آفتابنیوز : سرویس بینالملل- پارک گئون هی رییسجمهوری کرهجنوبی به اتهام تبانی با دوستش و جرایم مالی مبجور به استعفا از مقام ریاستجمهوری کرهجنوبی شده است. در حال حاضر مخالفان لیبرالل او که برای مدت ۱۰ سال از قدرت به دور بودند در آستانه بازپسگیری قدرت از رقبای محافظهکارشان قرار گرفتهاند.
به گزارش آفتابنیوز؛ نامزد لیبرالها مون جائه این است. او خواستار ایجاد تغییرات عمیق در روابط پر تنش این کشور با کره شمالی و کمکسانی به از سرگیری روند گفتوگوهاست. همچنین، او عمیقا نسبت به موضع جنگطلبانه محافظهکاران کرهجنوبی تردید داشته؛ همینطور درباره اتحاد بیش از اندازه کره جنوبی با امریکا. او و همراهان لیبرالاش به وضوح درباره استقرار سپر ضدموشکی جدید آمریکا در مرز کره جنوبی و کره شمالی نگران هستند؛ چرا که این موضوع با خشم چین همراه شده. لیبرالهای کره جنوبی هراس دارند که این بنبست یاداور و تکرارکننده بحرانی مشابه بحران موشکی کوبا باشد.
روزنامه «نیویورک تایمز» با انشار گزارشی ضمن گمانهزنی درباره امکان بازگشت دوباره لیبرالها به قدرت در کرهجنوبی مینویسد: «از زمانی که آنان از قدرت کنار رفتهاند بسیاری تحولات روی داده و بسیاری چیزها تغییر کردهاند. کره شمالی نه تنها مجهز به تسلیحات هستهای است بلکه آزمایشهای موشکیای انجام داده که نشان میدهد میتواند ژاپن را هدف قرار دهد و مدعی است که موشکهایش به امریکا نیز میرسند. کره شمالی در حال حاضر یک رهبر ۳۳ ساله غیرقابل پیشبینی دارد. کیم جونگ اون تصویر خداگونهای از پدربزرگش بنیانگذار انقلابی کمونیست این کشور ارائه داده که خدشهناپذیر به نظر میرسد. او همانند پدربزرگ و پدرش با وسواس تمام از سلاحهای هستهای محافظت میکند. چالش اصلی برای آقای مون و شرکای لیبرالاش این است که در انتخابات چگونه موضوع تعامل با کره شمالی بسیار خطرناکتر از گذشته و در عین حفظ روابط با امریکا و بهبود روابط با چین را مطرح کند؛ چینی که به طور فزایندهای نسبت به مقاصد نظامی امریکا در شبه جزیره کره بیاعتماد است. آقای مون خود را دوست آمریکا معرفی کرده است و از حفاظت امریکا از کره جنوبی در برابر کمونیسم و کمک به رشد اقتصادی و حمایت از دموکراسی در آن کشور قدردانی کرده است. او در مصاحبهای، اتحاد با واشنگتن را یک ستون از دیپلماسی کرهجنوبی خوانده بود. با این وجود، او گفته بود که کرهایها باید یاد بگیرند که در مواقع ضروری چگونه به امریکا نه بگویند.
نیویورک تایمز اشاره میکند که این رویکرد میتواند وضعیت را برای امریکا پیچیدهتر سازد چرا که هفته گذشته استقرار سامانه جدید و پیشرفته دفاع موشکی امریکا در شبه جزیره کره انجام شد. این روزنامه اشاره میکند که این سامانه صرفا سبب تشدید غیرضروری تنش در شبه جزیره میشود چرا که علاوه بر کرهشمالی، چینیها را نیز خشمگین کرده است. این روزنامه مینویسد: «آنان خشم خود را با تحریم کالاهای کرهشمالی نشان میدهد و در اقدامی تلافیجویانه تمایل کمتری به استفاده از اهرمهای اقتصادی برای مهار کرهشمالی خواهند داشت. در نتیجه، ضرر استقرار این سامانه در نهایت به سئول میرسد. مون وعده داده که در صورت پیروزی در انتخابات در طرح خانم پارک که خواستار ائتلاف محکمتر با امریکا در برابر تهدید موشکی کره شمالی بود تجدیدنظر خواهد کرد. او گفته بود نمیدانم چرا باید در استقرار سامانه موشکی امریکایی عحله داشت.او گفته بود که به نظر میرسد دولت پارک میخواهد کره جنوبی را در عمل انجام شده قرار دهد و از این موضوع به عنوان اهرمی سیاسی در انتخابات استفاده کند».
این روزنامه در ادامه اشاره میکند که روز جمعه دولت امریکا هیچ اظهارنظری درباره کنارهگیری خانم پارک از قدرت نکرد آن هم از ترس پیامدهای منفی احتمالی برای روابط کره جنوبی با ایالات متحده. با این حال نیکی ار هالی سفیر امریکا در سازمان ملل متحد این هفته گفت که به نظرش هیچ امکانی برای مذاکرات با رهبر کره شمالی وجود ندارد و چنین گفتوگویی منطقی نخواهد بود. او گفته بود که سامانه موشکی امریکا تهدیدی علیه چین نخواهد بود. او از کره شمالی به عنوان رژیمی دیکتاتوری و بیرحم یاد کرده بود. این در حالیست که آقای مون نظر متفاوتی دارد؛ او معتقد است که تحریم امریکا و دولت محافظهکار پارک علیه کره شمالی در یک دهه گذشته شکست خورده است و نتوانسته مانع از پیشرفت برنامههای موشکی و هستهای کرهشمالی شود در نتیجه، او معتقد است که اکنون زمان کاهش لحن و اقدام تهاجمی علیه پیونگ یانگ است. او گفته بود که مردم کره جنوبی باید ملت کره شمالی را در آغوش بکشند و برای انجام این کار باید کیم جونگ اون را را برسمیت شناخت و با او وارد گفتوگو شد».
این روزنامه اشاره میکند که این ایده جدیدی نیست و آخرین باری که لیبرالها در فاصله سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۸ میلادی در قدرت بودند سیاست کمک به مبادله به کره شمالی برای ایجاد اعتماد و باز شدن درهای آن کشور و خلع سلاح هستهای کره شمالی را پیگیری کردند و در نتیجه آن سیاست تنشزدایی بیسابقهای در شبه جزیره کره ایجاد شد با این حال، کرهشمالی بازهم به توسعه برنامه تسلیحاتی هستهای خود ادامه داد و اولین آزمایش هستهایاش را در سال ۲۰۰۶ میلادی انجام داد. از آن زمان چهار آزمایش دیگر نیز صورت گرفته است. همچنین پیشرفتهای موشکی کره شمالی نه تنها امریکا که چین را نیز نگران کرده و به صدور قطعنامههای شورای امنیت در محکومیت کره شمالی انجامیده است. تحلیلگران میگویند که تعامل با کره شمالی در حال حاضر با توجه به تحریمهای سازمان ملل ریسک بالاتری دارد و ممکن است به افزایش حجم و دامنه زرادخانه هستهای آن کشور کمک کند. با این حال، آقای مون باور دارد که استراتژی تعقیب شده از سوی محافظهکاران ناکارآمد بوده است. او معتقد است که هدف از تحریم باید پای میز مذاکره کشاندن رهبران کره شمالی باشد در حالی که این تحریمها نتیجه معکوس داشتهاند و در نتیجه او خواستار فرمولهکردن رویکرد تازهای در قبال کره شمالی است. آقای مون گفته بود که امیدوار است ترامپ نیز با او همنظر باشد».
نیویورکتایمز اشاره کرده است که آقای مون باور دارد که توسعه سرمایهگذاریهای مشترک دو کره در شهرکی بنام کائسونگ شاید بتواند به تدریج پیونگ یانگ را متقاعد به نرمش کند. این روزنامه اشاره میکند که در طول یک دهه گذشته دولت محافظهکار کره جنوبی به چیزی کمتر از اتحاد آشکار با واشنگتن برای سرنگونکردن خاندان کیم راضی نشده بود. رقبای لیبرال آنان اما ذهنیت متفاوتی دارند. آقای مون در خانوادهای بدنیا آمده که از حکومت کمونیستی در کره شمالی نفرت داشته است. پدر و مادر او در میان دهها هزار نفر از پناهجویان جنگ کره بودند اما مون در خانوادهای بزرگ شد که همزمان از نفرت از نظام کره شمالی مخالف دیکتاتوریهای نظامی طرفدار امریکا مانند دیکتاتوری پارک چونگ هی پدر پارک گئون هی رییسجمهوری تازه مستعفی کرهجنوبی بود که در فاصله سالهای ۱۹۷۹-۱۹۶۱ میلادی بر آن کشور حکومت میکرد. او همچنین عمیقا در دوران دانشجویی مخالف جنگ آمریکا در ویتنام بوده است. نیویورکتایمز نتیجهگیری میکند که برخلاف محافظهکاران کره جنوبی که معتقدند سئول باید کاملا در کنار آمریکا باشد، لیبرالها معتقدند که کره جنوبی نباید اسیر جنگ هژمونیک میان قدرتهای بزرگ شود.