آفتابنیوز : هادی حقشناس، اقتصاددان هم با انتقاد از روند طولانیشدن تصمیمگیریها دراینباره میگوید: متأسفانه همه موضوعات در کشور ما به موضوعات سیاسی تبدیل میشود و این در حالی است که طولانیشدن تصمیمگیری درباره افایتیاف پیامدهای منفی به دنبال خواهد داشت.
هادی حقشناس با بیان اینکه افایتیاف یا هر قانون دیگر اگر در زمان و موعد مقرر خودش به آن ملحق نشویم، طبیعی است که عوارض مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی میتواند در پی داشته باشد، میگوید: منظور فقط افایتیاف نیست؛ بلکه هرگونه قوانین بینالمللی یا کنوانسیونها و پروتکلهایی است که اجماع جهانی برای آن شکل میگیرد. طبیعتا اگر فرایند آن در کشور به هر دلیلی طولانی شود، عوارض خودش را خواهد داشت.
البته منظور این نیست که هر قاعده و پروتکلی که در دنیا وضع میشود، ما باید حتما به آن ملحق شویم؛ بلکه منظور این است که فرایند تصمیمگیری در ایران باید کوتاهتر شود. به طور مثال الحاق ما به سازمان تجارت جهانی که آمریکاییها جزء اولین کسانی بودند که به آن ملحق شدند و این بود که ترامپ تهدید کرد که از سازمان تجارت جهانی خارج میشود؛ اما ما در مقطعی اصلا درخواست عضویت ندادیم و در مقطعی هم درخواست دادیم و هیچگونه علاقهمندی برای ملحقشدن به آن نشان ندادیم؛ اما در عوض در پیمانهای منطقهای مثل شانگهای مشارکت میکنیم. او میگوید: منظور این است که ما در بخشی از پیمانهای منطقهای یا عضویت در سازمانهای جهانی یا پیوستن به کنوانسیونهای بینالمللی باید در یک فرایند منطقی تصمیم بگیریم و منظور از تصمیمگیری لزوما مثبت یا منفیبودن نیست؛ بلکه تصمیمگیری است و به هر دلیلی که تصمیمگیری طولانی میشود، مشکلاتی هم در پی خواهد داشت.
معاون سازمان بنادر و دریانوردی افزود: امروز مهمترین سازمان در دنیا سازمان ملل متحد است؛ اما سؤال این است که مگر این سازمان ملل قطعنامه علیه ما صادر نکرد و آیا این قطعنامههایی که به ناحق و ظالمانه علیه ایران صادر کرد، منجر به این شد که ما از سازمان ملل خارج شویم؟ یا برخی از سازمانهای بینالمللی دیگر که علیه ما موضع میگیرند؛ مانند نقض حقوق بشر در ایران، آیا ما از آنها خارج میشویم؟ بنابراین موضوع افایتیاف را از همین منظر باید نگاه کنیم. او میگوید: عضویت در دیگر سازمانها ممکن است نفعی نداشته باشد؛ اما عضویتنداشتن در آنها عوارضی را متوجه اقتصاد کشور خواهد کرد و از این زاویه باید به موضوع افایتیاف نگاه کرد.
این کارشناس اقتصادی درباره صحبتهای لاریجانی، رئیس مجلس، مبنی بر اینکه بسیاری از منافع ملی دچار کشمکشهای سیاسی شده و اگر واقعا این قوانین خلاف منافع ملی بود، چرا افایتیاف را در سال 86 تصویب کردید؟ میگوید: متأسفانه بسیاری از موضوعات در کشورمان جنبه سیاسی به خودش میگیرد و در بحث سیل که بسیاری از استانهای کشور درگیر آن شدند، ما شاهد بودیم که درباره امداد و نجات مردم این موضوع جنبه سیاسی به خودش گرفت و زمانی که این موضوع سیاسی میشود، طبیعتا تصویب قوانین سیاسیتر خواهد بود و یکی از اشکالات اساسی فرهنگ عمومی کشورمان هم همین است که همه افراد درباره همه مسائل اظهارنظر میکنند.
این مقام مسئول افزود: درباره افایتیاف دو نهاد مهم در کشور به نام بانک مرکزی و وزارت اقتصاد و دارایی وجود دارد و خبرهترین و کارشناسترین افراد در این دو نهاد هستند. وقتی که اظهارات این دو نهاد مورد توجه قرار نمیگیرد، طبیعتا اظهارات سیاسی در اینجا مورد توجه قرار داده خواهد شد و در نتیجه موضوع سیاسی خواهد شد و این، هم درباره افایتیاف، هم درباره سیل و هر موضوع دیگری در کشور صدق میکند؛ چراکه در جایگاه خودش بررسی نمیشود و درواقع منافع اصل نمیشود؛ بلکه عوارض قضیه اصل میشود.
بهعنوان مثال امروز افکار عمومی ایراد میگیرند که چرا بررسی افایتیاف طولانی شده. سؤال این است که اگر مجمع فرایند اظهارنظرها را تسریع میکرد، شاید این فضا ایجاد نمیشد که امروز مردم بگویند که چرا مجمع زودتر تصمیم نمیگیرد. او با اشاره به اینکه فرایند تصمیمگیریمان طولانی است، میگوید: 11 سال تصمیمگیری درباره افایتیاف زمانی بسیار طولانی است و نه درباره افایتیاف؛ بلکه درباره بقیه مسائل هم اینچنین است. مثلا در موضوع لایحه بحرانی که در مجلس مانده، اگر این لوایح زودتر تصویب میشد، شاید بخشی از ناکارآمدی مدیریت بحران در این سیلها از بین میرفت؛ بنابراین اصل همان طولانیشدن فرایند تصمیمگیری است.
این کارشناس در بخش دیگری از سخنان خود درباره بستهشدن حسابهای هلال احمر و جلوگیری از کمکهای نقدی به مردم سیلزده و نقش افایتیاف در کاهش این مشکلات میگوید: اینکه آمریکاییها با ما دشمن هستند، شکی در آن وجود ندارد و اینکه آنها در قضیه تحریمها جدی هستند، شکی نیست؛ بنابراین از دشمن نمیتوانیم انتظار دوستی داشته باشیم و آمریکا هم در این قضیه اصرار دارد؛ اما اینکه ما بخواهیم بهانه دست دیگران بدهیم، جای ابهام دارد.
حقشناس میگوید اگر اروپاییها یا سایر کشورهای دنیا بخواهند کمکی کنند و بگویند و شرط این کمک این باشد که ما لوایح مربوط به پولشویی را باید بپذیرم و ما نپذیریم، دراینصورت به دست آنهایی بهانه دادهایم که قصد کمک به ما را دارند، نه آمریکاییها. او میگوید: ما چه این لوایح را تصویب کنیم و چه نکنیم، آمریکاییها درهرحال تحریمها را تشدید خواهند کرد و ما راجع به آمریکا بحثی نداریم؛ بلکه راجع به کسانی که تمایل دارند با ما کار کنند، صحبت میکنیم.
حقشناس درباره صحبتهای یک مقام مسئول که گفته شده اگر سپاه در فهرست تروریسم قرار بگیرد، بررسی افایتیاف در ایران لغو خواهد شد، میگوید: وقتی سپاه در فهرست تحریم قرار بگیرد، طبیعی است که ما هم موضعگیری درباره آمریکا انجام بدهیم و نباید دراینباره شک کرد؛ اما در یک سوی دیگر اگر ما چنین استدلالی کنیم که اگر آمریکا کاری کرد، ما پاسخ آنها را بدهیم، مفهوم ساده آن این است که همه دنیا را با آمریکا یکی گرفتهایم؛ درحالیکه همه دنیا آمریکا نیست، بالاخره 15 کشوری که با آنها همسایه هستیم، آیا نباید ابزار کمک به ایران را برای آنها فراهم کنیم؟ درنتیجه نباید دنیا را برابر با آمریکا بدانیم و اگر چنین فرضی نگیریم، پذیرش برخی از کنوانسیونها و پروتکلها میتواند برای ما حتما کارساز باشد؛ اما اگر آمریکا را مساوی با دنیا ببینیم، طبیعتا موضع میگیریم که ما به هیچ کنوانسیونی ملحق نخواهیم شد.
منبع: روزنامه شرق
اما الان باید در این مورد هم چانه بزنیم
متاسفانه عده ای در داخل خودشان برای آمریکا فرصت درست می کنند