تبعات بودجه ۱۴۰۱ برای طبقه متوسط ایران
"پاتریک کلاوسون" پژوهشگر انستیتو واشنگتن برای خاور نزدیک در مقاله‌ای تازه با اشاره به بودجه پیشنهادی "ابراهیم رئیسی" رئیس‌جمهور که تقدیم مجلس شده است، می‌نویسد براساس ارقام اولیه به نظر می‌رسد تهران تصور می‌کند که هیچ دستاوردی از مذاکرات هسته‌ای در وین حاصل نخواهد شد.
به گزارش آفتابنیوز؛ کلاوسون در این مقاله می‌نویسد: به نظر می‌رسد تیم رئیسی معتقد است که ایران بدون لغو تحریم‌ها به خوبی عمل خواهد کرد. این خوش‌بینی نابجا باشد یا خیر نشان می‌دهد تهران نیاز چندانی به توافق هسته‌ای احساس نمی‌کند. با توجه به افزایش ۶۲ درصدی درآمدهای مالیاتی پیش‌بینی شده در بودجه که بسیار بالاتر از نرخ تورم ۲۸ درصدی تخمین زده شده توسط صندوق بین‌المللی پول برای سال آینده است، دولت رئیسی تصور کرده که رشد اقتصادی قابل توجه خواهد بود.
به طور معمول بودجه‌های ایران فرض بیش از حد خوش‌بینانه‌ای در مورد جمع‌آوری درآمد بیشتر از مالیات دارند.
با این وجود، رئیسی در این‌باره خواستار افزایش درآمد شدیدی است. برای مثال، رشد قیمت عوارض و این که درآمد مالیاتی حاصل از سفر‌های خارجی چهارده برابر افزایش می‌یابد. همچنین، مالیات بر اموال و وسایل نقلیه بالاتر از حدود پیشین است، دست کم برای آن دسته از شهروندانی که ارتباطات سیاسی کافی برای خودداری از پرداخت مالیات ندارند.
در واقع، این بودجه به نام خوداتکایی ملی به طبقه متوسط ایران آسیب می‌رساند. رئیسی به این طبقه که پایگاه رای‌دهندگان به روحانی بودند اهمیتی نمی‌دهد. بودجه کمک چندانی نیز به طبقات فقیر نخواهد کرد. گروه‌های درآمدی پایین نیز تحت تاثیر مالیات‌های تازه خواهند بود؛ از جمله در مورد درآمد حاصل از فروش سیگار که پیش‌بینی می‌شود افزایشی دو برابری داشته باشد. همچنین از نقاط ابهام و ضعف این بودجه عدم شفافیت در بودجه تخصیص داده شده به نهادهای خاص و نادیده گرفتن افزایش تورم است.
شوراي نگهبان همه چي را دستچين كرد تا بودجه خودش را دلخواه افزايش دهد. 
بودجه شورای نگهبان سال اینده ۲۴۰میلیارد تومان مشخص شده در صورتیکه سال آینده هیچ انتخاباتی هم نداریم که این پول بخواهد آنجا هزینه شود فقر و گرسنگی گسترده، بیکاری روزافزون، انحصار تمام سازوکارهای دولتی و خصوصی در دست گروه های خاص و برخورد خشن با مردم چطوری میخواهید مشکلات را حل کنید تصمیم‌گیری درباره سرنوشت کشور و جامعه ما با بودجه های عهد قجر گذشته است. وحدت کشور وابسته به عدالت اجتماعی است. 
