پارلمان کوبا، دیاز کانل، معاون رائول کاسترو را به عنوان رئیس جمهور جدید این کشور انتخاب کرد
آفتابنیوز : سرویس بین الملل- برای نخستین بار در بیش از نیم قرن اخیر نام رهبر کوبا دیگر «کاسترو» نخواهد بود چرا که مجمع ملی کوبا میگوئل دیاز کانل را به ریاست جمهوری این کشور منصوب کرد.
به گزارش آفتابنیوز؛ رائول کاسترو در سال ۲۰۰۸ جانشین برادرش فیدل کاسترو شده بود. فیدل در سال ۲۰۱۶میلادی فوت کرد. رائول ۸۶ ساله در سال ۲۰۱۳ نیز برای یک دوره پنج ساله دیگر در سمت خود ابقا شد. او همان زمان اعلام کرده بود که پس از این دوره از سمتهای اجرایی کنارهگیری میکند. با کنار رفتن «رائول کاسترو»، دوران زمامداری او و برادرش پس از حدود ۶۰ سال به پایان رسید. فیدل کاسترو از زمان پیروزی انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹ بر این کشور حکومت میکرد.
رائول کاسترو رهبری حزب کمونیست کوبا را نیز در اختیار دارد و پس از کنارهگیری از سمت اجرایی خود به عنوان رئیس شورای دولت، رهبر حزب باقی خواهد ماند. در دوران رهبری رائول کاسترو یکی از مهمترین اتفاقات در عرصه سیاست خارجی کوبا روی داد: بازسازی روابط دیپلماتیک با ایالات متحده که چندین دهه در قطع رابطه با آن کشور به سر می برد و دیدار تاریخی با اوباما رییس جمهوری وقت امریکا و بازگشایی سفارت امریکا در کوبا که اقدامی بی سابقه در دهه های گذشته بود.
پس از رائول چه بر کوبا خواهد گذشت؟
«میگوئل دیاز کانل» قائم مقام ۵۷ ساله کاسترو و عضو دفتر سیاسی حزب کمونیست کوبا از ماه آوریل آینده برعهده گیرنده بالاترین مقام اجرایی آن کشور خواهد بود.
نشریه «تایم» در گزارشی می نویسد دیاز کانل جذابیت خاصی ندارد و می افزاید: «او یک سخنران معمولی است نه سخنرانی پرشور مانند برادران کاسترو. او در وهله نخست هیچ جاذبه ای ندارد. همچنین سفید پوست است و از این نظر نیز شباهتی به اکثریت کوبایی ها ندارد. در ویدئویی که از نشست مسئولان حزب کمونیست منتشر شده بود، او وعده بستن رسانه های مستقل را داد و همچنین گفت که باید در سفارتخانه های اروپایی که از سفارتهایشان به عنوان مراکز خارجی برای برهم زدن امنیت کوبا و خرابکاری استفاده می کنند را بست. این تصویر اما در سال جاری اندکی تغییر کرده است و او نگرش میانه روانهتری نسبت به رسانه ها دارد.
شبکه امریکایی «ای بی سی» می نویسد واقعیت آن است که کناره گیری رائول تغییر مهمی است و تنها تغییری ظاهری نیست. برای نخستین بار در دهه های گذشته کسی رهبری کوبا را در دست می گیرد که «مشروعیت انقلابی» ندارد و از بنیانگذاران حکومت کمونیستی و قهرمانان اولیه انقلاب نبوده است.
اما میگوئل دیاز کانل کیست؟
او یک مهندس آموزش دیده و وزیر آموزش سابق است. دیاز کانل در درون حزب کمونیست و صفوف آن پیش از آن که به عنوان معاون رییس انتخاب شود فعالیت کرده بود. او در سمت قبلی خود به عنوان فردی «عملگرا» شناخته می شد. از او به عنوان مدیری موثر یاد می شود اما مردی درون سیستم.
«ای بی سی» می نویسد: «نباید هیچ گونه انتظاری داشت که او سیستم را درهم بشکند. نمی توان انتظار داشت که دستکم در شش ماه نخست رهبریاش با تغییرات چشمگیری مواجه باشیم با این حال، این مرد ۵۸ ساله احتمالا با مشکلات جدی اقتصادی و مشکل مشروعیت مواجه خواهد بود. او احتمالا از طریق اصلاحات اقتصادی و ادامه باز کردن فضای اقتصاد و حرکت به سوی اقتصاد بازار و برخی دیگر از اصلاحات که در دوران رائول آغاز شده بودند سعی خواهد کرد تا مشروعیت کسب کند. او قطعا جوانتر از سایر مقام های کمونیست کوبا به نظر می رسد و از نسل جوانتر حزب کمونیست است. احتمالا در مورد چگونگی حکومت با فشارهای سیاسی در درون سیستم کوبا مواجه خواهد شد. تغییرات جمعیتی و نسلی، گرایش های فرهنگی در حال ظهور، تغییر سیاست امریکا و کوبا به هیچ وجه مسائل ساده و حاشیه ای نیستند.
«ای بی سی» اشاره می کند که اقتصاد کوبا با چالش های بسیار جدی مواجه است و رشد چند سال گذشته یک تا دو درصد بوده است. دیاز کانل» ممکن است موضوع یکسان سازی ارز را در نظر گیرد چرا که کوبایی ها در حال حاضر از سیستم دو ارزی استفاده می کنند که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار می گرفت. این گامی ضروری است که اقتصاددانان توصیه می کنند.
این شبکه خبری اشاره می کند که عامل مهم دیگر امریکاست؛ چرا که دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا با سخنرانی های تندی که علیه کوبا و ونزوئلا داشته امکان گسترش روابط دیپلماتیک واشنگتن - هاوانا را منتفی کرده و این ممکن است بر تصمیمات دیاز کانل تاثیرگذار باشد. برای مثال، او ممکن است درباره باز بودن سفارت امریکا در کوبا تجدیدنظر کند. واقعیت آن است که این به ضرر امریکاست و اگر ایالات متحده کوبا را ترک کند کشورهای دیگر خلاء ایجاد شده را پر می کنند.
شبکه خبری «راشا تودی» نیز در گزارشی اشاره می کند که دیاز کانل با مشکلات اقتصادی و چالش حفظ روابط با امریکا در دوران ترامپ مواجه خواهد شد. برخلاف خوشبینی رسانه های غربی هیچ تغییر عمده ای در کوبا روی نخواهد داد؛ دستکم تا ۲۰۲۱ میلادی که کاسترو کماکان ریاست حزب کمونیست را برعهده خوهد داشت و از پشت صحنه امور را هدایت خواهد کرد.
«زبیگنیو ایوانفسکی» رییس مرکز مطالعات سیاسی امریکای لاتین در اکادمی علوم روسیه می گوید: رائول کاسترو نسخه «دنگ شیائوپینگ» در کوبا خواهد بود و در راس حزب باقی می ماند و وضعیت را تحت کنترل خود نگه می دارد. «سلیم لامرانی» پژوهشگر مطالعات امریکای لاتین در دانشگاه سوربن پاریس می گوید که بعید است کوبا در مسیر کاملا جدیدی قرار گیرد. او می گوید هیچ نقطه عطفی در سیاستگذاری کوبا وجود نخواهد داشت چرا که مردم کوبا ارزوی حفظ مدل کاسترو را دارند و می خواهند استقلال کوبا حفظ شود و تمام دستاوردها از جمله آموزش و بهداشت رایگان برای همگان و مهمتر از همه امنیت در جامعه حفظ شود.
این شبکه خبری اما به مشکلات اقتصادی کوبا اشاره می کند و می افزاید: در حالی که کوبایی ها از دسترسی رایگان به مراقبت های بهداشتی و آموزشی برخوردار هستند و یارانه غذا و مسکن دارند پیدا کردن کالاهای مصرفی برایشان دشوار است. دستمزد کارکنان دولت در کوبا فقط ۲۰ دلار در ماه است و تنها ۱۷۳ هزار خودرو ودر آن کشور ۱۱ میلیون نفری وجود دارد. رشد اقتصادی در سال های اخیر کاهش یافته است چرا که ریزشی اولیه پس از اعلام اصلاحات بازار ازاد در سال ۲۰۱۱ میلادی توسط رائول کاسترو در اقتصاد کوبا ایجاد شد. دیاز کانل باید برای مقابله با رکود اقتصادی کوبا راه حلی بیابد اما احتمالا این راه حل بهبود روابط با واشنگتن نخواهد بود چرا که با وجود ترامپ امکان لغو تحریم های وضع شده علیه کوبا وجود نخواهند داشت.
«راشا تودی» اما اشاره می کند که امکان قرارگیری اقتصاد کوبا در مرحله انتقالی و فعال شدن کسب و کارها و توسعه تجارت های کوچک وجود دارد. به احتمال زیاد روابط امریکا و کوبا در همان سطح قدیم باقی خواهد ماند چرا که مسائل کلیدی حل نشده باقی مانده اند. واشنگتن خواستار دموکراتیزه شدن کوبا و اصلاحات بازار آزاد در آن کشور است در حالی که کوبا خواستار برچیده شدن پایگاه دریایی امریکا در خلیج گوانتانامو و لغو تحریم های تجاری اعمال شده علیه کوباست. هیچ یک از طرفین احتمالا حاضر به پذیرش خواسته طرف مقابل نخواهند شد.
راشا تودی در پایان این پرسش را مطرح می کندکه آیا وضعیت حقوق بشر در کوبا بهبود خواهد یافت و می نویسد: دیاز کانل هیچ شواهدی از خود نشان نداده که می خواهد اصلاحات اساسی حقوق بشری را اجرایی نماید. منتقدان و مخالفان سیاسی در کوبا به طور گسترده ای بازداشت می شوند. کوبا در رتبه هفتادمین کشور از نظر میزان حبس در جهان است و شرایط زندان در آنجا پرجمعیت و غیر انسانی ذکر شده است.