عبده تبریزی: بانک‌ها نسبت به بازار واسطه‌گری جدی‌تری دارند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: حسین عبده تبریزی در گفتگو با ایلنا اظهار داشت: اگر از منظر نهادهای مالی به بازارهای مالی نگاه كنیم، باید بگوییم این نهادها از متقاضیان وجوه دارایی‌های مالی می‌خرند و به عرضه‌كنندگان وجوه تعهدات خود را می‌فروشند.
وی گفت: نهادهای مالی وجوه حاصل از فروش تعهدات خود را از عرضه‌كنندگان وجوه جمع می‌كنند و بابت خرید دارایی‌های مالی در میان متقاضیان وجوه توزیع می‌كنند.
وی افزود: اغلب نهادهای مالی بین عرضه‌كنندگان و متقاضیان وجوه قرار می‌گیرند و واسطه خرید و فروش دارایی‌های مالی و پرداخت و دریافت وجوه حاصل از خرید و فروش هستند.
عبده تبریزی ادامه داد: بر این اساس اغلب نهادهای مالی، به‌عنوان واسطه مالی ایفای نقش می‌كنند. البته طیف واسطه‌گری نهادهای مالی متفاوت است.
به گفته او، می‌توان براساس بازاری كه نهاد مالی در آن فعال است، دو نوع عمده واسطه‌گری مالی را شناسایی كرد که یکی واسطه‌گری بانك یا واسطه‌گری غیرمستقیم، و دیگری واسطه‌گری بازار یا واسطه‌گری مستقیم است.
این استاد دانشگاه درباره واسطه‌گری بانك توضیح داد: واسطه مالی به طور دائم در مقابل وامگیرنده و وام‌دهنده نهایی موقعیت اتخاذ می‌كند. واسطه مالی تعهدات وام گیرنده را می‌خرد و در همان زمان تعهدات خود را به وام‌دهنده می‌فروشد. وی همچنین درباره واسطه‌گری بازار نیز توضیح داد: واسطه مالی یا هیچ موقعیتی را در مقابل وامگیرنده و وام‌دهنده اتخاذ نمی‌كند و یا تنها برای دوره‌ای كوتاه موقعیت اخذ می‌كند.
عبده تبریزی تصریح کرد: بر این اساس می‌توان گفت بانك نسبت به بازار سطح جدی‌تری از واسطه‌گری را انجام می‌دهد در نتیجه واسطه‌گری بانك، دارایی‌های مالی‌ای به عرضه‌كنندگان وجوه ارائه می‌شود كه ویژگی‌های آنها با دارایی‌های خریداری‌شده از متقاضیان وجوه نسبتاً متفاوت است دارایی‌های عرضه‌شده به متقاضیان وجوه كه در واقع تعهدات بانك است، برخلاف دارایی‌های خریداری‌شده از متقاضیان وجوه نقدشوندگی بالایی دارد.
وی با اشاره به انواع ریسک‌های مالی اعم از ریسك اعتباری، ریسك نرخ بهره، ریسك نقدینگی و ریسك بازار، عنوان کرد: بانك ریسك اعتباری متقاضیان وجوه را می‌پذیرد؛ ریسك نقدینگی ناشی از خرید دارایی غیرنقد و ارائه تعهدات نقد را عهده‌‌دار می‌شود؛ ریسك نرخ بهره ناشی از عدم‌انطباق كامل سپرده‌ها و تسهیلات را تحمل می‌كند و ریسك بازار ناشی از نگهداری اوراق بهادار را به جان می‌خرد. اوراقی كه به‌منظور مدیریت مؤثر دارایی‌ـ بدهی و حفظ توازنی معقول بین نقدینگی و بازده دارایی‌های بانك نگهداری می‌شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه خدمت واسطه‌گری و ریسك‌هایی كه بانك‌ها در مسیر ارائه این خدمت متحمل می‌شوند از محل تفاوت قیمت پیشنهادی خرید و فروش آنها جبران می‌شود، افزود: بانك‌ها مانند معامله‌گر اوراق بهادار دارایی‌های مالی متقاضیان وجوه را ارزان‌تر می‌خرند و تعهدات مالی خود را گران‌تر می‌فروشند.
وی گفت: نهادهای مالی وجوه حاصل از فروش تعهدات خود را از عرضه‌كنندگان وجوه جمع می‌كنند و بابت خرید دارایی‌های مالی در میان متقاضیان وجوه توزیع می‌كنند.
وی افزود: اغلب نهادهای مالی بین عرضه‌كنندگان و متقاضیان وجوه قرار می‌گیرند و واسطه خرید و فروش دارایی‌های مالی و پرداخت و دریافت وجوه حاصل از خرید و فروش هستند.
عبده تبریزی ادامه داد: بر این اساس اغلب نهادهای مالی، به‌عنوان واسطه مالی ایفای نقش می‌كنند. البته طیف واسطه‌گری نهادهای مالی متفاوت است.
به گفته او، می‌توان براساس بازاری كه نهاد مالی در آن فعال است، دو نوع عمده واسطه‌گری مالی را شناسایی كرد که یکی واسطه‌گری بانك یا واسطه‌گری غیرمستقیم، و دیگری واسطه‌گری بازار یا واسطه‌گری مستقیم است.
این استاد دانشگاه درباره واسطه‌گری بانك توضیح داد: واسطه مالی به طور دائم در مقابل وامگیرنده و وام‌دهنده نهایی موقعیت اتخاذ می‌كند. واسطه مالی تعهدات وام گیرنده را می‌خرد و در همان زمان تعهدات خود را به وام‌دهنده می‌فروشد. وی همچنین درباره واسطه‌گری بازار نیز توضیح داد: واسطه مالی یا هیچ موقعیتی را در مقابل وامگیرنده و وام‌دهنده اتخاذ نمی‌كند و یا تنها برای دوره‌ای كوتاه موقعیت اخذ می‌كند.
عبده تبریزی تصریح کرد: بر این اساس می‌توان گفت بانك نسبت به بازار سطح جدی‌تری از واسطه‌گری را انجام می‌دهد در نتیجه واسطه‌گری بانك، دارایی‌های مالی‌ای به عرضه‌كنندگان وجوه ارائه می‌شود كه ویژگی‌های آنها با دارایی‌های خریداری‌شده از متقاضیان وجوه نسبتاً متفاوت است دارایی‌های عرضه‌شده به متقاضیان وجوه كه در واقع تعهدات بانك است، برخلاف دارایی‌های خریداری‌شده از متقاضیان وجوه نقدشوندگی بالایی دارد.
وی با اشاره به انواع ریسک‌های مالی اعم از ریسك اعتباری، ریسك نرخ بهره، ریسك نقدینگی و ریسك بازار، عنوان کرد: بانك ریسك اعتباری متقاضیان وجوه را می‌پذیرد؛ ریسك نقدینگی ناشی از خرید دارایی غیرنقد و ارائه تعهدات نقد را عهده‌‌دار می‌شود؛ ریسك نرخ بهره ناشی از عدم‌انطباق كامل سپرده‌ها و تسهیلات را تحمل می‌كند و ریسك بازار ناشی از نگهداری اوراق بهادار را به جان می‌خرد. اوراقی كه به‌منظور مدیریت مؤثر دارایی‌ـ بدهی و حفظ توازنی معقول بین نقدینگی و بازده دارایی‌های بانك نگهداری می‌شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه خدمت واسطه‌گری و ریسك‌هایی كه بانك‌ها در مسیر ارائه این خدمت متحمل می‌شوند از محل تفاوت قیمت پیشنهادی خرید و فروش آنها جبران می‌شود، افزود: بانك‌ها مانند معامله‌گر اوراق بهادار دارایی‌های مالی متقاضیان وجوه را ارزان‌تر می‌خرند و تعهدات مالی خود را گران‌تر می‌فروشند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید