آفتابنیوز : آفتاب- سرویس سیاسی: هفته گذشته مراسم رونمایی از یک آلبوم موسیقی که تلفیق همخوانی یک زن و مرد است با مجوز وزارت ارشاد برگزار شد. این امر با فضاسازی برخی رسانههای مخالف دولت همراه بود؛ بهگونهای که برخی مراجع عظام تقلید را مجبور به واکنش کرد. این موضوع باعث شد تا وزارت ارشاد در بیانیهای این خبر را تکذیب کند.
احمد پورنجاتی درباره بیانیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و واکنش نسبت به فضاسازی علیه این وزارتخانه به آفتاب میگوید: چند نکته در این مورد باید مطرح شود تا حق مطلب به خوبی ادعا گردد. اول اینکه یک بار برای همیشه دستکم در سطوح مدیریتی کشور باید تکلیف همه(منظورم هم شهروندان و هم کسانی که بهنوعی در هر موضوعی ذی ربط یا ذی نفع هستند) روشن شود.
او ادامه میدهد: یک شهر و چند قانون امکانپذیر نیست. مرجع رسمی قانونگذاری، ضابطهگذاری و اجرا، نظارت بر اجرای قانون باید شفاف، روشن و متقن باشد. نباید هر کسی براساس سلیقه، عقیده یا تشخیص مصلحت شخصی خود در هر سطحی که باشد، گمان کند که میتواند در جایگاه ضابطهگذاری قرار گیرد. حتی اگر شخص حقیقی یا حقوقی محترم یا واجد صلاحیتی هم در زمینههای دیگر باشد، باید بدون رودربایستی گفت که سخن نامسموع و غیرقابل اجرایی را مطرح کرده است. فرقی نمیکند هرکسی باشد.
رییس کمیسیون فرهنگی مجلس ششم شورای اسلامی به اختلاف سلیقهها اشاره و توضیح میدهد: اینکه حتی در مسائل اعتقادی ممکن است نظرات گوناگونی در حوزههای فقهی مطرح باشد برای مقلدان مراجع تقلید محترم و لازمالرعایه است.
وی میافزاید: اما در شرایطی که ما نظام جمهوری اسلامی را داریم که علی الخصوص بنا بر یک میثاق پذیرفته شده مشروع، هم به لحاظ مشروعیت حقوقی، اعتبار رای مردم و هم به اعتبار مشروعیت ارزشی مورد تایید یک مرجع ارشد دینی و حکومتی در نظام قرار گرفته است. بنابراین دیگر نمیتوان هر روز جامعه را دچار سلیقهها و برداشتهای گوناگون کرد.
پورنجاتی تاکید میکند: این به نظر من نکته مهمی است که فقط مربوط به ماجرای یک آلبوم موسیقی، کتاب، فیلم سینمایی نیست بلکه مربوط به موضوعات دیگری در عرصههای غیرفرهنگی مانند موضوعات اقتصادی، بانکداری و بسیاری موضوعات دیگر هم میشود.
او ادامه میدهد: ممکن است فقیه محترمی در بسیاری زمینهها نظرات متفاوتی داشته باشد. حتی درباره اصل ولایت فقیه ممکن است فقیهی نظر متفاوتی درباره حدود اختیارات داشته باشد. اما به هر حال آن چیزی که طی سالهای گذشته تا امروز مرجعیت رسمی دارد، همان است که در قانون اساسی و قوانین جاری و مصوب مراجع قانونی رسمی تعیین میشود. یک بار برای همیشه واقعا این موضوع باید تمام شود.
قائم مقام اسبق صداوسیما درباره واکنش دو نفر از علما و مراجع به انتشار آلبوم موسیقی که با همخوانب بانوان است میگوید: نکته دوم این است که به اصطلاح علما، شان فقیه ورود در مصادیق نیست. خود آقایان مطرح میکنند شان فقیه صدور حکم است، نه تشخیص موضوع و مصداق واگذاری به مردم و کسانی که به معیارها اعتقاد دارند.
او ادامه میدهد: اینکه متاسفانه گاه دیده میشود در بسیاری موارد مسائلی که با فضاسازیها و اطلاعات ناقص، تحریفشده و گاه غرضآلود و سیاسی به بزرگان و عزیزان منتقل میکنند. حضرات عزیزان هم از موضع دلسوزی و مسئولیت راجع به آن مصداق و موضوع خاص ورود و اظهارنظر میکنند. بعدا هم مشخص میشود که نه آن اطلاعات درست بوده و نه دستگاهی که نظارت بر انجام آن فعالیت داشته خبط و خطایی کرده و از حدود تجاوز کرده است.
پورنجاتی میافزاید: تنها چیزی که باقی میماند گسترش احساس ناامنی حرفهای، تنگنا و محدودیتهای برخواسته بر گمان و توهمی است که به وسیله جمعی در محفلی از طریق یک رسانه و خبرگزاری وابسته به یک جریان رقیب (نسبت به دولت کنونی یا هر دولتی) برخواسته است. این به نظر من بسیار پدیده قابل تاملی است.
این فعال سیاسی اصلاحطلب به ذکر موارد مشابه اوایل انقلاب اشاره و توضیح میدهد: صرفنظر از اینکه بخواهم به موضوع خاص این آلبوم بپردازم که لابد تمام ضوابط همچنان که از سالیان قبل رعایت میشده، مورد توجه قرار گرفته است. باید بگویم این موضوع از زمان حضرت امام(ره) وجود داشته است.
او میافزاید: ایشان مشخصا در موارد معینی که برخی فریاد وااسلاما درباره بعضی از محصولات فرهنگی سر میدادند، صحبت کردند. حتی درباره فیلم سریال خاصی در نماز جمعه انتقاداتی صورت گرفت، حضرت امام (ره) متقابلا به مصداق پرداختند و آن احساس نگرانی را نفی کردند. قائم مقام اسبق صداوسیما ادامه میدهد: ایشان درباره موسیقی هم فتوا دادند و کاملا مشخص کردند. بحث حدود رعایت تولید برنامههای موسیقایی، ترکیبیبودن و کرخوانی مشترک خانمها و آقایان امری مباح بوده است. نمیشود براساس یک فضاسازی به این صورت از شان و مقام علما که دستکم انتظار این است آنچه که میگویند متقن باشد و خدای ناکرده نظراتشان خدشهدار نشود، سوءاستفاده کنند. درنهایت هم مشخص شود که آنچه که گفته شده ضرورت و موضوعیتی نداشته است. وی تاکید میکند که"کشور نمیتواند صد مرجع تعیین تکلیف داشته باشد، مرجع در قانون مشخص شده است. "
او اشاره میکند: نکته بعد هم اینکه در مصداقها قبل از اینکه اظهارنظری شود، ترجیح دارد که کسب اطلاعات دقیقی صورت گیرد. بعد هم به نظر من دستگاه ناظر، آن هم دستگاهی که براساس قانون اساسی باید از وقوع جرم پیشگیری کند باید به این نوع جرائمی که تشویش اذهان عمومی را در پی دارد و به وسیله رسانه یا رسانههایی ترویج میشود و کانونهای پشتپرده اینها بپردازد.
پورنجاتی عنوان میکند: دائما به هر بهانهای جو جامعه را ملتهب کردن، فرقی نمیکند سوژه فرهنگی یا سیاسی است اینکه در قشر خاصی ایجاد دغدغهکردن بهخصوص قشر فرهنگی و هنری که از جنس لطیف و شکنندهای هستند. این مصداق همان مثلی است که میگویند فردی بار شیشه داشت و به دروازه شهر وارد میشد نگهبان دروازه با چوب به روی بار فرد میزند و عنوان میکند که این چیست؟ فرد میگوید این چیزی بود که شما زدی و نابود شد. بنابراین در حوزههای فرهنگی هنری بلندکردن چوب و کوبیدن و سپس پرسیدن که این چیست؟ ماهیت آن چیست؟ براساس ضابطه بود یا نه؟ گاهی اوقات موجب آسیب اساسی به عرصه خلاقیت فرهنگی و هنری کشور میشود و در شان نظام نیست. آن هم در شرایطی که در سالگرد پیروزی انقلاب هستیم که اساس بر این بوده که فضای نشاط و گسترش فعالیت های فرهنگی و هنری و سالم را با خود به همراه داشته باشد.
این فعال سیاسی اصلاح طلب مقابله با فشارها و بهانهجوییهای یک گروه خاص نسبت به دولت را بیراهه عنوان میکند و میگوید: اینها بهادادن بیجا به فعالیتهایی است که مهمترین هدف آنها اتلاف انرژی و مشغول کردن انرژی مدیریت کشور و جریانهای حامی و پشتیبان فضای تازه بعد از انتخابات 92 است.
او درباره دلیل این نوع فشارها میگوید: این گروه چون در کارنامه ناکارآمد گذشته خود چیزی برای عرضه نداشتند، سعی میکنند اتفاقا چوب لای چرخ نقاط قوت این دولت بگذارند. یعنی تاکید خود را بر بخشهایی گذاشتهاند که نقطه قوت دولت است.
رییس کمیسیون فرهنگی مجلس ششم درباره وضعیت فرهنگی بعد از انتخابات سال 92 عنوان میکند: به هر حال هرچند نه به طور کامل و مطلوب؛ اما تا حدودی در حوزههای فرهنگی و هنری آنچه که مربوط به مسئولیتهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میشود، نوعی امیدواری و احساس نشاط نسبی از آغاز این دولت در مجموعه دستاندرکاران فرهنگ و هنر به وجود آمد. گرچه بسیاری از مطالبات آنها به دلایل مختلف و از همین دست بهانهجوییها نتوانست جامع عمل بپوشد. اما باز به طور نسبی نسبت به آن سالهای سیاه وضعیت امیدبخشتری را ایجاد کرد.
پورنجاتی به نیت مخالفان دولت اشاره و تاکید میکند: مخالفان به خیال خود تلاش میکنند موج ناامیدی ایجاد کنند؛ مثلا کنشگران و فعالان بخش فرهنگی و هنری را به این نتیجه برسانند که نه، هیچ فرقی نمیکند چه این دولت چه آن دولت آش همین است و کاسه همین.
او ادامه میدهد: هدف در واقع مایوسکردن و بیخاصیت جلوهدادن، نتیجه حضور در کنش سیاسی یا انتخاباتی است. بهخصوص که نزدیک به انتخابات مجلس هم هستیم. همه استراتژی بخش افراطی جریان رقیب معطوف به این جمله است و آن اینکه "ای ملت ایران اشتباه کردید که ما را کنار گذاشتید، راهی جز این ندارید که با ما زندگی کنید و ما بر شما سروری کنیم و همچنان آنچه اتفاق افتاد استمرار داشته باشد." پیام ناگفته این جریان برای دولت و کسانی در این فعالیتها زندگی میکنند.
این فعال عرصه فرهنگی در توصیه به هنرمندان میگوید: به نظر من این را باید به شفافیت به همه اعلام کنند. بهخصوص هنرمندانی که ممکن است کم و بیش مورد بیمهریهایی قرار گرفتهاند که ناشی از همین فشارها است.اتفاقا این افراد بیشتر باید در صحنه حضور داشته باشند. در عین حال که همه ملاحظات قانونی، شرایط جامعه، حساسیتهای فرهنگی را مد نظر قرار میدهند؛ اما به هچ عنوان نباید از میدان خارج شوند و همه باید با جدیت حضور داشته باشند.
او تاکید میکند: در واقع آن جریان قصد دارد ناامیدی خستگی و فرسودگی را رواج دهد و دوباره فضایی را به وجود آورد که در عرصه سیاسی و کنشگری انتخاباتی این بخش جامعه که در تحول هم نقش مهمی داشته، کمتر حضور داشته باشند. هر چه این قشر کمتر حضور داشته باشد موفقیت تضمینشدهتری دارند.
پورنجاتی درباره تاثیر این اعمال در وضعیت انتخابات پیش رو به خبرنگار آفتاب میگوید: برای این جریان مهم نیست که با چه نسبتی از آرا دست به گریبان قدرت میشوند. همانطور که در بسیاری از انتخاباتهای گذشته در مجلس هفتم، هشتم و حتی شورای شهر ما شاهد بودیم که هم از نظر مشارکت مردم و هم به خصوص از نظر نسبت آرای رای آوردندگان بسیار اندک بوده، اما به هر حال آن فرد نماینده مردم تهران شده است.
رییس کمیسیون فرهنگی مجلس ششم توضیح میدهد: فلان نمایندهای که بسیار هم با صدای بلند، پرمدعا و کممحتوا هر روز علیه این و آن فریاد میزند؛ زمانی که بررسی میکنید میبینید درست است این فرد در حال حاضر نماینده مردم تهران است و به این اعتبار باید اجازه فعالیت داشته باشد. اما این نماینده یک صدم جامعه تهران هم نیست. بنابراین این فرد نمیتواند به معنای واقعی کلمه نمایندگی افکار عمومی را انجام دهد. اما تا زمانی که حضور دارد این کار را میکند.
پورنجاتی درباره اهداف اینگونه اعمال خاطرنشان میکند: این گروه از این شیوه نتیجه گرفتهاند. از شیوه تقلیلگرایانه حضور اجتماعی نتیجه گرفتهاند. یعنی مطرح میکنند که مهم نیست چند درصد از جامعه حضور پیدا میکنند، هرچه کمتر بهتر چون ما تعدادی آراء تضمینی، باندی و احتمالا به فرمان و از حوزه تقلید و تکریم داریم که ما را انتخاب میکنند بقیه هم نیامدند، بهتر.