راز فروتنی ستاره فوتبال: شاید برای جهان ستاره باشم، ولی در خانه باید ظرف بشورم!
لوئیس سوارس یکی از مهم‌ترین فوتبالیست‌های اروگوئه است. او با ۶۹ گل، بهترین گلزن تاریخ تیم ملی کشورش محسوب می‌شود و اگرچه از تیم ملی خداحافظی کرده، در سن ۳۸ سالگی هنوز در اینترمیامی بازی می‌کند. اخیراً جمله‌ای از او که در دوران بازی در لیورپول درباره همسرش سوفیا بالبی گفته بود، دوباره توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است.
این ستاره اروگوئه‌ای در باشگاه انگلیسی یک اسطوره بود؛ او ۸۲ گل زد و یکی از بهترین بازی‌های دوران او در این باشگاه، بازی‌ای بود که چهار گل به نورویچ سیتی در لیگ برتر انگلیس زده بود. او مدتی پس از آن بازی در مصاحبه‌ای گفت: «بعد از اینکه چهار گل به نورویچ زدم، به خانه برگشتم و انتظار داشتم همسرم به من تبریک بگوید. اما حتی یک کلمه هم نگفت. روز بعد نگاهم کرد و گفت: می‌دانی چرا بهت تبریک نگفتم؟ چون اینجا تو هنوز همون شوهری، پدر دخترت… همون مرد قدیمی هستی.»
سوارس ادامه داد: «همان لحظه همه چیز را فهمیدم. او حق داشت. وقتی از همه طرف تحسین می‌شوی، این خطر وجود دارد که مغرور شوی و از خودت فاصله بگیری. اما داشتن کسی در کنارت که به تو یادآوری کند واقعاً کی هستی و تو را روی زمین نگه دارد، حیاتی است. برای جهان ممکن است من لوئیس سوارس باشم، اما در خانه همان آدم همیشگی بودم. در خانه گلزن نیستم؛ من پدرم، شوهرم و همان مرد ساده‌ای هستم که ظرف‌ها را می‌شوید. همسرم همیشه باعث پایبندی من به واقعیت است. می‌توانی ۶۰۰ گل بزنی، اما اگر لباس‌هایت را هرجای خانه رها کنی، همچنان تو را سرزنش می‌کنند؛ و این اشکالی ندارد؛ این همان چیزی است که آدم را واقعی و خاکی نگه می‌دارد.»
