کشف نشانه‌های ستارگان قدیمی از منظومه شمسی در یک سیارک
به نقل از اسپیس، یافته‌های منتشر شده در سه مقاله نشان می‌دهند چگونه بن نو سرنخ‌هایی درباره دوران اولیه منظومه شمسی را ذخیره کرده است. پیر هنکور از دانشگاه آریزونا که نمونه‌هایی از دانه‌های پیش خورشیدی را تحلیل کرده و یکی از مولفان پژوهش است، در این باره می‌گوید: جالب است که بن نو شبیه یک کپسول زمان از موادی است که در سراسر منظومه شمسی در اوایل دوران تشکیل آن وجود داشته اند.
فضاپیمای اوسریس رکس ناسا در سال ۲۰۲۰ میلادی روی بن نو فرود آمد و این نمونه‌ها را جمع آوری کرد که حاوی ذرات گرد و غبار تشکیل شده در منظومه شمسی، مواد ارگانیک فضای بین سیاره‌ای و غبار ستارگانی قدیمی از خورشید است.
محققان معتقدند این ذرات کوچک احتمالاً مسافت‌های زیادی را قبل از رسیدن به سیارک مادر بن نو سفر کرده اند. این سیارک بزرگ‌تر طی میلیون‌ها سال برخورد در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری متلاشی شده است.
هنکور در این باره می‌گوید: ما شاهد آن هستیم که نمونه سیارک بن نو بقایای موادی است که در اصل در سراسر منظومه شمسی وجود داشته اند. برخی از این دانه‌ها گرمای شدید، واکنش با آب و همچنین برخوردهای زیادی پشت سر گذاشته اند که شامل برخوردی فاجعه بار است که به فروپاشی سیارک مادر منجر شد.
یکی از تحقیقات منتشر شده در نشریه نیچر آسترونومی نشان می‌دهد یخ داخل سیارک مادر ذوب شده و با گرد و غبار واکنش داده است. این واکنش منجر به شکل‌گیری کانی‌هایی شده که اکنون حدود ۸۰ درصد سیارک بن نو را تشکیل می‌دهند. برخی از ذرات، مانند کاربید سیلیکون، نشانه‌های شیمیایی منحصر به فردی دارند که نوع ستارگانی را که از آنها آمده‌اند آشکار می‌کند که البته این ستارگان دیگر وجود ندارند.
وی در این باره می‌گوید: آنها مدت‌ها قبل از بین رفته اند. ما نمی‌توانیم ستارگانی که دانه‌های خاصی به آنها تعلق دارند را رصد کنیم.
این ذرات پیش‌ستاره‌ای بسیار ریز و اغلب کوچک‌تر از یک میکرومتر، با اثرات شیمیایی غیرعادی که ناشی از واکنش‌های هسته‌ای در ستارگان مادرشان است، شناسایی می‌شوند. نقشه‌برداری از این ذرات مانند جستجو برای سوزن در انبار کاه است، اما به محققان امکان می‌دهد تا منشأ باستانی مواد تشکیل‌دهنده بن نو را ردیابی کنند.
