سلاح هسته ای حق مسلم ایران است

آفتاب‌‌نیوز :  - آقای یوری پتروویچ، ظاهرا همه چیز به سوی اعمال تحریم علیه ایران پیش می رود. آیا به راستی ایران در حال ساخت سلاح هسته ای است یا این که تحقیقات هسته ای بهانه ای از سوی امریکا برای اعمال فشار بین المللی علیه ایران است؟
- امریکا که امروزه 60 % سوخت فسیلی تولید شده در کره زمین را می بلعد، نمی تواند مقدار سوخت مصرفی وارداتی خود را کاهش دهد. بزرگ ترین تامین کننده های این نوع سوخت عربستان سعودی با 34% ، عراق با 8 تا 10% و ایران با 12% ذخایر جهانی هستند. امریکا به همه کشورهای منطقه خاورمیانه از منظر منافع خود نگاه می کند. نفت و گاز بزرگ ترین منابع سوخت های فسیلی هستند و این دلیل اصلی علاقه امریکا به کشورهای صاحب این منابع در منطقه است. اگر مداخله نظامی در امور داخلی این کشورها برای تامین این منابع انرژی لازم تشخیص داده شود، امریکا بی درنگ به آن اقدام خواهد کرد؛ چرا که منافع ملی در راس همه منافع قرار دارد. کشورهای دیگر برای امریکا صرفا حکم نیروی کار و منابع انرژی به شمار می روند. امریکا مایل است که این کشورها سلاح های دفاعی در اختیار نداشته باشند تا در صورت لزوم بتواند از ضعف آنها استفاده کند.

امریکا نمی تواند اجازه دهد ایران برنامه هسته ای خود را گسترش دهد. برنامه ای که می تواند به ساخت بمب هسته ای یا حتی بمب هیدروژنی بیانجامد. ایران ابزار به دست آوردن این بمب ها را هم که دارد. موشک های سوخت مایع و سوخت جامد که تا 1500 کیلومتر و بر طبق برخی منابع دیگر تا 2200 کیلومتر برد دارند. برای توقف برنامه هسته ای ایران حداکثر تلاش لازم است.

بدون تردید تهران با داشتن همسایه هایی که روابط خصمانه ای با ایران دارند، مایل است سلاح هسته ای در اختیار داشته باشد. در راس همه این کشورها اسراییلی است که هنوز پیمان منع گسترش را امضا نکرده است. پس از اسراییل، هند و پاکستان قرار دارند. درباره چین، بریتانیا، فرانسه و دیگر کشورها حرفی نمی زنم. به این ترتیب ایران بسیار مایل است برنامه ی هسته ای خود را برای مقاصد دفاعی گسترش دهد؛ چرا که هر لحظه امکان دارد به بهانه ای واهی از سوی هر کدام از این کشورها مورد تجاوز قرار گیرد.

- اما تهران تولید سلاح هسته ای را رد می کند
- از فناوری صلح آمیز هسته ای تا تحقیقات که می تواند منجر به ساخت سلاح هسته ای شود تنها یک گام باقی می ماند. به گمان من ایران می تواند از فناوری هسته ای صلح آمیز بهره مند شود. در حال حاضر اتحادیه اروپایی و آژانس بین المللی هسته ای مدرکی برای متهم کردن ایران به نقض پیمان منع گسترش ندارند. موردی وجود ندارد که ایران اجازه بازرسی از آن را به بازرسان آژانس نداده باشد. ایران می گوید که تمام قوانین بین الملل از جمله پروتکل الحاقی را رعایت می کند.از طرفی ما می دانیم که 9/99% بدنه آژانس بین المللی هسته ای را کارگران فنی و همکاران سیا تشکیل می دهند. با این وجود ایران به آنها اجازه داد از مراکز هسته ای اش بازرسی کنند و همه اسناد خود را در اختیار آنها قرار داد. دشوار بتوان ایران را به کاری مغایر قانون متهم کرد.

اکنون باید به فکر راهی برای خروج از این وضعیت بود. امریکا به هر وسیله ای تلاش دارد حضور نظامی خود را در خاورمیانه افزایش دهد و پس از عراق بی هیچ تردیدی میل دارد سراغ ایران برود.

- بسیاری از کارشناسان نظامی معتقدند که دیگر «نقاط داغ (حساس)» توجه امریکا را جلب نمی کنند. نظامیان امریکا در عراق به طور مرتب از بین می روند. طالبان در افغانستان فعال تر شده اند. آیا اصولا امریکا می تواند ایران را به چنین فهرستی اضافه کند؟

- شکی نیست که اگر اقدام نظامی اکنون شروع شود، امریکا بی محابا از سلاح هسته ای استفاده خواهد کرد. از این گذشته در دکترین نظامی امریکا هم کاربرد این سلاح ها پیش بینی شده است. بحث درباره ی تجهیزات تانک و توپخانه ای و بمب های هوایی هسته ای با قدرت تخریب کم است. من تردیدی ندارم که امریکا فقط با کاربرد این سلاح ها توان پیروزی بر ایران را دارد و الا امریکا راه دیگری برای غلبه بر ایران در اختیار ندارد.

من به خوبی از توانایی های نظامی و صنعتی بالقوه ایران اطلاع دارم. من همچنین تصادفا رژه نظامیان ایران را هم در تهران  از نزدیک دیدم. منظره جالبی بود. روحیه نظامی و فناوری نظامی. ایران اگر تجهیزات مدرن جهان را در اختیار ندارد، اما به تجهیزات کافی برای اداره کردن یک نبرد مسلح است. به همه اینها تعداد کافی از موشک های پدافند هوایی C-125 ما و تعداد کافی از موشک های پدافند هوایی را که چین به ایران تحویل داده است را اضافه کنید. بنابراین هیچ تجاوزی به حریم هوایی ایران بدون مجازات باقی نخواهد ماند. ایران تانک، زیردریایی، ناوگان جنگی و مهم تر از همه روحیه ی بالای نظامی در نیروهای مسلح را در اختیار دارد. نظامیان ایران مرگ در راه میهن را افتخار بزرگی می شمارند که نمی توان آن را نادیده گرفت. در نظر داشته باشید اگر 50 نظامی ارشد عراق که توسط امریکا خریداری شدند، خیانت نمی کردند و با خانواده هایشان از فرودگاهی در نزدیکی بغداد به ترکیه و اروپا فرار نمی کردند، امریکا حتی در جنگ با عراق هم پیروز نمی شد. 

- دورنمای سیاست روسیه در برنامه ی هسته ای ایران چیست؟

- روسیه در این زمینه همانقدر صمیمانه عمل می کند که مار با اشتها پونه نوش جان می کند! هیات حاکمه کنونی روسیه که در حال حاضر به غرب گرایش پیدا کرده است، اگر نقش استثنایی ایران در سرزمین های مرزی روسیه نبود، حتی همین اقدامات را هم به هیچ وجه انجام نمی داد. فرض کنید ایران نه دوستانه یا خنثی بلکه روابطی خصمانه با روسیه داشت. همین کافی بود تا روسیه منطقه ی جنوب قفقاز را از دست بدهد. آذربایجان از دست می رفت؛ چچن از دست می رفت؛ رژیم ارمنستان عوض می شد. با این اوصاف ما همه ی ساحل خزر را از دست می دادیم. داغستان را از دست می دادیم. یعنی دیگر قفقازی در روسیه وجود نداشت. در آسیای میانه هم خیلی وقت بود که امریکا پایگاه نظامی برپا کرده بود. سیل قاچاق مواد مخدر هم که از همین مسیر جریان دارد. تنها دشمن آشتی ناپذیر قاچاقچیان در منطقه ایران است. تنها در 2 سال گذشته در جریان مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر 3500 تن از افسران ایران کشته شده اند. آیا می توانید ابعاد این مبارزه را تصور کنید؟ اگر ایران روابط غیر دوستانه ای با روسیه داشت، تا حال دشمنان روسیه در مرزهای قزاقستان سنگر بندی کرده بودند.

اگر این مشکلات نبود ما مدت ها پیش با امریکا و اروپا بودیم و ماشین های «زیمنس» می فروختیم، در روسیه صنعت هسته ای به کلی از بین رفته بود و تمام تاسیسات ما برای انرژی هسته ای اروپا کار می کرد. ژورس آلفروف تاکید می کند که ما دیگر نمی توانیم بمب هسته ای بسازیم و او شوخی نمی کند.

ایران می خواست در آینده نزدیک 10 نیروگاه هسته ای تولید برق احداث کند. پروژه بسیار بزرگی که پول زیادی در آن خوابیده بود. یعنی حدود 30 میلیارد دلار که تا 15 سال آینده می توانست وارد روسیه شود. سفارش ایران برای تاکید بر توانایی بالقوه روسیه بسیار مهم است. اما مساله این است که روسیه در مسیر بن بستی قرار گرفته است. اگر ایران دشمن شود، در آن صورت روسیه دیگر جنوب قفقاز و آسیای میانه را نخواهد داشت. یعنی نیروهای دشمن در 120 کیلومتری چیلیابینسک خواهند بود. بنابر این ما نیازمندیم که با ایران همکاری کنیم.

- در تهران موضع روسیه را چگونه ارزیابی می کنند؟

- اولا حتی اعضای خوش بین مجلس ایران هم معتقدند که روسیه عمدا ساخت نیروگاه بوشهر را به پایان نمی رساند. هر چه نباشد تا حال موعد پایان ساختمان آن چند بار به تعویق افتاده است. من مطمئنم امسال هم به پایان نخواهد رسید. ثانیا آن ها معتقدند روسیه به غرب خواهد پیوست و در صف دشمنان ایران قرار خواهد گرفت که نمی خواهند ایران در زمینه ی غنی سازی اورانیوم به تحقیقاتش ادامه دهد. این امر خیلی بد است.

تنها راه ساخت تاسیسات مشترک در خاک روسیه برای غنی سازی اورانیوم است. ما سفیر، رییس مجلس و وزیران را متقاعد کردیم که این بهترین راه خروج برای ایران است. این تنها راهی است که به نفع همه است. روسیه که نمی خواهد چیزی را که دارد از دست بدهد، اروپا که نمی خواهد وارد جنگ دیگری بشود. حتی از برخی جهات به نفع بوش هم هست که می تواند وجه ی خود را داشته باشد که تمام تلاشش را به عمل آورد تا تحقیقات هسته ای در ایران متوقف شود.

- روسیه به ایران موشک های پدافند هوایی تحویل می دهد. قرار دادهای جدید اعلام شده اند. آیا روسیه تحت فشار همکاری خود را با ایران در این زمینه متوقف خواهد کرد؟

- فروش این مجموعه ی موشک های پدافند هوایی به بهانه ی دفاع از نیروگاه هسته ای آینده در بوشهر در برابر حملات تروریستی یا تصادفات هوایی است. این مجموعه ی پدافند هوایی در محدوده ی سلاح هایی که در قلمرو خودی استفاده شوند قرار نمی گیرند. من احتمال تحویل دادن این مجموعه را منتفی نمی دانم. این توانایی دفاعی ایران را تقویت می کند. اگر ایران این کار را نکند، چین، کره ی شمالی یا حتی در شرایطی هند این کار را خواهد کرد.

- به نظر شما در تهران متوجه هستند که دیر یا زود ایران به خاطر خود رایی مجازات خواهد شد؟

- مردم فکر می کنند که این احتمال وجود دارد. اما مطمئن اند که امریکا در این جنگ شکست خواهد خورد. مثل این است که آنها به بمب هسته ای تکیه داده اند.

- کاربرد نیروی نظامی از سوی امریکا در آینده ی نزدیک تا چه حد امکان پذیر است؟

- در حال حاضر این احتمال کاملا غیر واقعی است. برای همین است که امریکا در جا سم به زمین می کشد. قدرتش را ندارد. مشکلات بزرگ اقتصادی دارد. بدهی خارجی امریکا تا 16 میلیارد دلار می رسد. دلار بسیار ناپایدار شده است... تنها اراده ی سیاسی رهبران امریکا چنین است. منظورم رییس جمهوری است که در مواقعی که ضروری تشخیص دهد می تواند بی محابا از سلاح هسته ای استفاده کند. این موضوع را همه به خاطر دارند. در زمان روسیه هم در دوره ی استالین، خروشچف و برژنف چنین وضعیتی حاکم بود. یعنی آنها این اختیار سیاسی را داشتند. به این جهت من مدافع گسترش سلاح های هسته ای به کشورهایی هستم که حکومت های شان می توانند از آن محافظت کنند. بی تردید ایران جزو این کشورهاست. در این کشور تروریسم و شرایط برای اعمال تروریستی وجود ندارد. سلاح هسته ای صرفا جنبه ی بازدارندگی در برابر تجاوز خارجی خواهد داشت. فکر می کنم اگر برخی کشورها سلاح هسته ای داشتند، دنیا آرام تر از این که هست می بود. من مدافع گسترش سلاح هسته ای به عنوان ضامن صلح هستم.