گلایه‌های«داودنژاد» از شورای نمایش
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: علیرضا داودنژاد درباره‌ی چگونگی اكران نوروزی سینماها و شورای صنفی نمایش نامه‌ای را به مدیر كل نظارت و ارزشیابی سینمای حرفه‌ای منتشر كرد.
به گزارش ایسنا این كارگردان سینما كه فیلم «تیغ‌زن» را آماده‌ی نمایش دارد،در نامه‌ی خود آورده: «از آنجا كه آدمیزاد اهل نسیان است، پیش از طرح شكایت خود از شورای صنفی به ناگزیر مسایلی را خاطرنشان می‌سازم. مقصود نظارت دولت بر سینمای حرفه‌ای چیست و ارزشیابی چگونه و براساس كدام معیارها صورت می‌گیرد؟ مقصود از این نظارت و ارزشیابی چیست؟ و تأثیر آن بر نابودی یا حفظ عوامل حرفه‌ای سینما، كدام است؟ حرفه‌ی بودن به چه معناست؟ مثلا نویسندگی، تهیه‌كنندگی و كارگردانی فیلم سینمایی تا چه حد استانداردهای حرفه‌ای بودن را، احراز می‌كند؟
عوامل موثر دیگری كه موجبات حرفه‌ای شدن در سینما را فراهم می‌كند، كدام هستند؟ پول تا چه اندازه نقش دارد؟ سیاست چه تأثیری می‌گذارد؟ روش‌های جاری چگونه است؟ سهم نیروهای خوش‌قریحه، متخصص و خلاق از سینما چقدر است؟ اصغر شاهوردی به كجا رسیده است؟ اهل سیاست و صاحبان نقدینگی چه سهمی دارند؟ در چشم‌انداز این اوضاع حق حیات برای چه گرایشاتی محفوظ می‌ماند؟ بازیگران سیاست، پول‌گردانان و سینماگران هریك به سوی كدام سرانجام رهسپار هستند؟
پادرمیانی دولت به چه منظوری صورت می‌گیرد؟ چه كسانی از این آب گل آلود ماهی می‌گیرند؟ آمار چیست؟ اطلاع‌رسانی كدام است؟ بر اساس و پایه نظارت صنفی و حرفه‌ای چه آمده است؟ آیا تركیب شورای صنفی جز برآیندی از آرای چند دفتر پخش و منافع چند سینمادار پولدارتر است؟ نقش روسا در این میانه چیست؟ نسبت آنها با نقدینگی و مدیران چگونه است؟
چه كسی دلسوز سینمای كشور و كدام مرجع نگران نیروی انسانی نخبه و مبتكر و خلاق سینما است؟»
این كارگردان در ادامه آورده است: «در دو، سه سال گذشته، ظرفیت گروه‌های سینمایی به چه ترتیب در میان دفاتر تقسیم شده است؟ عرضه بر چه قواعدی استوار بوده؟ و نمایش كدام مقررات را رعایت كرده است؟ چه كسانی خوب تغذیه شده‌اند؟ چه كسانی سوء‌هاضمه گرفته‌اند؟ آیا اصول حرفه‌ای ربطی به انصاف، حق و عدالت دارد؟
چرا بنده بعد از دوسال كار برای تولید و آماده‌سازی یك فیلم هم‌چنان باید در ترافیك بایستم و راه را به آنكه دایم با محموله از چراغ می‌گذرد، بسپارم.
سینما «قدس» با دو قرارداد برای نوروز به شورای صنفی می‌رود و آن شورا كه در ارایه حاكمیت بعضی دفاتر بر گروه‌های سینمایی شرطی شده است، هم‌چنان بر سبیل كاركرد همیشگی خود عمل می‌كند و قرارداد «تیغ‌زن» علی‌رغم آنكه تاریخ دارد و اكران بعد از «مادرزن سلام» را شرط قرار داده است، رد می‌شود و یك قرارداد بی‌تاریخ پذیرفته و ثبت می‌گردد.
تكلیف چیست؟ قانون كدام است؟ مجری كیست؟ قاضی كجاست؟ دادستانی هست؟ آیا ما حق نداریم تقاضا داشته باشیم كه قانون از كجا آورده‌اید با سخت‌گیری در مورد فعالان صنفی اجرا شود؟»
او در ادامه خطاب به محمود اربابی اعتقادش را اینگونه مطرح كرد:« بنده بعد از سی، چهل سال نویسندگی، تهیه‌كنندگی، كارگردانی حرفه‌ای در سینما به جنابعالی عرض می‌كنم كه حاصل كار آن اداره با سینمای حرفه‌ای در نسبتی كه با فرمول زیر پیدا می‌كند، قابل ارزیابی است:
سود ضرب در قانون مساوی 1 (فرمول سینمایی مافیایی)
كاركرد شما در برخورد با مولفه‌های سیاسی و اقتصادی چیست؟ آیا در چشم‌انداز عملكرد شما را مكان تحقق فرمول زیر در مجموع سینمای كشور وجود دارد؟
سود تقسیم بر قانون مساوی یك (فرمول سینمای ملی)
تقاضا دارم به عنوان مرجع قانونی شكایت بنده از شورای صنفی را بررسی نموده و و از حقوق حرفه‌ای اعضاء صنوف دفاع كنید و برای مبارزه با هرگونه استفاده از موقعیت صنفی، قانون از كجا آورده‌اید را در مورد همه فعالان صنفی حاكم كنید و به همه مخالفان این قانون با دیده تردید بنگرید.»
او در پایان خاطرنشان كرد: «سینمای ایران بدون مشاركت فعال و نظارت واقعی قاطبه صنوف راهی به سوی ماندگاری ندارد. مافیا، علم، هنر و اخلاق را از سكه می‌اندازد.
مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ كجاست فكر حكیمی و رأی برهمنی»
آفتاب: علیرضا داودنژاد درباره‌ی چگونگی اكران نوروزی سینماها و شورای صنفی نمایش نامه‌ای را به مدیر كل نظارت و ارزشیابی سینمای حرفه‌ای منتشر كرد. به گزارش ایسنا این كارگردان سینما كه فیلم «تیغ‌زن» را آماده‌ی نمایش دارد،در نامه‌ی خود آورده: «از آنجا كه آدمیزاد اهل نسیان است، پیش از طرح شكایت خود از شورای صنفی به ناگزیر مسایلی را خاطرنشان می‌سازم. مقصود نظارت دولت بر سینمای حرفه‌ای چیست و ارزشیابی چگونه و براساس كدام معیارها صورت می‌گیرد؟ مقصود از این نظارت و ارزشیابی چیست؟ و تأثیر آن بر نابودی یا حفظ عوامل حرفه‌ای سینما، كدام است؟ حرفه‌ی بودن به چه معناست؟ مثلا نویسندگی، تهیه‌كنندگی و كارگردانی فیلم سینمایی تا چه حد استانداردهای حرفه‌ای بودن را، احراز می‌كند؟
عوامل موثر دیگری كه موجبات حرفه‌ای شدن در سینما را فراهم می‌كند، كدام هستند؟ پول تا چه اندازه نقش دارد؟ سیاست چه تأثیری می‌گذارد؟ روش‌های جاری چگونه است؟ سهم نیروهای خوش‌قریحه، متخصص و خلاق از سینما چقدر است؟ اصغر شاهوردی به كجا رسیده است؟ اهل سیاست و صاحبان نقدینگی چه سهمی دارند؟ در چشم‌انداز این اوضاع حق حیات برای چه گرایشاتی محفوظ می‌ماند؟ بازیگران سیاست، پول‌گردانان و سینماگران هریك به سوی كدام سرانجام رهسپار هستند؟
پادرمیانی دولت به چه منظوری صورت می‌گیرد؟ چه كسانی از این آب گل آلود ماهی می‌گیرند؟ آمار چیست؟ اطلاع‌رسانی كدام است؟ بر اساس و پایه نظارت صنفی و حرفه‌ای چه آمده است؟ آیا تركیب شورای صنفی جز برآیندی از آرای چند دفتر پخش و منافع چند سینمادار پولدارتر است؟ نقش روسا در این میانه چیست؟ نسبت آنها با نقدینگی و مدیران چگونه است؟
چه كسی دلسوز سینمای كشور و كدام مرجع نگران نیروی انسانی نخبه و مبتكر و خلاق سینما است؟»
این كارگردان در ادامه آورده است: «در دو، سه سال گذشته، ظرفیت گروه‌های سینمایی به چه ترتیب در میان دفاتر تقسیم شده است؟ عرضه بر چه قواعدی استوار بوده؟ و نمایش كدام مقررات را رعایت كرده است؟ چه كسانی خوب تغذیه شده‌اند؟ چه كسانی سوء‌هاضمه گرفته‌اند؟ آیا اصول حرفه‌ای ربطی به انصاف، حق و عدالت دارد؟
چرا بنده بعد از دوسال كار برای تولید و آماده‌سازی یك فیلم هم‌چنان باید در ترافیك بایستم و راه را به آنكه دایم با محموله از چراغ می‌گذرد، بسپارم.
سینما «قدس» با دو قرارداد برای نوروز به شورای صنفی می‌رود و آن شورا كه در ارایه حاكمیت بعضی دفاتر بر گروه‌های سینمایی شرطی شده است، هم‌چنان بر سبیل كاركرد همیشگی خود عمل می‌كند و قرارداد «تیغ‌زن» علی‌رغم آنكه تاریخ دارد و اكران بعد از «مادرزن سلام» را شرط قرار داده است، رد می‌شود و یك قرارداد بی‌تاریخ پذیرفته و ثبت می‌گردد.
تكلیف چیست؟ قانون كدام است؟ مجری كیست؟ قاضی كجاست؟ دادستانی هست؟ آیا ما حق نداریم تقاضا داشته باشیم كه قانون از كجا آورده‌اید با سخت‌گیری در مورد فعالان صنفی اجرا شود؟»
او در ادامه خطاب به محمود اربابی اعتقادش را اینگونه مطرح كرد:« بنده بعد از سی، چهل سال نویسندگی، تهیه‌كنندگی، كارگردانی حرفه‌ای در سینما به جنابعالی عرض می‌كنم كه حاصل كار آن اداره با سینمای حرفه‌ای در نسبتی كه با فرمول زیر پیدا می‌كند، قابل ارزیابی است:
سود ضرب در قانون مساوی 1 (فرمول سینمایی مافیایی)
كاركرد شما در برخورد با مولفه‌های سیاسی و اقتصادی چیست؟ آیا در چشم‌انداز عملكرد شما را مكان تحقق فرمول زیر در مجموع سینمای كشور وجود دارد؟
سود تقسیم بر قانون مساوی یك (فرمول سینمای ملی)
تقاضا دارم به عنوان مرجع قانونی شكایت بنده از شورای صنفی را بررسی نموده و و از حقوق حرفه‌ای اعضاء صنوف دفاع كنید و برای مبارزه با هرگونه استفاده از موقعیت صنفی، قانون از كجا آورده‌اید را در مورد همه فعالان صنفی حاكم كنید و به همه مخالفان این قانون با دیده تردید بنگرید.»
او در پایان خاطرنشان كرد: «سینمای ایران بدون مشاركت فعال و نظارت واقعی قاطبه صنوف راهی به سوی ماندگاری ندارد. مافیا، علم، هنر و اخلاق را از سكه می‌اندازد.
مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ كجاست فكر حكیمی و رأی برهمنی»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید