای ۷۰ سال این کافه باز بوده است و پاتوقی مورد علاقه روشنفکران، هنرمندان و نویسندگانی از جمله صادق هدایت، نویسندهای که به خاطر رمان بوف کور شناخته شده و از او با عنوان کافکای ایران یاد میکنند. البته بوف کور مدتی ممنوع بود چرا که به عنوان کتابی مروج خودکشی قلمداد شد. به تهران که میروید به دربند هم سری بزنید و از کبابهایش بخورید. در آنجا میبینید که ما ایرانیها تا چه اندازه عاشق تزئین هستیم حتی گوشت چرخشده کوبیده را هم تزئین میکنیم.»
نویسنده در ادامه اشاره میکند که در سفر به استان مازندران به منطقه زیبای فیلبند رفته است. او مینویسد: «فکر میکنید که قطعهای از سوئیس را برداشتهاند و در ایران قرار دادهاند؛ دهکدهای بر فراز ابرها. آنجا رویایی است. ایرانیان عاشق پیکنیک هستند. در کشوری که سالها شاهد نارامیهای اجتماعی و سیاسی بوده است یک آرامش اندک و سفر از اولویتهای مردمانش محسوب می شود.»
این توریست اونجاها نرفته که بخواد چیزی ازشون بنویسه!!!!
کشوری که کلمه وحدت در سخنرانیها بیشتر از همه دنیا است
کشور حرف و سخنرانی دریغ از عمل
این برنامه ریزی شده نیست؟
این برنامه ریزی شده نیست؟