استقلال با ساپینتو غرق در بحران و کادر مدیریتی این باشگاه نیز هر روز با معضلی جدید و تازه دست به گریبان است. آنقدر این باشگاه بزرگ، مشکل و حاشیه داشته که روی مشکلات سایر تیمها -از جمله رقیب دیرینه- سایهای بزرگ انداخته است.
تمام رسانههای ورزشی توجه خود را به استقلال و مشکلاتش معطوف کردهاند. تیمی که با ساپینتو در ۸ بازی این فصل در سوپرجام، لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا، صاحب یک برد، ۳ مساوی و چهار شکست شده است. تنها برد استقلال در هفته اول لیگ برتر در تبریز، روز ۲۸ مرداد رقم خورد؛ یعنی امروز در دوازدهم مهر، ۴۶ روز از تنها سه امتیاز استقلال میگذرد.
اما اگر لحظهای استقلال را فراموش کرده یا به کناری بگذاریم، خواهیم دید که حال و روز دیگر تیم بزرگ تهرانی هم اصلاً تعریفی ندارد! پرسپولیس نیز با وحید هاشمیان در ۶ بازی این فصل، صاحب یک برد و ۵ مساوی شده است. از این پنج مساوی، یکی برابر چادر ملو بدون گل و چهار تای دیگر با نتیجه تکراری ۱-۱ بوده است.
اولین و آخرین برد پرسپولیس در این فصل با یک گل برابر سپاهان و روز ۳ شهریور بود. یعنی از تنها ۳ امتیاز قرمزها در این فصل نیز ۴۰ روز میگذرد! یک برد برای دو بزرگ پایتخت در فصلی که رکورد هزینه را شکستند!
اما شاید بدترین آمار در مورد پرسپولیس این باشد که تمام گلهای این فصل پرسپولیس را علی علیپور زده است. پرسپولیس این هفته بار دیگر با نتیجه ۱-۱ متوقف شد، بار دیگر در تهران و بار دیگر ابتدا عقب افتاد! اما از همه بدتر، در پرسپولیس که حتی مدافعانش در کورس آقای گلها همواره مدعی بودهاند، حالا فقط و فقط یک نفر گل میزند!
مگر میشود تیمی با این همه ملی پوش و چهرههای مدعی و نامدار، فقط یک گلزن داشته باشد؟ این آمار ارزش علیپور را ثابت میکند، اما برای سایر بازیکنان تأسف آور است. اما اگر کمی عمیقتر نگاه کنیم، بازیکنان پرسپولیس به لحاظ فردی بازیکنان ضعیفی نیستند. پس اگر گل نمیزنند، یا در موقعیت گل قرار نگرفته و یا آنقدر استرس دارند و تمرکز از آنها دور شده که ضربه آخر را بسیار بد میزنند.
قطعا هر کدام که باشد، ایراد به کادرفنی برمی گردد و در تمرینات باید مشکل را حل کرد. ولی دلیل هر چه باشد، این حقیقت را کتمان نمیکند که حال و روز پرسپولیس اصلاً خوب نیست.