دکتر حسین مروج - فوق تخصص غدد و متابولیسم کودکان دانشگاه علوم پزشکی شیراز با تعریف دیابت نوع یک به عنوان یک بیماری خود ایمنی که میتواند کودکان و نوجوانان را درگیر کند، گفت: در این بیماری سیستم ایمنی بدن آنتی بادیهایی تولید میکند که موجب تخریب لوزالمعده میشود و همین امر اختلال در تولید انسولین توسط سلولهای لوزالمعده و کمبود انسولین را به همراه دارد که در نهایت به بالا رفتن میزان قند خون و بروز دیابت منجر میشود.
او در ادامه به نشانههای تشخیصی بالا بودن میزان قندخون در مبتلایان به دیابت نوع یک اشاره کرد که به صورت ادرار زیاد و در مواردی شب ادراری و همچنین تشنگی زیاد بروز پیدا میکند و در صورت بی توجهی به این موضوع، میزان قندخون کودک یا نوجوان افزایش بیشتری مییابد.
به گفته مروج، افزایش میزان قندخون در ادامه با اسیدی شدن خون و بروز علایمی مانند اختلال در سطح هوشیاری، درد شکم، تهوع و استفراغ، تنفس سریع، بی حالی و گیجی همراه میشود که حالتی اورژانسی و نیازمند مراقبت درمانی فوری است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز اظهار کرد: نبود انسولین در بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع یک موجب میشود تا تنها روش درمانی برای این بیماران به صورت تزریق انسولین باشد که امروزه به صورت قلمهای تزریقی با میزان درد اندک در هنگام تزریق، در بازار موجود است.
این پزشک فوق تخصص غدد و متابولیسم کودکان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه بیمار گاه در طول روز نیاز به چندین مرتبه تزریق انسولین دارد، تشخیص این موضوع را تنها بر عهده پزشک دانست که بر اساس میزان قند خون و میزان غذای بیمار، متفاوت است.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، مروج، پمپهای انسولین و سنسورهای قند خون را از جمله راهکارهای جدید برای کنترل بهتر قندخون برشمرد که میتواند در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک موثر باشد، اما به دلیل هزینههای بالا، بسیاری از بیماران قادر به تهیه این تجهیزات نیستند.
به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، نیاز به محاسبه کربوهیدراتها و میزان و دفعات تزریق انسولین، اهمیت آگاهی و آموزش در این بیماران و خانوادههای آنان را ضروری میسازد که در همین راستا در دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دو کلینیک دیابت در درمانگاه حضرت امام رضا (ع) و درمانگاه پروین دالکی، برای ارائه آموزشهای لازم در این زمینه فعالیت دارد.
او همچنین بر اهمیت ویزیتها و آزمایشهای دورهای این گروه از بیماران تاکید کرد و افزود: سنجش میزان هموگلوبین A۱C هر سه ماه یک بار، معاینه سالانه چشم پزشکی، سنجش سالانه میزان چربی خون، تیروئید و بیماری سلیاک و سلامت کلیه از نظر وجود پروتئین در ادرار، از جمله اقدامات تشخیصی ضروری برای این گروه از بیماران است.