گلایه‌ها و آرزوهای اهالی تئاتر در گفت‌وگوِی آفتاب با هادی مرزبان
خط قرمزهای تئاتر به صورت شفاف بیان شود
مسئولان به پتانسیل تئاتری‌ها توجه ندارند
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب - عماد برقعی: هادی مرزبان اتفاقات سال 88 عرصه تئاتر را ادامه تمام اتفاقاتی می‌داند که در سال‌های گذشته برای تئاتر کشور افتاده‌است. وی نگاه‌های کلان مدیریتی به تئاتر را مهم‌ترین مشکل در حوزه تئاتر کشور می‌داند.
هادی مرزبان، کارگردان با سابقه تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار آفتاب درباره مشکلات تئاتر کشورگفت: سیاست‌گذاران کلان هنری کشور پیش از هرچیز باید تکلیفشان را با تئاتر مشخص کنند. باید مشخص شود که در آخر تئاتر می‌خواهند یا نه؟ اگر نمی‌خواهند که وضعیت مشخص است و ما هم توانی نداریم که بخواهیم ادعا کنیم.
وی افزود: اگر تئاتر را هم می‌خواهند که باید برای آن فکری کنند. باید برای تئاتر امکانات و سالن فراهم کنند و به وضعیت اقتصادی تئاتر رسیدگی کنند. اگر قرار است ازمیوه درختی استفاده شود اول باید به نهال آن رسیدگی کنیم و مراقبش باشیم تا سال‌های بعد بتوانیم از آن استفاده کنیم. این توجه به امکانات تئاتر می‌تواند ناله‌های همیشگی بچه‌های تئاتر را آرام کند.
کارگردان "هملت با سالاد فصل" همچنین درباره نگاه به هنرمندان تئاتر گفت: متاسفانه می‌بینیم که مسئولین به اهالی تئاتر توجه ندارند و کسانی که سی‌سال است تحت هر شرایطی در تئاتر کشور با همه نداری‌ها و بی‌امکاناتی‌ها و مشکلاتش کار کرده‌اند مدت‌های مدیدی در انتظار دریافت امکانات می‌مانند. اما در این میان یک دفعه یک نفر از سینما یا تلویزیون می‌آید و تمام مسئولان دهانشان آب می‌افتد. بعد هم یک‌باره تمام امکانات و بهترین سالن‌ها در بهترین زمان‌ها در اختیار این افراد قرار می‌گیرد.
مرزبان افزود: امسال دوست محترمی که سی‌سال در تلویزیون و سینما کار کرده بود به فکر نجات تئاتر می‌افتد و ادعا می‌کند که آمده‌است که تئاتر بیمار ایرا را نجات بدهد. گویا در این سی‌سال همه اهالی تئاتر یا بیمار بوده‌اند که مشکلات را حل نکرده‌اند یا توانش را نداشته‌اند. مدیران هم که طبق معمول با رسیدن هر آدم از گرد راه رسیده‌ای دهانشان آب می‌افتد و همه امکانات را در اختیارش می‌گذارند.
وی با این توضیح که مسئولان رده پایین تئاتر را از خود تئاتر می‌داند و منظورش از مسئولین سیاست‌گذاران کلان است افزود: این اتفاقات در حالی می‌افتد که برای ایجاد تحول در تئاتر به پتانسیل بچه‌های تئاتر توجهی نمی‌شود.
کارگردان با سابقه کشورمان در مورد واکنش تماشاگران تئاتر به این حرکات گفت: تماشاگران تئاتر ما بسیار زیرک و فهیم هستند. خیلی وقت‌ها می‌بینیم که تماشاگران از ما خیلی جلوتر هستند و تمام این مسائل را می‌فهمند.
وی با بیان این‌که جنس تماشاگران تئاتر امروز تغییر کرده‌است گفت: تماشاگران ما دیگر آن انسان‌های فکل کراواتی قدیم نیستند. امروز می‌بینیم که حتی یک کارگر از سطوح پایین جامعه نیز به تئاتر می‌آید و راجع به آن تحلیل و نظر دارد. این تماشاگر گول تبلیغات را نمی‌خورد و تئاتر را می‌شناسد.
مرزبان افزود: بهتریان تبلیغات برای تئاتر تماشاگران آن هستند. در طول این سال‌ها همیشه می‌بینیم که یک نمایش بدون این که کوچکترین خبری از نام‌های آن‌چنانی و سر و صدا و هیاهو در آن نیست در طول مدت اجرایش هر شب سیر صعودی تصاعدی مخاطب را ترجبه می‌کند و در آخرین شب‌ها همه با مشکل تهیه بلیط آن مواجه می‌شوند. در حالی که در بسیاری از تئاترها با چهره‌های مشهور و جنجالی بر عکس این اتفاق می‌افتد و با وجود تمام تبلیغات و حمایت‌های پشت یک اجرا کسی از آن استقبال نمی‌کند.
وی در مورد خواسته‌هایش از سیاست‌گذاران تئاتر گفت: آرزوی بچه‌های تئاتر این است که خط قرمزها به صورت شفاف بیان شوند. بدون شک کسانی که خودشان سی سال در جمهوری اسلامی تئاتر کار کرده‌اند بهتر از همه خط قرمزها را می‌شناسند. اما مشکل در این میان اعمال سلیقه‌های فردی است و این باید حل شود. باید قانون مدونی تصویب شود که تکلیف همه را در مورد خط قرزها مشخص کند.
کارگردان "لبخند با شکوه آقای گیل" در مورد مشکلات مالی هنرمندان تئاتر گفت: هنرمند تئاتر هم مثل همه در همین کشور زنگی می‌کند. باید مثل آن‌ها نان 400 تومانی و گوشت 12000 تومانی بخورد. اما کسی به این موضوع توجه ندارد. چرا فکر می‌شود که ارزش هنرمند تئاتر از یک بازیگر تلویزیون یا سینما کمتر است و باید کمتر از او دستمزد بگیرد؟ اگر مسئولان می‌خواند تئاتر را توسعه دهند و ان را در سبد مصرف فرهنگی مردم قرار دهند باید به مسائل مالی هنرمندان تئاتر توجه کنند.
هادی مرزبان در ادامه گفت: آرزو می‌کنیم که مدیران ما این موضوع را متوجه شوند که اگر امروز در کشور تئاتری هست به لطف کسانی است که سی سال زیر سخت‌ترین شرایط و بمباران و موشک باران کار کرده‌اند و نه تنها در جبهه‌ها بلکه در صحنه‌ها ایثار کردند. بفهمند که تئاتر مال آن‌هایی است که سال‌ها در ان بوده‌اند نه مال کسانی که بلدند دکان‌های دو نبش بزنند و هیاهو کنند و خود را ناجی تئاتر بنامند. این افراد وقتی که یک کم اوضاع در جاهای دیگر بهتر شود به سر جای قبلیشان برمی‌گردند. در این میان باز ما می‌مانیم و ناله‌های همیشگیمان از اتفاقاتی که در تئاتر می‌افتد.
وی در مورد آرزویش برای سال 89 گفت: آرزو می‌کنم که اولا در سال 89 از طرف مسئولان گوشه چشمی هم به بچه‌های تئاتر و پتانسیل‌های آنان انداخته شود و دیگر این که اتفاق سال 89 برای من این باشد ککه بتوانم نمایش "دکتر نون" را بعد از سال‌ها به روی صحنه ببرم.
آفتاب - عماد برقعی: هادی مرزبان اتفاقات سال 88 عرصه تئاتر را ادامه تمام اتفاقاتی می‌داند که در سال‌های گذشته برای تئاتر کشور افتاده‌است. وی نگاه‌های کلان مدیریتی به تئاتر را مهم‌ترین مشکل در حوزه تئاتر کشور می‌داند.هادی مرزبان، کارگردان با سابقه تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار آفتاب درباره مشکلات تئاتر کشورگفت: سیاست‌گذاران کلان هنری کشور پیش از هرچیز باید تکلیفشان را با تئاتر مشخص کنند. باید مشخص شود که در آخر تئاتر می‌خواهند یا نه؟ اگر نمی‌خواهند که وضعیت مشخص است و ما هم توانی نداریم که بخواهیم ادعا کنیم.
وی افزود: اگر تئاتر را هم می‌خواهند که باید برای آن فکری کنند. باید برای تئاتر امکانات و سالن فراهم کنند و به وضعیت اقتصادی تئاتر رسیدگی کنند. اگر قرار است ازمیوه درختی استفاده شود اول باید به نهال آن رسیدگی کنیم و مراقبش باشیم تا سال‌های بعد بتوانیم از آن استفاده کنیم. این توجه به امکانات تئاتر می‌تواند ناله‌های همیشگی بچه‌های تئاتر را آرام کند.
کارگردان "هملت با سالاد فصل" همچنین درباره نگاه به هنرمندان تئاتر گفت: متاسفانه می‌بینیم که مسئولین به اهالی تئاتر توجه ندارند و کسانی که سی‌سال است تحت هر شرایطی در تئاتر کشور با همه نداری‌ها و بی‌امکاناتی‌ها و مشکلاتش کار کرده‌اند مدت‌های مدیدی در انتظار دریافت امکانات می‌مانند. اما در این میان یک دفعه یک نفر از سینما یا تلویزیون می‌آید و تمام مسئولان دهانشان آب می‌افتد. بعد هم یک‌باره تمام امکانات و بهترین سالن‌ها در بهترین زمان‌ها در اختیار این افراد قرار می‌گیرد.
مرزبان افزود: امسال دوست محترمی که سی‌سال در تلویزیون و سینما کار کرده بود به فکر نجات تئاتر می‌افتد و ادعا می‌کند که آمده‌است که تئاتر بیمار ایرا را نجات بدهد. گویا در این سی‌سال همه اهالی تئاتر یا بیمار بوده‌اند که مشکلات را حل نکرده‌اند یا توانش را نداشته‌اند. مدیران هم که طبق معمول با رسیدن هر آدم از گرد راه رسیده‌ای دهانشان آب می‌افتد و همه امکانات را در اختیارش می‌گذارند.
وی با این توضیح که مسئولان رده پایین تئاتر را از خود تئاتر می‌داند و منظورش از مسئولین سیاست‌گذاران کلان است افزود: این اتفاقات در حالی می‌افتد که برای ایجاد تحول در تئاتر به پتانسیل بچه‌های تئاتر توجهی نمی‌شود.
کارگردان با سابقه کشورمان در مورد واکنش تماشاگران تئاتر به این حرکات گفت: تماشاگران تئاتر ما بسیار زیرک و فهیم هستند. خیلی وقت‌ها می‌بینیم که تماشاگران از ما خیلی جلوتر هستند و تمام این مسائل را می‌فهمند.
وی با بیان این‌که جنس تماشاگران تئاتر امروز تغییر کرده‌است گفت: تماشاگران ما دیگر آن انسان‌های فکل کراواتی قدیم نیستند. امروز می‌بینیم که حتی یک کارگر از سطوح پایین جامعه نیز به تئاتر می‌آید و راجع به آن تحلیل و نظر دارد. این تماشاگر گول تبلیغات را نمی‌خورد و تئاتر را می‌شناسد.
مرزبان افزود: بهتریان تبلیغات برای تئاتر تماشاگران آن هستند. در طول این سال‌ها همیشه می‌بینیم که یک نمایش بدون این که کوچکترین خبری از نام‌های آن‌چنانی و سر و صدا و هیاهو در آن نیست در طول مدت اجرایش هر شب سیر صعودی تصاعدی مخاطب را ترجبه می‌کند و در آخرین شب‌ها همه با مشکل تهیه بلیط آن مواجه می‌شوند. در حالی که در بسیاری از تئاترها با چهره‌های مشهور و جنجالی بر عکس این اتفاق می‌افتد و با وجود تمام تبلیغات و حمایت‌های پشت یک اجرا کسی از آن استقبال نمی‌کند.
وی در مورد خواسته‌هایش از سیاست‌گذاران تئاتر گفت: آرزوی بچه‌های تئاتر این است که خط قرمزها به صورت شفاف بیان شوند. بدون شک کسانی که خودشان سی سال در جمهوری اسلامی تئاتر کار کرده‌اند بهتر از همه خط قرمزها را می‌شناسند. اما مشکل در این میان اعمال سلیقه‌های فردی است و این باید حل شود. باید قانون مدونی تصویب شود که تکلیف همه را در مورد خط قرزها مشخص کند.
کارگردان "لبخند با شکوه آقای گیل" در مورد مشکلات مالی هنرمندان تئاتر گفت: هنرمند تئاتر هم مثل همه در همین کشور زنگی می‌کند. باید مثل آن‌ها نان 400 تومانی و گوشت 12000 تومانی بخورد. اما کسی به این موضوع توجه ندارد. چرا فکر می‌شود که ارزش هنرمند تئاتر از یک بازیگر تلویزیون یا سینما کمتر است و باید کمتر از او دستمزد بگیرد؟ اگر مسئولان می‌خواند تئاتر را توسعه دهند و ان را در سبد مصرف فرهنگی مردم قرار دهند باید به مسائل مالی هنرمندان تئاتر توجه کنند.
هادی مرزبان در ادامه گفت: آرزو می‌کنیم که مدیران ما این موضوع را متوجه شوند که اگر امروز در کشور تئاتری هست به لطف کسانی است که سی سال زیر سخت‌ترین شرایط و بمباران و موشک باران کار کرده‌اند و نه تنها در جبهه‌ها بلکه در صحنه‌ها ایثار کردند. بفهمند که تئاتر مال آن‌هایی است که سال‌ها در ان بوده‌اند نه مال کسانی که بلدند دکان‌های دو نبش بزنند و هیاهو کنند و خود را ناجی تئاتر بنامند. این افراد وقتی که یک کم اوضاع در جاهای دیگر بهتر شود به سر جای قبلیشان برمی‌گردند. در این میان باز ما می‌مانیم و ناله‌های همیشگیمان از اتفاقاتی که در تئاتر می‌افتد.
وی در مورد آرزویش برای سال 89 گفت: آرزو می‌کنم که اولا در سال 89 از طرف مسئولان گوشه چشمی هم به بچه‌های تئاتر و پتانسیل‌های آنان انداخته شود و دیگر این که اتفاق سال 89 برای من این باشد ککه بتوانم نمایش "دکتر نون" را بعد از سال‌ها به روی صحنه ببرم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید