بخاطر قلبتان از ترافیک و سروصدا دوری کنید
یک مطالعه‌ی جدید که به تازگی انتشار یافته است نشان می‌دهد سر و صدا در تداخل با سطح سلولی بدن، می‌تواند باعث بروز بیماری‌های قلبی عروقی همانند حملات قلبی و سکته مغزی شود.
در این مطالعه، محققان چندین مورد از بررسی‌های جدید مرتبط با این موضوع که موجب افزایش آگاهی در خصوص عوامل مخرب عملکرد عروق می‌شد را مورد بررسی قرار داده‌اند. آن‌ها همچنین به مطالعه شواهدی از تأثیر سر و صدا بر بروز بیماری قلبی عروقی، همچنین اثرات غیر صمعی آن و نحوه تأثیر آن بر سیستم قلبی عروقی پرداختند.
با توجه به شواهد به دست آمده، سر و صدا موجب واکنش بدن به صورت پاسخ استرس می‌شود که به دلیل فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک و افزایش سطح هورمونی بدن رخ داده و پس از آن عواقب مربوط با آن آغاز شده و منجر به بروز اختلال و نقص عروقی می‌گردد. این نوع پاسخ استرس موجب افزایش میزان آزادسازی هورمون‌های مرتبط با اضطراب، همانند کورتیزول و آدرنالین می‌شود که مسئولیت سندرم «مبارزه یا پرواز» بدن را بر عهده داشته و می‌تواند موجب افزایش سرعت پمپاژ قلب و همچنین افزایش میزان فشار خون گردند.
سر و صدا موجب واکنش بدن به صورت پاسخ استرس می‌شود که به دلیل فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک و افزایش سطح هورمونی بدن رخ داده و پس از آن عواقب مربوط با آن آغاز شده و منجر به بروز اختلال و نقص عروقی می‌گردد
علاوه بر این، محققان دریافتند که در میان انواع مختلفی از اصوات، سر و صدای مرتبط با سیستم حمل و نقل، بیشتر عامل ظهور عوامل مرتبط با بیماری‌های قلبی مانند فشار خون بالا و دیابت را به خود اختصاص می‌دهد؛ زیرا سر و صدا با استرس اکسیداتیو، عدم تعادل ارادی، اختلالات متابولیکی و اختلال عملکرد عروق مرتبط می‌باشد.
به گفته‌ی محققان، افرادی که محل سکونتشان در نزدیکی جاده‌های شلوغ، فرودگاه‌ها و مسیر‌های عبور و مرور قطار قرار دارد، در مقابل ابتلا به بیماری‌های قلبی مستعدتر از سایرین هستند.
محققان نتیجه گرفتند به کار گیری استراتژی‌های کاهش آلودگی صوتی همانند مدیریت و کنترل ترافیک، ایجاد تایر‌های کم صدا برای وسایل نقلیه، استفاده از ترمز‌های کم صداتر در قطار‌ها و مدیریت مناسب ترافیک هوایی می‌تواند در کاهش عوامل خطر که مرتبط با آلودگی صوتی ناشی از حمل و نقل بوده و در ایجاد بیماری‌های قلبی عروقی نقش دارند، کمک کند.
به عقیده‌ی محققین این پژوهش، به منظور حفاظت هر چه بیشتر از سلامت عمومی، نیاز به طراحی و اجرای قدرتمندانه‌ی قوانین پیشگیرانه، به منظور جلوگیری از وقوع آلودگی‌های صوتی، به خصوص آلودگی صوتی مرتبط با بخش حمل و نقل لازم و ضروری است.
باید توجه داشت که ترافیک جاده‌ای به مراتب بیشترین مشارکت در ایجاد آلودگی صوتی را به خود اختصاص داده است و اغلب برای کاهش میزان این آلودگی از روش‌هایی نظیر اعمال محدودیت سرعت، استفاده از سطوح جاده‌ای کم صدا و ایجاد موانع سر و صدا در کنار جاده‌های اصلی استفاده می‌گردد.
با این تفاسیر و با توجه حجم بالای این نوع از آلودگی و افزایش مدت زمان مواجهه با آن، استفاده از دیگر راهبرد‌های ممکن نظیر مدیریت و کنترل ترافیک و توسعه تایر‌های کم صدا اجتناب ناپذیر و بسیار مهم خواهد بود.
همچنین با توجه به پیشرفت سیستم حمل و نقل هوایی در دهه‌های اخیر و خطرات بسیار زیاد آلودگی ناشی از تردد این ناوگان، خصوصاً در هنگام شب، استراتژی‌های مرتبط با کاهش و یا منع عبور و مرور شبانه باید مدنظر قرار گرفته و حتی‌المقدور افزایش یابد.
