«تردیدی نیست که جنگ جهانی دوم با نگاههای نژادپرستانه هیتلر و نازیها به نوعِ بشر آغاز شد و بزرگترین فاجعه انسانی تاریخ را به بار آورد اما این حقیقت باعث نمیشود که فرض کنیم بقیه طرفهای جنگ، این چنین فکر نمیکردند!
دیوید ایروینگ، نویسنده و مورخ انگلیسی جنگ جهانی دوم، روز ۱۳ فوریه سال ۱۹۹۰، درست ۴۵ سال بعد از ویرانی «درسدن»، مرکز ایالت ساکسونی آلمان، توسط هواپیماهای انگلیسی، طی یک سخنرانی در سالن فرهنگی این شهر، جمله هراسآوری از چرچیل، نخستوزیر مشهور انگلیس را به یاد همه آورد: «نمیخواهم در مورد چگونگی نابودکردن اهداف بااهمیت اطراف درسدن به من پیشنهاد دهید. من پیشنهادهایی میخواهم در مورد چگونگی کبابکردن ۶۰۰ هزار پناهندهای که از برسلاو (شهر دیگر آلمان) به درسدن آمدهاند[!]»
نخستوزیر مدعی دنیای آزاد و حقوق بشر که هیتلر را به جنون آدمکشی متهم میکرد، خودش وجه درنده و وحشیِ ترسناکی داشت که با بیان این جمله و البته، عملیکردن آن، بروز تام و تمامی پیداکرد. توماس بروکس، از مورخان تاریخ معاصر اروپا، ضمن بررسی وقایع جنگ جهانی دوم، وحشیگری چرچیل را چنین توصیف کردهاست: «در مرکز شهر [درسدن] که منطقهای پرجمعیت با وسعت ۱۵ کیلومتر مربع بود، توفان آتش حتی یک خانه را هم سالم نگذاشت. آتشسوزی به مدت دو شبانه روز ادامه یافت. در مرکز شهر [حتی] آسفالت خیابان هم سوخته بود. برای این که مردم آلمان دچار وحشت نشوند، گوبلز تعداد کشتهها را ۴۰ هزار نفر اعلام کرد. البته وی گزارشی از جانب رئیس دفتر تبلیغات در درسدن دریافت کرده بود که در آن، تعداد تلفات بالغ بر ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار نفر ذکر شده بود.»