استفاده از فرصت کوتاه
آفتاب‌‌نیوز : 
یعنی علاوه بر براندازی رژیم ایران؛ در حقیقت آنها می خواهند که قدرت ایران در منطقه خاورمیانه را کاهش داده و درست همان کاری را با ایران انجام دهند که قبلا با عراق کردند.
بر اساس همین استراتژی تصمیم گیرندگان امریکا توانسته اند که قضیه پرونده هسته ای ایران را تا یک مرحله ای پیش ببرند. اما آنها در حال حاضر به موانعی برخورد کرده اند که نیاز است آن موانع را از سر راه خود بردارند تا دوباره بتوانند مساله هسته ای ایران را از سر بگیرند. پس به طور طبیعی امریکایی ها نیاز دارند که در این مرحله مقداری عقب نشینی کنند.
این عقب نشینی امریکایی ها نیز در حالی صورت می گیرد که اروپایی ها به هیچ عنوان مایل نیستند که جنگی علیه ایران در منطقه خاورمیانه صورت گیرد.
دلیل سیاسی اتحادیه اروپا نیز بر این امر متکی است که در صورت حمله به ایران؛ آنها کل خاورمیانه را از دست خواهند داد و در نتیجه جنگ هایی که از سوی امریکا در منطقه خاورمیانه به راه خواهد افتاد؛ عواقب این جنگ ها مستقیما متوجه اروپا خواهد شد.
از سوی دیگر اتحادیه اروپا همواره این مساله را تاکید کرده است که به هیچ عنوان موافق یک ایران اتمی هم نیست. پس در نتیجه؛ موانعی بر سر راه استراتژیک امریکا از یک سو به وجود آمده است و از سوی دیگر اتحادیه اروپا با دوگانگی رد جنگ از یک سو و مخالفت با ایران اتمی روبرو است. ما می بینیم که پرونده هسته ای ایران در اجلاس وزرای خارجه (1+5) که 13 اردیبهشت در پشت درهای بسته تشکیل شد؛ سرانجام دارد از شورای امنیت به سازمان انرژی اتمی باز می گردد.
در واقع مفهوم این رویداد در بازیهای دیپلماسی این می تواند باشد که این تنها می تواند یک فرصت کوتاه برای ما باشد که باید به خوبی از آن استفاده کنیم.
ضمن اینکه ما باید این مساله را به خاطر داشته باشیم که مساله ما با غرب حل نخواهد شد و دوباره این تنش ها از سر گرفته خواهد شد.
بنابراین طبق این فرصت کوتاه ایجاد شده، مقامات ایرانی نیز باید از آن استفاده کرده و با اندکی عقب نشینی، شاید بتوانند دوباره در فرصت بهتری مساله انرژی اتمی را از سر بگیریند.
یعنی با استفاده از این فرصت، ما می توانیم خطری را که الان روی سر ما سایه افکنده است، برطرف کرده و سپس دوباره در یک فرصت مناسبی فعالیت هایمان را از سر بگیریم.
این در حالی است که اگر ما فکر کنیم که قضیه انرژی اتمی ایران در اجلاس اخیر وزرای خارجه (1+5) حل شده است و اتحادیه اروپا و آمریکا شکست خورده اند، این مساله تنها می تواند یک خیال باطل باشد.
به این علت که الان غرب در شرایطی قرار گرفته است که نیاز به یک فرصت دیگری دارد تا دوباره بتواند اقدامات خودش را هماهنگ کرده و از سر بگیرد. به خصوص آمریکا که می خواهد به یک هماهنگی جهانی دست یابد.
در واقع اگر آمریکا نتواند در همین سال 2006 مساله انرژی اتمی ایران را به نحوی حل کند، مطمئنا بعد از انتخابات ریاست جمهوری که در سال 2007 برگزار شده و در سال 2008 رئیس جمهور جدید آمریکا رسما کار خودش را آغاز خواهد کرد، مساله هسته ای ایران دوباره مطرح شده و فشارها افزایش پیدا خواهد کرد.
پس در چارچوب استراتژی آمریکا می توان به این نتیجه دست یافت که آمریکا خواهان حضور در منطقه خاورمیانه و تغییر رژیم هایی است که خود خواهان آنها نیست.
در این مرحله نیز ما باید تدابیر جدی تری بیاندیشیم و رابطه خودمان را با جهان اصلاح کنیم. در واقع ما باید با تدبیر خودمان با این مساله که ایران یک خطر در سطح جهانی نیست را به طور کلی از دستور و برنامه سیاسی غرب حذف کنیم.
ضمن اینکه ما باید به این نکته حساس نیز توجه داشته باشیم که علاوه بر سیاست های منطقه ای و جهانی اتحادیه اروپا و آمریکا – اسراییل نیز به شدت مایل به درهم شکستن قدرت ایران است. یعنی اسراییل خواهان تجزیه کشور بزرگی مانند ایران است، ضمن اینکه اسراییل این تمایل را بر روی کشور ترکیه که متحد او در منطقه محسوب می شود، دارد. زیرا به اعتقاد اسراییل ایران و ترکیه در دراز مدت دشمن او محسوب می شوند.
پس در اینجا جا دارد که بر روی این نکته تاکید شود که بازگشت پرونده هسته ای ایران از شورای امنیت به آژانس بین المللی انرژی اتمی، تنها یک امر موقتی است.
البته در همین فرصت موقت نیز گاهی امکانات بسیار وسیعی پیش می آید که می توان از آنها به خوبی استفاده کرد. مهم درک و دریافت و فهم این فرصت ها است تا در بازیهای دیپلماسی از آنها بهره برداری کرد.
یعنی علاوه بر براندازی رژیم ایران؛ در حقیقت آنها می خواهند که قدرت ایران در منطقه خاورمیانه را کاهش داده و درست همان کاری را با ایران انجام دهند که قبلا با عراق کردند.
بر اساس همین استراتژی تصمیم گیرندگان امریکا توانسته اند که قضیه پرونده هسته ای ایران را تا یک مرحله ای پیش ببرند. اما آنها در حال حاضر به موانعی برخورد کرده اند که نیاز است آن موانع را از سر راه خود بردارند تا دوباره بتوانند مساله هسته ای ایران را از سر بگیرند. پس به طور طبیعی امریکایی ها نیاز دارند که در این مرحله مقداری عقب نشینی کنند.
این عقب نشینی امریکایی ها نیز در حالی صورت می گیرد که اروپایی ها به هیچ عنوان مایل نیستند که جنگی علیه ایران در منطقه خاورمیانه صورت گیرد.
دلیل سیاسی اتحادیه اروپا نیز بر این امر متکی است که در صورت حمله به ایران؛ آنها کل خاورمیانه را از دست خواهند داد و در نتیجه جنگ هایی که از سوی امریکا در منطقه خاورمیانه به راه خواهد افتاد؛ عواقب این جنگ ها مستقیما متوجه اروپا خواهد شد.
از سوی دیگر اتحادیه اروپا همواره این مساله را تاکید کرده است که به هیچ عنوان موافق یک ایران اتمی هم نیست. پس در نتیجه؛ موانعی بر سر راه استراتژیک امریکا از یک سو به وجود آمده است و از سوی دیگر اتحادیه اروپا با دوگانگی رد جنگ از یک سو و مخالفت با ایران اتمی روبرو است. ما می بینیم که پرونده هسته ای ایران در اجلاس وزرای خارجه (1+5) که 13 اردیبهشت در پشت درهای بسته تشکیل شد؛ سرانجام دارد از شورای امنیت به سازمان انرژی اتمی باز می گردد.
در واقع مفهوم این رویداد در بازیهای دیپلماسی این می تواند باشد که این تنها می تواند یک فرصت کوتاه برای ما باشد که باید به خوبی از آن استفاده کنیم.
ضمن اینکه ما باید این مساله را به خاطر داشته باشیم که مساله ما با غرب حل نخواهد شد و دوباره این تنش ها از سر گرفته خواهد شد.
بنابراین طبق این فرصت کوتاه ایجاد شده، مقامات ایرانی نیز باید از آن استفاده کرده و با اندکی عقب نشینی، شاید بتوانند دوباره در فرصت بهتری مساله انرژی اتمی را از سر بگیریند.
یعنی با استفاده از این فرصت، ما می توانیم خطری را که الان روی سر ما سایه افکنده است، برطرف کرده و سپس دوباره در یک فرصت مناسبی فعالیت هایمان را از سر بگیریم.
این در حالی است که اگر ما فکر کنیم که قضیه انرژی اتمی ایران در اجلاس اخیر وزرای خارجه (1+5) حل شده است و اتحادیه اروپا و آمریکا شکست خورده اند، این مساله تنها می تواند یک خیال باطل باشد.
به این علت که الان غرب در شرایطی قرار گرفته است که نیاز به یک فرصت دیگری دارد تا دوباره بتواند اقدامات خودش را هماهنگ کرده و از سر بگیرد. به خصوص آمریکا که می خواهد به یک هماهنگی جهانی دست یابد.
در واقع اگر آمریکا نتواند در همین سال 2006 مساله انرژی اتمی ایران را به نحوی حل کند، مطمئنا بعد از انتخابات ریاست جمهوری که در سال 2007 برگزار شده و در سال 2008 رئیس جمهور جدید آمریکا رسما کار خودش را آغاز خواهد کرد، مساله هسته ای ایران دوباره مطرح شده و فشارها افزایش پیدا خواهد کرد.
پس در چارچوب استراتژی آمریکا می توان به این نتیجه دست یافت که آمریکا خواهان حضور در منطقه خاورمیانه و تغییر رژیم هایی است که خود خواهان آنها نیست.
در این مرحله نیز ما باید تدابیر جدی تری بیاندیشیم و رابطه خودمان را با جهان اصلاح کنیم. در واقع ما باید با تدبیر خودمان با این مساله که ایران یک خطر در سطح جهانی نیست را به طور کلی از دستور و برنامه سیاسی غرب حذف کنیم.
ضمن اینکه ما باید به این نکته حساس نیز توجه داشته باشیم که علاوه بر سیاست های منطقه ای و جهانی اتحادیه اروپا و آمریکا – اسراییل نیز به شدت مایل به درهم شکستن قدرت ایران است. یعنی اسراییل خواهان تجزیه کشور بزرگی مانند ایران است، ضمن اینکه اسراییل این تمایل را بر روی کشور ترکیه که متحد او در منطقه محسوب می شود، دارد. زیرا به اعتقاد اسراییل ایران و ترکیه در دراز مدت دشمن او محسوب می شوند.
پس در اینجا جا دارد که بر روی این نکته تاکید شود که بازگشت پرونده هسته ای ایران از شورای امنیت به آژانس بین المللی انرژی اتمی، تنها یک امر موقتی است.
البته در همین فرصت موقت نیز گاهی امکانات بسیار وسیعی پیش می آید که می توان از آنها به خوبی استفاده کرد. مهم درک و دریافت و فهم این فرصت ها است تا در بازیهای دیپلماسی از آنها بهره برداری کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید