او را باید دید، باید خواست، باید جست

آفتاب‌‌نیوز : محبوبه بیات - گاهی دل می‌خواهد از خیال بیرون آیی و سراپا غرق آوای دلنشینی شوی که روحت را نوازش کند. در پنهانی‌ترین گوشه دلت، طنین خوش آوای دوست را بشنوی، تا بیکرانِ عشق، همچو عقربه قطب نما، سبزی مسیری را نشان دهد که حال و هوای تو را دگرگون کند.
تقلایی کنیم و صدای سکوت درون را بشکنیم که خانه دوست در هیاهوی سازهای «آوای دوست» پدیدار می‌شود.

پنجم و دوازدهم مردادماه 1396، بار دیگر علاقه‌مندان به موسیقی اصیل ایرانی، میهمان اجرایی از بردیا صدرنوری و گروه همراه وی خواهند بود. آنچه  این بار برای مخاطبان او تازگی دارد، دونوازی پیانو با همراهی سپاس صدرنوری، فرزند اوست که در بخشی از برنامه اجرا می‌شود.


به مناسبت برگزاری این کنسرت و برخی موضوعات مرتبط با بردیا صدرنوری گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.



تفاو‌ت‌های این اجرا با اجراهای قبلی‌تان چیست؟
من موسیقی را یک نعمت خدادادی می­‌دانم. هنر موسیقی از سوی خالق هستی در انسان‌ها به ودیعه گذاشته شده و هر کسی به اندازه توانش آن را می‌پروراند و به منصه ظهور می‌رساند. ریشه موسیقی نظم است؛ همانگونه که جهان هستی منظوم است. در این جهان منظوم ارتباط بین انسان و خالقش ارتباطی لطیف و شاعرانه است که دمیدن روح خالق با همه ویژگی‌هایش در انسان شاهدی است بر این مدعا. هنر انسان نشأت گرفته از هنر الهی است و هر چه هست از اوست.

کنسرت آوای دوست نتیجه همین نگاه و به دنبال اشاعه این فرهنگ است. نام «آوای دوست» که برای این کنسرت در نظر گرفتم، برگرفته از شعر معروف آقای پرویز نی‌داود است:

خشک سیمی، خشک چوبی، خشک پوست /  ازکجا می‌آید این آوای دوست

 یکی از قطعاتی که در این کنسرت اجرا می­‌کنم از ساخته‌هایم بر مبنای شعری از همسرم خانم مهرناز کرمی با عنوان «او درون خود توست» است که می‌گوید:

«هر چه می‌بینم «اوست»، او «عشق» است
هر کجا می‌روم «اوست»، او «عشق» است
«همه» اوست و «همه» اوییم، «همه» با اوییم
«او» را می‌بینیم؟
«او» را باید دید، باید خواست، باید جست
 او همینجاست، «اینجا»
«او» درون خود توست.»

در این شعر، می‌گوییم، خداوند در درون انسان‌ها است. بنابراین آوای دوست آوای موسیقایی است که سرنخ­‌هایش منشأ الهی دارد و آوایی است که از درون انسان بر آمده و خط اتصال به معبود است و کنسرت آوای دوست چنین حال و هوایی دارد.


فرزندتان «سپاس صدرنوری»، به‌عنوان نخستین اجرای کنسرت رسمی خود، در کنار پدر به‌عنوان هنرجو قرار می‌گیرد یا پسرتان؟
سپاس به‌عنوان یک «هنرمند نوجوان» در کنار من اجرا می‌کند. هنرمندی از نسل جدید. کسی که اجراهای مختلف در جشنواره‌ها و اجراهای متنوعی داشته است. البته از مزایای پدر- فرزندی است که در فضای شلوغ کاری من، می‌توانیم در ساعات پایانی شب در منزل با هم تمرین کنیم... (لبخند)

تا آنجایی که می‌دانم «سپاس» نخستین کنسرت خود را نیز در شهریورماه برگزار می‌کند...
«سپاس» هشتم شهریورماه در فرهنگسرای نیاوران بخشی از ساخته‌های خود را به صورت تک نوازی پیانو و بخشی دیگر را هم با همراهی ویلون‌سل اجرا می‌کند.


اجراهای لطیف «آسمان»، دخترتان هم در جشنواره‌ها جلب توجه می‌کند، آیا بزودی اجرای «آسمان» را در کنار پدر خواهیم دید؟
(با خنده‌ای آرام می‌گوید: کلاً سؤالات به سمت خانوادگی نرود...)
ان شاالله از «آسمان» هم با توجه به سن و سالش و همچنین سطح نوازندگی‌اش، هر زمان که به سطح مطلوب برسد، استفاده می‌کنم. «آسمان» هم تنبک می‌نوازد و هم ویلون ایرانی که در آینده اگر خداوند متعال بخواهد از او در حوزه موسیقی بیشتر خواهیم شنید.

اعتقاد دارم، باید به نوجوانان فرصت حضور داد. منتها باید مراقب این هم بود که بچه‌ها‌شان و قدر صحنه‌ای را که در آن اجرا می‌کنند نیز بشناسند. باید بپذیریم تالار وحدت نقطه نهایی آمال و آرزوی کسانی محسوب می‌شود که در ایران اجرا می‌کنند. یعنی اگر نوجوانی یک اجرای رسمی را در تالار وحدت داشته باشد احساس می‌کنید قله را فتح کرده است. به نظر من نوجوانان باید پله پله این مراحل را طی کنند.


واژه‌های آوا، دوست، زندگی جاری‌ است و... دیگر برای ما آشنا شده است و بخش جداناپذیر تولیدات فرهنگی شماست. ارتباط عاطفی معنی‌داری با این واژه‌ها دارید؟
همه این واژه‌ها، ناشی از نگاه من به زندگی است. برای «زندگی جاریست» توضیحاتم را قبلاً در آلبوم داده‌ام. باشیم یا نباشیم، چرخه زندگی در جریان است. زندگی مسیر خودش را طی می­‌کند و ما باید تلاش کنیم با کیفیت‌ترین اثر را داشته باشیم.

خانم مریم میرزاخانی ریاضیدان بزرگ در زمان درگذشتش 40 سال بیشتر نداشت. اما کیفیت زندگی‌اش خوب بود و در جهان اثرگذار بود. برای همین همه از هر قشری و با هر گونه عقایدی در فقدانش ابراز تأسف کردند.

در مورد واژه «آوا»، باید بگویم واژه آوا کلاً خوش آواست. «آوا» به‌عنوان نام دختربچه‌ای که در بخشی از زندگی من و خانواده‌ام مدت کوتاهی حضور داشت و داستانش را در آلبوم «آوای زندگی» گفتم، برای من معنا و مفهومی خاص دارد. شاید به خاطر آن ارتباط روحی که با آن کودک برقرار شده بود، در مورد آوای دوست هم که شرح دادم.

موسیقی باید آرام­بخش باشد. دوستانی که در کنسرت‌های من می‌آیند بیش از تکنیک به دنبال حس و حال خوب هستند. اجرای موسیقی ترکیبی از احساس و تکنیک است و پررنگ بودن هر کدام از اینها می‌تواند اثرگذاری خاص خودش را بر مخاطب داشته باشد.

موسیقی اگر بتواند حس و حال را منتقل کند، ماندگار می‌شود و اگر نتواند میرا است. چیدمان آثار ما شلوغ نیست. اگر از من بپرسید خواهم گفت، حتی اگر مخاطب در هنگام شنیدن اثر ملودی بخوابد، باز هم مشکلی نیست. چرا که به دور از هیاهوی روزگار، اندکی چشم‌هایشان برای آرامشی هر چند کوتاه روی هم می‌رود و به دور از دغدغه، ذهن، آرامش می‌گیرد.


شما در هر کنسرت و برنامه‌ای، حال و هوای خاصی برای مخاطبان دارید که در مصاحبه‌ها نیز به آن اشاره می‌کنید. این بار احساس شما چه رنگی دارد؟
مهم این نیست که من  چه رنگ و احساسی در این کنسرت دارم. آنچه  مهم است رنگ و احساسی است که مخاطب برداشت می‌کند. دوست دارم که مردم آرام باشند، در هر کنسرتی نه فقط این کنسرت.

باید کمک کنیم تا مردم که همیشه در حال دویدن هستند، لحظه‌ای بایستند و اندکی آنها را از آن فضاهای پر تنش و پر استرس دور کنیم و فضای مثبتی برای آنها ایجاد کنیم. در این کنسرت هم مهم این است که میهمانان ما به آرامش برسند و از دقایق لذت ببرند.


از اجراها و برنامه‌های دیگرتان در سال 96 برایمان بگویید.
آلبومی که در دست انتشار دارم، با عنوان «فِراقی» است. فِراقی یعنی منسوب به فراق. محرم پارسال 24 دقیقه کار به صورت بداهه اجرا کردم که در شبکه‌های مجازی منتشر شد. از آن زمان دوستان پیشنهاد می‌کردند که آلبوم آن نیز منتشر شود. چندی پیش سه قطعه دیگر از ساخته‌های خودم را نیز با پیانو نواختم که یکی از قطعات همان‌طور که گفتم شعرش از همسرم است با عنوان «او درون خود توست»؛ یک کار هم به‌عنوان فراقی که در فراق استاد همایون خرم ساخته بودم و قطعه سوم هم به نام «حرم عشق» است که در اصل تقدیم می‌کنم به تمام فرزندان ایران زمین که برای آرامش این مرز و بوم تلاش می‌کنند و از جان خود می‌گذرند تا ما در آرامش و امنیت زندگی کنیم.

و سخن آخر.
هه را دعوت می‌کنم به حضور در این کنسرت و آرزو می‌کنم همیشه آرام باشند.






منبع: روزنامه ایران