۱۰ نکته خواندنی از «پیرپسر» که واقعیت‌هایی را از سینمای ایران افشا کرد
فروش بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان در سینمای ایران در ید قدرت کمدی‌هاست. فیلم‌های غیر کمدی معمولا چنین سودایی در سر نمی‌پزند. می‌دانند که نه مناسبات اکران به نحوی است که زمینه را برای صعود آنها در جدول فروش مهیا کند و نه سینمارو‌ها آنچنان تمایلی به فیلم‌های غیر کمدی نشان می‌دهند که سبب‌ساز پرفروش شدن آنها شوند. در مورد «پیرپسر»، جز این دو عامل، چند مسئله دیگر هم باعث شده بود که تردید‌ها درباره موفقیت گیشه‌ای آن قوت بگیرد.
اول، زمان ۳ ساعت و ۱۰ دقیقه‌ای آن، که از یک طرف سینماداران از آن رضایت نداشتند و از طرف دیگر تصور می‌شد که خارج از صبر و حوصله تماشاگر ایرانیِ خوکرده به کمدی است. دوم، وقوع جنگ ۱۲ روزه تنها دو روز بعد از شروع اکران فیلم و تعطیلی چندروزه سینما‌ها خیلی‌ها را متقاعد کرد که کار فیلم را تمام شده بدانند و به شکست آن در گیشه رأی دهند.
اما «پیرپسر» که مدت زیادی برای به روی پرده آمدن صبوری کرده بود، به این راحتی‌ها نمی‌خواست تسلیم شود و رقابت در اکران را به کمدی‌ها ببازد. فروخت و مورد استقبال قرار گرفت تا چند رکورد را به نام خودش ثبت کند و چند واقعیت تثبیت‌شده درباره سینمای ایران را به چالش بکشد.
۱. «پیرپسر» تنها درام اجتماعی باشگاه ۱۰۰ میلیاردی‌ها سینمای ایران است. این باشگاه ۱۱ عضو دارد.
۲. «پیرپسر» در رده نهم ۱۰ فیلم پرفروش سینمای ایران و تنها فیلم غیرکمدی این فهرست است.
۳. تا زمان نگارش این گزارش، «پیرپسر» حدودا یک میلیون و ۴۰۰ هزار تماشاگر داشته است.
۴. در اثنای نوشتن این گزارش، «پیرپسر» کمدی «صددام» را جا گذاشت و با ۱۲۶ میلیارد فروش دومین فیلم پرفروش سال شد.
۵. پخش‌کننده «پیرپسر» دفتر عامریان‌فیلم است که تهیه‌کننده کمدی‌های تجاری پرفروش سال‌های اخیر است. گویا شرط و شروطی که این دفتر برای سینماداران گذاشته که در صورت اکران این فیلم از مواهب فروش محصولاتِ کمدی عامریان برخوردار می‌شوند، باعث شده که «پیرپسر» اکران موفقی را تجربه کند.
۶. فروش «پیرپسر» بار دیگر ثابت کرد که اغلب فعالان سینمای ایران (مدیران، تهیه‌کنندگان، پخش‌کنندگان، سینماداران، منتقدان و کارشناسان) توانایی پیش‌بینی موفقیت یا شکست یک فیلم را ندارند. از «قیصر» در سال ۱۳۴۸ تا «سناتور» در سال ۱۳۶۲ تا «قرمز» در سال ۱۳۷۷ پیش‌بینی می‌شد که جملگی در اکران شکست بخورند. اما فروش این فیلم‌ها حتی سازندگانشان ا را شگفت‌زده کرد.
۷. فروش «پیرپسر» ثابت کرد اگر سینماداران عطش سیری‌ناپذیرشان به نمایش فیلم‌های کمدی را به سینما و تماشاگران تحمیل نکنند و اگر مدیران و سیاست‌گذاران سینما عزم و اراده‌ای جدی برای تنوع بخشیدن به اکران داشته باشند، سینمارو‌ها صرفا تماشاگر کمدی نیستند و به فیلم‌های اجتماعی هم علاقه‌مندند.
۸. فارغ از کیفیت فیلم، حملاتی که عموما با ادبیاتی تندوتیز به فیلم شد، نتوانست خللی در فروش فیلم ایجاد کند. اتفاقا بعضی از این واکنش‌ها عامل کنجکاوی برای تماشای فیلم شد.
۹. نقش تبلیغات فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را نباید در موفقیت گیشه‌ای «پیرپسر» فراموش کرد. دیگر تبلیغات تلویزیونی یا بیلبورد‌های شهری تنها شیوه تبلیغات نیستند.
۱۰. حتما دلایل تمایل سینمارو‌ها به تماشای «پیرپسر» جدا از شرایط اجتماعی کشور نیست. این رابطه ارزش مطالعه و بررسی دارد.
