قـشر خارجی دانه به در حدود ۲۰ درصد لعاب دارد و این لعاب محلـول در آب بـوده و پـس از زمـان کـم مثـل سفیدهی تخم مرغ شکل میگیرد.
به دانـه به علـت دارای بـودن موسـیلاژ فـراوان بـرای خـشونت صـدا، لارنژیت، تورم برونشها و به خصوص برای شست و شوی زخمهای سوختگی اسـتفاده مـی شـود.
بـه دانـه مسکن سینه و سـرفه بـوده و بـه خـروج خلـط کمـک مینماید. بـا توجـه بـه داشـتن خاصیت آنتی اکسیدانی بـه دانـه به نظر میرسدکه عصاره دانـه بـه میتواند در تسر یع زخـم سـوختگی مـؤثر باشـد برگ و دانه به بـرای خـونر یزیهـای داخلی مؤثرند.
در به دانه وجود مقداری پکتین، لیپید، رزین و ویتـامین C، آلکالوئیـد، سـاپونین و تـانن ثابـت شده است. برگهای درخت به دارای مقـدار ز یـادی از فلاونها به خصوص روتین و تانن بوده و جو شـانده آن برای اسهال مؤثر است. تحقیقـات علمـی نـشان دادهاند که به دانـه دارای اثـر ضـدعفونی کننـده زخـم خاصیت آنتی اکسیدان، آرام بخش، دارای خاصیت ضد التهــــاب و تــــرمیم کننــــده زخــــم هــــای جلــــدی است در استعمال خارجی لعاب آن ضد التهاب و التیامبخش ترکهای پوستی (لب، و ترک شقاق و..)، سوختگیها، سرمازدگی و ناراحتیهای بواسیر میباشد. لعاب بهدانه جایگزین مؤثری به جای کرم ضد آفتاب است.