به گزارش میزان، یک سیستم پیچیده از هورمون ها و پروستاگلاندین ها (مواد شبهه هورمونی)، توسط بدن انسان مورد استفاده قرار می گیرد و آن هم برای تنظیم سطح آب. این یعنی آب اضافی توسط کلیه ها دفع می شود. به همین ترتیب کاهش جذب آب در بدن با کاهش برون ده ادرار نسبت به حد معمول همراه است.
علت چیست؟
زمانی که آب رفته به بافت های بدن بیشتر از آب برگشته به خون باشد حالت احتباس آب به وجود می آید. برای همین برخی از اعضای بدن متورم می شوند و به اصطلاح پف می کنند.
بارداری: وزن رحم بر روی وریدهای بزرگ لگن می تواند منجر به افزایش تجمع مایع در بدن در دوران بارداری شود. در بیشتر موارد، این اتفاق جای نگرانی ندارد و با تولد نوزاد از بین می رود.
کمبود پروتئین: انسان به یک سطح معین از پروتئین برای تعادل موثر آب نیاز دارد. اگر شما به میزان کافی مواد غذایی حاوی پروتئین نخورید، میزان آن در خون بسیار پایین می آید. در همین حال آب به سوی بافت های غلیظ تر می‌رود و از خون وارد بافت ها شده و به سمت خون بر نمی گردد. برای همین هم پف کردگی به خصوص در پاها ظاهر می شود.
احتباس آب پیش از قاعدگی: این روند باعث بروز نفخ می شود. کارشناسان می گویند به علت عدم تعادل هورمونی، و همچنین برخی از عوامل تغذیه ای، احتباس آب پیش از قاعدگی رخ می دهد.
مصرف نمک بالا: غذاهای غنی از نمک و سدیم باعث احتباس آب می شود. زمانی که غذاهای شور می خورید نمک زیادی وارد بافت های بدن می شود. در نتیجه آب برای رقیق کردن آن به سمت بافت ها می رود. برای همین هر قسمتی از اعضای بدن می تواند دچار احتباس آن و حالت پف کردگی بشود.
سوء تغذیه: متخصصان می گویند کمبود تیامین یا ویتامین ب 1 و همچنین کمبود ویتامین های ب 6 و ب 5 موجب احتباس مایعات در بدن می شود. سطوح پایین آلبومین نیز می تواند منجر به بیماری کلیوی و احتباس آب گردد.
آلرژی: برخی از غذاها و یا نیش حشرات موجب ادم در افراد حساس می گردد.
کم کاری تیروئید: در این بیماری سوخت و ساز بدن کاهش پیدا کرده و یکی از اثرات آن تجمع آب و مایعات در لابه لای بافت های بدن و ایجاد یک ورم و چاقی کاذب است. البته کاهش سوخت و ساز افزایش تجمع چربی در بدن را نیز به دنبال دارد. این مورد در صورت مراجعه به موقع به پزشک توسط علایم بالینی و یک آزمایش ساده خون به راحتی قابل تشخیص است.
بیماری کلیوی: اگر این عضو مهم بدن به خوبی کار نکند تعادل دفع و بازجذب نمک های بدن از تعادل خارج شده و بازجذب بیش از حد سدیم باعث تجمع آب در بدن می‌شود و در صورت دفع پروتئین‌ها از کلیه، ادم و ورم قابل توجهی در اندام هایی که وزن روی آنهاست مشاهده خواهد شد.
چکار می توان کرد؟
ایده های زیر ممکن است به کاهش علائم و نشانه های احتباس آب در بدن کمک کند:
کاهش مصرف نمک.
کاهش وزن در صورت ابتلا به چاقی.
انجام ورزش به طور منظم. (ورزش هایی مانند پیاده روی و دوچرخه سواری باعث می شوند آب و مایعات از پاها تخلیه شود.)
بالا بردن پاها چند بار در روز برای بهبود گردش خون.
در صورت احتباس آب در اندام تحتانی، پوشیدن جوراب های حمایتی.
پرهیز از نشستن و یا ایستادن طولانی مدت.
راه رفتن به طور منظم هنگام استفاده از ماشین و یا در هنگام سفر با هواپیما.
اجتناب از افراط در دما مانند حمام، دوش یا سونای بسیار گرم.
نوشیدن حداقل 8 لیوان آب در روز.
اجتناب از پوشیدن لباس های بسیار تنگ.
مصرف به اندازه پروتئین در روز.
خوردن میوه ها و سبزیجات.
استفاده از داروهای ادرار آور با تجویز پزشک.
