آفتاب بررسی می کند:
چرا اروپا پیشنهاد جدیدی به ایران ارائه نمی کند؟
آفتاب‌‌نیوز : 
سوالی که ممکن است امروز در خصوص اروپا مطرح شود این است که در مقطع کنونی که روند مذاکرات با اروپا قطع شده و کشورهای این اتحادیه در قطعنامه سپتامبر 2005 و فوریه 2006 با موضعگیری های شدید مخالفت خود را با برنامه هسته ای ایران اعلام کرده اند، تا چه اندازه می توان روی کشورهای اتحادیه اروپا حساب باز کرد؟ در پاسخ به این سوال یکی از کارشناسان ارشد مسائل هسته ای کشورمان معتقد است: منافع اروپا اصلی ترین عامل حمایت در ایران در مقطع کنونی است. اما تامین این منافع با هزینه مشخصی ممکن است و این هزینه عبارتست از حفظ روابط فرآتلانتیکی. این کارشناس افزود: تا قبل از قطع روند مذاکرات با ایران نیز اساسا اروپا تا جایی می توانست پیش برود که مساله ایران، همانند عراق موجب افزایش شکاف در دو سوی آتلانتیک نمی شد. وی افزود: در شرایط کنونی اروپا به شدت به دنبال آن است که از ایجاد تنش با امریکا جلوگیری کند. افزایش تنش با امریکا موجب خواهد شد تا امریکا از ابزارهای فشار علیه اروپا بهره گیرد. این ابزارها عبارتند از تفکیک اروپای جدید و قدیم، گسترش ناتو، مانع تراشی در برابرESDP ( سیاست دفاعی و امنیتی اروپا) و کاهش همکاری های جاسوسی. از همین رو در خوش بینانه ترین حالت، اروپا، خواهان ایرانی است که اولا به دامن امریکا نیفتد، ثانیا موجب بحران در روابط امریکا و اروپا نشود ثالثا بهانه به دست لابی های یهود و نئومحافظه کاران ندهد و رابعا با فراهم آوردن زمینه های افزایش مشروعیت داخلی تهدیدات امریکا را خنثی کند.
زیرا تا قبل از این برغم اینکه اروپا نیز مانند امریکا خواهان مهار فناوری هسته ای ایران بود، اما مخالف یکجانبه گرایی امریکا بود و در این راستا ایران را آخرین سنگر مقاومت در برابر تحقق کامل یک جانبه گرایی امریکا می دانست.
وی افزود: دلیل دیگر مخالفت اروپا با مواضع امریکا، جلوگیری از افول موقعیت کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا در سیاست جهانی بود. به همین خاطر پس از قطع روند مذاکرات، اروپا دلیلی در طرح پیشنهاد جدید برای مذاکره با ایران را نمی بیند و سعی کرده با نزدیکی هر چه بیشتر با امریکا منافع خود را تامین کند.
سوالی که ممکن است امروز در خصوص اروپا مطرح شود این است که در مقطع کنونی که روند مذاکرات با اروپا قطع شده و کشورهای این اتحادیه در قطعنامه سپتامبر 2005 و فوریه 2006 با موضعگیری های شدید مخالفت خود را با برنامه هسته ای ایران اعلام کرده اند، تا چه اندازه می توان روی کشورهای اتحادیه اروپا حساب باز کرد؟ در پاسخ به این سوال یکی از کارشناسان ارشد مسائل هسته ای کشورمان معتقد است: منافع اروپا اصلی ترین عامل حمایت در ایران در مقطع کنونی است. اما تامین این منافع با هزینه مشخصی ممکن است و این هزینه عبارتست از حفظ روابط فرآتلانتیکی. این کارشناس افزود: تا قبل از قطع روند مذاکرات با ایران نیز اساسا اروپا تا جایی می توانست پیش برود که مساله ایران، همانند عراق موجب افزایش شکاف در دو سوی آتلانتیک نمی شد. وی افزود: در شرایط کنونی اروپا به شدت به دنبال آن است که از ایجاد تنش با امریکا جلوگیری کند. افزایش تنش با امریکا موجب خواهد شد تا امریکا از ابزارهای فشار علیه اروپا بهره گیرد. این ابزارها عبارتند از تفکیک اروپای جدید و قدیم، گسترش ناتو، مانع تراشی در برابرESDP ( سیاست دفاعی و امنیتی اروپا) و کاهش همکاری های جاسوسی. از همین رو در خوش بینانه ترین حالت، اروپا، خواهان ایرانی است که اولا به دامن امریکا نیفتد، ثانیا موجب بحران در روابط امریکا و اروپا نشود ثالثا بهانه به دست لابی های یهود و نئومحافظه کاران ندهد و رابعا با فراهم آوردن زمینه های افزایش مشروعیت داخلی تهدیدات امریکا را خنثی کند. زیرا تا قبل از این برغم اینکه اروپا نیز مانند امریکا خواهان مهار فناوری هسته ای ایران بود، اما مخالف یکجانبه گرایی امریکا بود و در این راستا ایران را آخرین سنگر مقاومت در برابر تحقق کامل یک جانبه گرایی امریکا می دانست.
وی افزود: دلیل دیگر مخالفت اروپا با مواضع امریکا، جلوگیری از افول موقعیت کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا در سیاست جهانی بود. به همین خاطر پس از قطع روند مذاکرات، اروپا دلیلی در طرح پیشنهاد جدید برای مذاکره با ایران را نمی بیند و سعی کرده با نزدیکی هر چه بیشتر با امریکا منافع خود را تامین کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید