دستگیری ۱۰ شکارچی سیخور در کرمان
احمد داورپناه اظهار کرد: این شکارچیان با استفاده از سگ‌های آموزش‌دیده اقدام به شکار هشت تشی (سیخور) کرده بودند. متاسفانه عده‌ای ناآگاه بر اساس تبلیغات دروغین مانند درمان برخی بیماری‌ها اقدام به شکار و مصرف گوشت و پوست این حیوانات می‌کنند که برخلاف باور رایج، تحقیقات علمی نشان داده مصرف این نوع گوشت‌ها هیچ گونه تاثیر مثبت و تسریع‌کننده‌ای در درمان بیماری‌ها نداشته بلکه با تاخیر در اقدام به درمان درست، منجر به افزایش پیشرفت بیماری می‌شود.
رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان قلعه گنج درباره نحوه دستگیری این شکارچیان غیرمجاز بیان کرد: در پی گزارش یکی از همیاران محیط زیست مبنی بر فعالیت گروهی از شکارچیان خارج از استان که با سگ‌های آموزش‌دیده در حال شکار تشی بودند، یگان حفاظت محیط زیست این اداره با هماهنگی دادستان و یگان امداد فرماندهی انتظامی شهرستان، اقدام به برپایی ایست بازرسی در جاده اصلی کرد. پس از مشاهده خودرو‌های متخلفان و انجام ایست و بازرسی، ماموران موفق به دستگیری آنها شدند.
داورپناه یادآور شد: در بازرسی از خودروها، لاشه هشت تشی شکار شده و یک قبضه اسلحه ساچمه‌زنی متعلق به غیر کشف و ضبط شد همچنین در این عملیات، ٢ دستگاه خودرو توقیف و ۱۰ شکارچی غیرمجاز بازداشت شدند. مراتب در محل صورتجلسه شد و متخلفان برای سیر مراحل قانونی به دستگاه قضایی معرفی شدند.
رییس اداره حفاظت محیط زیست قلعه گنج گفت: شکار جانوران وحشی حرام گوشت با موضوع دفع آفات گیاهی، تحقیقات علمی یا بهره‌مندی توسط اقلیت‌های مذهبی مستلزم دریافت مجوز ویژه از سازمان حفاظت محیط زیست است بنابراین هرگونه اقدامی برخلاف قوانین شکار و صید جرم محسوب شده و با متخلفان مربوطه برخورد قاطع خواهد شد.
"تشی برخلاف جوجه تیغی که یک پستاندار از خانواده خارپشت‌هاست، پستانداری از خانواده جوندگان است و می‌توان آن را بزرگترین جونده ایران دانست.
تشی خار‌های بلندی روی بدنش دارد و زمانی که آنها را به اصطلاح سیخ می‌کند، از جثه معمولی اش بزرگتر به نظر می‌رسد و اندازه آنها نسبت به جوجه تیغی‌ها بزرگتر است و وزن آنها بین ۱۱ تا ۲۵ کیلوگرم است، آنها نیز مانند جوجه تیغی‌ها شبگرد هستند و در این مواقع فعالیت بیشتری دارند.
آنها تمام قسمت‌های گیاهان را از پیاز و ریشه گرفته تا ساقه و برگ مصرف می‌کنند. آنها همچنین میوه‌هایی مانند خرما، مهره‌داران کوچک و برخی مواقع لاشه حیوانات (البته به دلیل جذب کلسیم، منظور استخوان‌های لاشه حیوانات است) را نیز می‌خورند. عمر تشی‌ها حدودا ۱۵ سال است و تا ۲ ماهگی نزد مادر خود زندگی می‌کنند. تشی‌ها به طور معمول به صورت انفرادی زندگی می‌کنند و بیشتر در جنگل‌ها، باغ‌ها و اطراف زمین‌های کشاورزی زندگی می‌کنند.
تشی مانند یک باغبان و مهندس طبیعت عمل می‌کند و فواید کلیدی زیر را برای محیط زیست دارد.
هرس و کنترل پوشش گیاهی: با پوست کندن درختان و خوردن گیاهان، از تراکم بیش از حد جنگل جلوگیری و به تنوع آن کمک می‌کند.
حفاری و غنی‌سازی خاک: با کندن زمین برای ریشه و لانه‌سازی، خاک را هوادهی و مواد مغذی آن را جابجا می‌کند.
ساخت پناهگاه برای دیگر حیوانات: لانه‌های متروکه‌اش پناهگاه امنی برای بسیاری از حیوانات مانند روباه و خرگوش می‌شود.
پراکنده‌سازی بذر: با دفع دانه‌های میوه‌هایی که می‌خورد، به رشد گیاهان جدید در نقاط مختلف کمک می‌کند.
قسمتی از زنجیره غذایی: به عنوان طعمه، منبع غذایی برای شکارچیان بزرگی مانند پلنگ و گرگ محسوب می‌شود.
در نتیجه، تشی یک گونه کلیدی برای حفظ تعادل و سلامت اکوسیستم است.
