روشی برای تقویت ایمنی‌درمانی سرطان پستان
پژوهش جدیدی که در یک مرکز درمان سرطان در "دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل"(UNC) انجام شده است، نشان می‌دهد که تقویت سلول‌های تی برای حمله کارآمد به تومورهای جامد در سرطان‌های مانند سرطان پستان می‌تواند با افزودن یک مولکول کوچک به یک روش درمان موسوم به "سلول تی کایمریک گیرنده آنتی‌ژن"(CAR-T) صورت بگیرد.
به گزارش ساینس‌دیلی، روش ایمنی‌درمانی CAR-T که طی آن، سلول‌های تی در آزمایشگاه اصلاح می‌شوند تا گیرنده‌های سلول تی کایمریک گیرنده آنتی‌ژن را بیان کنند، در درمان بیماران مبتلا به "لوسمی سلول B" یا "لنفوم" مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پژوهش جدید که روی موش‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که شاید بتوان از روش CAR-T در برابر تومورهای جامد نیز استفاده کرد.
"جاناتان سرودی"(Jonathan Serody)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما می‌دانیم که سلول‌های CAR T برای درمان بیماران مبتلا به تومورهای جامد، ایمن هستند. اکنون ممکن است که روش جدیدی داشته باشیم تا سلول‌های تی را به کار کردن در تومورهای جامد وادار کنیم. ما باور داریم که این روش می‌تواند درمان‌هایی را که هدف آنها، تعداد قابل توجهی از سرطان‌ها است، تغییر دهد.
برای اینکه روش درمان CAR-T موثر باشد، سلول‌های تی تزریق شده به بیماران باید بتوانند به محل تومور انتقال یابند. در درمان بیماران مبتلا به تومورهای غیر جامد، سلول‌های تی در مغز استخوان و سایر اندام‌های تشکیل‌دهنده سیستم لنفاوی قرار می‌گیرند اما در مورد تومورهای جامد مانند سرطان پستان، ماجرا تفاوت دارد. سرودی گفت: حتی اگر سلول‌های تی به تومور منتقل شوند، به خاطر طبیعت ریزمحیطی اطراف چنین تومورهایی، دوام نمی‌آورند.
سرودی و همکارانش، روش‌هایی را جستجو کردند تا سلول‌های پرورش یافته در آزمایشگاه را به محل تومورها هدایت کنند. آنها در این پژوهش، بر سلول‌های موسوم به "Th17" و "Tc17" تمرکز کردند که پایداری آنها در ریزمحیط اطراف تومور بیشتر است. آنها برای تقویت انباشتگی این دو سلول در نزدیکی تومورهای جامد، به دو مولکول کوچک موسوم به "DMXAA" و "cGAMP" روی آوردند که می‌توانند واکنش ایمنی را فعال کنند.
مولکول DMXAA که در بررسی روی موش‌ها به خوبی عمل کرد، فایده‌ای در آزمایش‌های انسانی نداشت زیرا "محرک ژن اینترفرون"(STING) را فعال نمی‌کند. cGAMP می‌تواند STING را در انسان فعال کند و به تقویت سیستم ایمنی بدن انسان بپردازد.
این مولکول، در موش‌ها هم به خوبی کار می‌کند.
در آزمایش‌های انجام گرفته توسط سرودی و همکارانش، تکثیر سلول‌های تی در موش‌هایی که به آنها cGAMP تزریق شد، افزایش یافت و سلول‌ها به محل تومور مهاجرت کردند. نتیجه نهایی، کاهش قابل توجه در رشد تومور و افزایش بقا بود.
سرودی گفت: ما امیدواریم که بتوانیم cGAMP را به زودی روی انسان مورد بررسی قرار دهیم. ما به بررسی امکان بهبودی در درمان سرطان‌های سر و گردن خواهیم پرداخت و اگر نتایج امیدوارکننده باشد، با استفاده از سلول‌های تولیدشده توسط یکی از همکاران، به سراغ انواع دیگر سرطان خواهیم رفت.
این پژوهش، در "Journal of Experimental Medicine" به چاپ رسید.
