بدهی پول دوچرخه، حاصل حضور بانوی رکابزن ایران در بازیهای آسیایی!

بانوی رکابزن ایران گفت: فکر می کردم وقتی مدال نگرفتم مردم بی تفاوت از کنار آن می‌گذرند اما پیام هایشان واقعا غافلگیرم کرد و با وجود سنگین تر شدن مسئولیتم اما هنوز درگیر پرداخت هزینه دوچرخه و تامین پول رفت و برگشتم به مسابقات جهانی هستم.

آفتاب‌‌نیوز :

فرانک پرتوآذر در گفتگو با ایسنا، درباره ی حمایت مردم از او پس از پاره شدن زنجیر دوچرخه اش که منجر به کوتاه ماندن دستش از مدال بازی های آسیایی۲۰۱۸ شد، بیان کرد: بعداز مسابقه ام مردم ابراز احساسات فراوانی کردند و از آنها پیام های زیادی دریافت کردم به طوری که واقعا شوکه شدم و مردم به من می‌گفتند با غیرت کار کردم و ناراحت نباشم.

او ادامه داد: این هدف را در ذهنم داشتم که در بازی های آسیایی روی سکو بروم و با مدالی که می گیرم نظر مردم را به دوچرخه سواری بیشتر جلب کنم. اما بعد از آن اتفاق و پاره شدن زنجیر دوچرخه‌ام از عکس العمل مردم غافلگیر شدم که تلاش من را دیدند. رسانه ها قبل از بازی های آسیایی من را شانس مدال می دانستند اما خب مدالی گرفته نشد و فکر می کردم از کنارش بی تفاوت می گذرند اما مردم خیلی به من لطف کردند و به من می گفتند با گریه ام ، گریه کردند و این من راغافلگیر کرد. اینکه مردم تلاش من را دیدند واقعا برایم ارزش داشت و مانند یک مدال بود. حس می‌کنم مسئولیتم بیشتر شده است چرا که وقتی مردم اینقدر به من لطف داشتند و برایم ارزش قائل بودند، مسئولیتم را سنگین تر می کند. برنامه من تا بازی ها نبود و ما قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ که شانس گرفتن سهمیه المپیک ۲۰۲۰ است را داریم.

پرتوآذر در پاسخ به این پرسش که شاید چون واقعا برای گرفتن مدال تلاش کرد، مردم نیز با او همدردی کردند، گفت: من برای تمام مسابقاتم زحمت کشیدم اما برای حضور در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ چهار سال لحظه شماری کردم و واقعا تلاش کردم.حتی آسیب دیدگی کمر داشتم و خیلی پزشکان به من گفتند فشار نیاورم چون عوارض آن برای من باقی می ماند اما چهار سال برای بازی های آسیایی صبر کرده بودم و نمی توانستم بی خیال این رویداد شوم.

بانوی رکابزن ایران در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه چقدر از آغاز رقابت گذشته بود که زنجیره دوچرخه پاره شد، تاکید کرد:۳۰-۴۰ ثانیه بعد از استارت این اتفاق افتاد. فکرش را نمی کردم زنجیره ام پاره شده باشد. اول که دوچرخه ام ایستاد نمی دانستم چه اتفاقی افتاده و وقتی متوجه شدم زنجیره دوچرخه ام پاره شد است تا محلی که باید تعویض می کردم دویدم چون در رشته ما اجازه نداریم در هر جایی این کار را انجام بدهیم. با تمام وجود می دویدم تا کمترین زمان را از دست بدهم. تایم دور اولم خیلی بد شد و خودم هم نا امید شدم اما بعد تلاش کردم که جبران کنم و نشان دهم شایستگی این را داشتم روی سکو بروم و زمانی که میزبان ریز نتایج را منتشر کرد مشخص شد زمانم از نفر دوم در تمام دورها به جز دور اول بهتر بود.

او در مورد اینکه گفته می شود شاید کیفیت زنجیر دوچرخه اش بد بوده که پاره شد، گفت: پاره شدن زنجیر و پنچری ممکن است برای هر کسی پیش بیاید و هزاران دلیل هم داشته باشد. این اتفاق ممکن است به دلیل ضعف کاری یک مجموعه باشد اما برای ما زنجیر و لاستیک کیفیت خوبی داشت و این اتفاقات در رشته ما می افتد.

بانوی رکابزن ایران با اشاره به حل نشدن بحث هزینه های دوچرخه ای که خریداری کرده است، تصریح کرد: ما در قهرمانی آسیا برای اولین بار مدال گرفتیم و قدم بزرگی برداشتیم. رسانه ها هم لطف داشتند و در مورد این مدال هایی که گرفته شد خبرسازی کردند اما وضعیت امکانات آنچنان تغییر نکرد. مشکل دوچرخه من هنوز حل نشده است. به من قول دادند که از وزارت ورزش به من کمک مالی شود اما انجام نشد و برای تهیه پول دوچرخه ام مقداری را از فدراسیون و مقداری از شخص دیگری قرض گرفتم. الان هم فدراسیون به من گفته باید آن پول را برگردانم و قرضم به شخص دیگر را هم باید بدم.

پرتوآذر در پاسخ به این پرسش که با همان دوچرخه به بازی های آسیایی رفت، گفت: بله با همان دوچرخه به بازی های آسیایی رفتم. رفتن به بازی های آسیایی بدون هزینه نبود. نمی توان این هزینه ها را در نظر نگرفت و گفت یک ورزشکار باید دربازی های آسیایی مدال بگیرد. من همچنان بجای تمرین کردن با این مسئله درگیرم که چگونه باید این بدهی ها را پس بدهم. اگر قرار باشد به المپیک ۲۰۲۰ برسیم، وزارت ورزش و فدراسیون باید کمک کنند نه اینکه ما را فراموش کنند و قبل از قهرمانی آسیا یاد ما بیفتند. نباید ما در کما باشیم و فراموش شویم. ما گدایی پول نمی کنیم اما این راهی که می رویم به تنهای طی نمی شود و نیاز به حمایت داریم. من قرار است در رویدادبزرگ قهرمان جهان در سوییس شرکت کنم و هفته آینده عازم می شوم. میزبان به من لطف داشته مقداری از هزینه هایم را تقبل کرده تا من در این رویداد شرکت کنم اما هزینه بلیت رفت و برگشت آنقدر سرسام آور است که واقعا نمی دانم چه کار باید انجام دهم. من نماینده ایران هستم اما نمی دانم چطور می توانم هزینه رفت و برگشتم را تامین کنم.

بانوی ملی پوش ایران در مورد میزبانی اندونزی نیز گفت: محلی که رقابتهای دوچرخه سواری برگزار می شد، فقط دوچرخه سوارها بودند، از این رو مثل قهرمانی آسیا بود. اما میزبانی خیلی خوب نبود به طوری برای برگزاری مسابقه ما مقداری غرض ورزی شد. در قانون جهانی و المپیک دو روز قبل از مسابقه می توانیم در مسیر مسابقه برویم و تمرین کنیم اما میزبان این اجازه را به کشورها جز خودشان نداد. سرمربی و فدراسیون اعتراض های زیادی کردند اما فقط می گفتند پیگیری می کنند در حالی که در واقع وقت را می خریدند.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002HEq