شرط ورزش برای بیماران قلبی
ورزش به عنوان یک روش شناخته شده در پیشگیری و درمان بیماری‌های قلبی عروقی، می‌تواند نقش کلیدی در بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد جامعه داشته باشد.
بیماری‌های قلبی شامل طیف وسیعی از بیماری‌های ناشی از آترواسکلروز عروق کرونر، بیماری‌های مادرزادی، اختلالات در ساختار دریچه‌ها یا حفره‌های قلبی، نارسایی قلبی و پیوند قلب است و با وجود اثرات مفید ورزش، انجام ورزش نامناسب توسط بیماران قلبی می‌تواند ریسک بالای عوارض و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.
بیش از ۵۰ سال تجربه نشان داده است که ایمن‌ترین و موثرترین روش برای شروع ورزش در همه گروه‌های بیماران قلبی، انجام آن در مراکز توانبخشی قلبی و تحت نظر پزشک و همراه با مانیتورینگ است.
علاوه بر بیماران قلبی، افراد مبتلا به بیماری‌های عروق محیطی، سندرم متابولیک، بیماری‌های ریوی و حتی افرادی که دارای فاکتور‌های خطر بیماری قلبی هستند نیز از توانبخشی قلبی سود می‌برند.
بر اساس این مطلب که توسط سارا لطفیان، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: مطالعات نشان داده است کنترل عوامل خطر بیماری‌های قلبی شامل بی‌تحرکی، پرفشاری خون، هایپر لیپیدمی، چاقی و مصرف سیگار می‌تواند در کاهش بروز و بار بیماری‌های قلبی عروقی موثر باشد.
رویکرد مراکز جامع توانبخشی قلبی نه تنها ورزش و سلامت جسمی بلکه سایر جنبه‌های زندگی سالم را نیز در بر می‌گیرد؛ به طور مثال از طریق مشاوره‌های روانشناختی به کاهش سطح استرس و اضطراب بیماران کمک می‌شود یا با کمک کارشناسان تغذیه، رژیم‌های غذایی سالم و متناسب با شرایط هر بیمار تجویز می‌شود.
از روش‌های متعددی برای سنجش ظرفیت عملکردی افراد استفاده می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به تست ورزش، تست ورزش قلبی ریوی و مجموعه آزمون‌های سنجش قدرت، سرعت و عملکرد اشاره کرد.
طبق شرایط قلبی، میزان و نوع فعالیت فیزیکی هر بیمار از این تست‌ها برای ارزیابی و تعیین برنامه درمانی بیماران استفاده می‌شود و در نهایت پس از طی موفقیت‌آمیز یک دوره توانبخشی قلبی، پزشک با ارزیابی مجدد بیمار به وی اجازه می‌دهد به سطح مشخصی از فعالیت و در صورت امکان ورزش حرفه‌ای بازگردد.
