این اقدام باروری زنان را تهدید می‌کند
این بدان معناست که این درمان‌ها می‌توانند بر باروری و سلامت هورمونی زنان بهبود یافته از بیماری سرطان تاثیر بگذارند و کارشناسان را بر آن می‌دارد تا تحقیقات بیشتر و اقدامات پیشگیرانه مانند انجماد تخمک‌ها را انجام دهند.
این کارآزمایی پیش بالینی که توسط موسسه کشف زیست پزشکی در دانشگاه موناش و مرکز سرطان پیتر مک کالوم هدایت می‌شد، نشان داد مهارکننده‌های ایمونوتیک، یک نوع رایج داروی ایمونوتراپی، منجر به آسیب دائمی به تخمدان‌های موش و تخمک‌های ذخیره شده در داخل آن می‌شود.
درمان‌های سنتی سرطان، مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی، در حال حاضر با عوارض جانبی دائمی و منفی بر روی تخمدان‌ها مرتبط هستند. این می‌تواند منجر به ناباروری و یائسگی زودرس در دختران و زنان جوان شود.
نتایج این مطالعه که در Nature Cancer منتشر شد، نشان می‌دهد مهارکننده‌های ایمونوتراپی باعث کاهش تعداد و کیفیت تخمک‌های بیماران، اختلال در تخمک‌گذاری و چرخه باروری می‌شود.
تاکنون عوارض جانبی بالقوه باروری ایمونوتراپی، یک درمان سرطان در حال ظهور و رایج‌تر که سیستم ایمنی را تحریک می‌کند، ناشناخته بوده است.
این مطالعه نشان داد که نوعی از ایمونوتراپی به نام مهارکننده‌های ایمونوتیک، می‌تواند باروری فوری و آینده را مختل کند. محققان می‌گویند در حال حاضر برای بررسی این یافته‌ها به مطالعات بیشتری روی بیماران زن نیاز است. در این بین، حفظ باروری از طریق انجماد تخمک یا جنین باید برای زنانی که از این روش‌های ایمنی استفاده می‌کنند، در نظر گرفته شود.
دکتر لورن آلسی، یکی دیگر از محققان می‌گوید: مطالعات انسانی اکنون باید در اولویت قرار گیرند. در ابتدا تصور می‌شد این درمان‌ها (نسبت به شیمی درمانی و رادیوتراپی) در زمینه اثرات غیرهدف برای بدن به طور کلی آسیب کمتری دارند. اکنون مشخص شده است که عوارض جانبی التهابی در سایر سیستم‌های اندام با این دارو‌ها بسیار رایج است.
آلسی می‌افزاید: مطالعه ما نشان می‌دهد پزشکان و بیمارانی که ممکن است باروری برای آن‌ها نگران کننده باشد، باید احتیاط کنند. مطالعات در زنانی که این دارو‌ها را دریافت می‌کنند، باید در اولویت قرار گیرند.
شرن لوی، پروفسور متخصص سرطان سینه و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: تحقیقات بیشتر در مورد تاثیر این دارو‌ها بر عملکرد تخمدان و باروری زنان دریافت کننده این دارو‌ها باید در اولویت قرار گیرد و باید در کارآزمایی‌های بالینی آتی شامل شود.
پروفسور لوی گفت: مطالعه ما بیشتر نشان می‌دهد که بحث باروری برای تمام زنان مناسب سنی که توصیه می‌شود شیمی درمانی و همچنین ایمونوتراپی دریافت کنند، حیاتی است. مداخلات مناسبی که می‌تواند باروری و عملکرد تخمدان را حفظ کند، می‌تواند برای تسهیل بارداری در آینده، پس از اتمام درمان، انجام شود.
به دلیل نتایج چشمگیر در کاهش عود سرطان سینه، اکنون ایمونوتراپی به یک استاندارد مراقبت برای بسیاری از زنان مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه قابل درمان تبدیل شده است، اما تحقیقات بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت ایمونوتراپی مورد نیاز است.
آلسی گفت: جدا از دارو‌هایی که مانع از تولید هورمون تخمدان‌ها در طول شیمی درمانی می‌شوند و راهکار‌هایی برای جلوگیری از یائسگی زودرس در زنان جوان‌تر، انجماد تخمک و جنین تنها اقدام موجود برای حفظ باروری است. نتایج ما ممکن است پیامد‌هایی برای سایر روش‌های ایمنی داشته باشد، زیرا رابطه نزدیک بین سلول‌های ایمنی، مولکول‌های ارتباطی (سیتوکین‌ها) را که آزاد می‌کنند و بسیاری از جنبه‌های باروری را نشان می‌دهد.
