عدالت درباره مقامات ایرانی هم اجرا می‌شود؟

آفتاب: در کشور ما ادبیات دیگری حاکم است و اگر کسی بگوید بالای چشم فلان مسوول خطاکار، ابروست، به گوینده می‌گویند که آبروی نظام را می‌بری و خوراک تبلیغاتی برای رسانه‌های بیگانه درست می‌کنی و مرتکب تشویش اذهان عمومی شده‌ای و ... و بدین ترتیب، اصل ماجرا به حاشیه می‌رود و آنچه می‌ماند، پرونده‌سازی برای رسانه یا فردی است که متعرض مسئولی شده است.

به گزارش عصر ایران، «اریک وئرث‌، وزیر کار فرانسه، به اتهام کمک به معافیت مالیاتی لیلیان بتانکورت، میلیاردر فرانسوی و رئیس شرکت اورئال، به مدت هشت ساعت مورد بازجویی پلیس این کشور قرار گرفت.

ارتباط وئرث و بتانکورت، دولت پاریس را طی هفته‌های گذشته دچار تنگنا کرده است.

وی متهم است که به عنوان خزانه‌دار‌ حزب محافظه‌کار (حزب حاکم)، اقدام به دریافت کمک‌های غیرقانونی کرده است و از آن برای تامین مالی رقابت‌های انتخاباتی برای پیروزی نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور فعلی فرانسه بهره برده است و در مقابل به معافیت مالیاتی بتانکورت کمک کرده است.»

این خبر را تقریباً همه رسانه های مهم دنیا منتشر کرده اند و الان ، عالم و آدم می دانند که وزیر کار فرانسه به اتهام مذکور 8 ساعت بازجویی شده است.

حال به پاسخ این پرسش بیندیشید:

" آیا انتشار این خبر، لطمه‌ای به حیثیت فرانسه و تشویش اذهان عمومی علیه دولت این کشور است یا آن که مخاطب، مخصوصاً مخاطب جهان سومی، با خواندن آن، به این نکته رهنمون می‌شود که فرانسه، عجب سیستم سیاسی و قضایی سالمی دارد که حتی وزیر کابینه هم در آن، مانند یک فرد عادی مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرد و خبرش هم در کل دنیا می‌پیچد؟"

این البته اولین باری نیست که یک مقام ارشد حکومتی در غرب یا شرق بازجویی، محاکمه یا حتی محکوم می‌شود. آرشیو اخبار، آکنده از این قبیل خبرها است و البته در آن کشورها، محاکمه حاکمان و انتشار اخبار این محاکمات، نه تنها تضعیف نظام و تشویش اذهان عمومی تلقی نمی‌شود، بلکه به عنوان نشانه‌هایی از سلامت سیستم قضایی و نظارتی و نیز شفافیت دولت‌ها و البته آزادی رسانه‌ها در انتشار چنین اخباری تلقی می‌شود.

جالب اینجاست که اکثر مقاماتی که در کشورهایی مانند فرانسه، آلمان، انگلیس، ژاپن، کره جنوبی و ... محاکمه می‌شوند و گاه این محاکمه‌ها منجر به برکناری‌، حبس، استعفا و حتی خودکشی می‌شود، جرائم سنگینی مرتکب نشده‌اند؛ به عنوان مثال، چند سال پیش وزیر یک کشور اروپایی، بدین علت محاکمه شد که متراژ خانه سازمانی مورد نیازش را - که دولت باید تأمین می‌کرد - فقط چند متر بیش از نیاز واقعی‌اش به وزارتخانه مربوطه گزارش کرده بود یا در همین خبر صدر مطلب، وزیر کار فرانسه، اختلاسی به نفع خود نکرده، بلکه تنها "متهم" است که به یکی دیگر کمک کرده تا مالیات کمتری بدهد.

اما در کشور ما ادبیات دیگری حاکم است و اگر کسی بگوید بالای چشم فلان مسوول خطاکار، ابروست، به گوینده می‌گویند که آبروی نظام را می‌بری و خوراک تبلیغاتی برای رسانه‌های بیگانه درست می‌کنی و مرتکب تشویش اذهان عمومی شده‌ای و ... و بدین ترتیب، اصل ماجرا به حاشیه می‌رود و آنچه می‌ماند، پرونده‌سازی برای رسانه یا فردی است که متعرض مسئولی شده است.

این در حالی است که محاکمه و حتی محکومیت مسئولانی که احیاناً مرتکب جرم و تخلفی شده‌اند‌، نه تنها وهن نظام و تضعیف حاکمیت نیست‌، بلکه برعکس‌، تقویت کننده و اطمینان‌بخش است.

این ادبیات که "محاکمه مقامات، عوارض نامطلوبی دارد"، قطعاً ساخته و پرداخته مجرمان یقه سفیدی است که در طول زمان به یک گزاره قطعی و غیرقابل تردید تبدیل شده و از پست و مقام‌ها، دژی مستحکم فراهم آورده تا متقلبان، در درون آن از هرگونه پاسخ‌گویی مبرا باشند!

به راستی آیا در طول 31 سال اخیر، از میان مسوولان و مقامات مطرح کشور، تنها فردی به نام غلامحسین کرباسچی(شهردار اسبق تهران) مجرم بود که در ملأ عام محاکمه و محکوم شد یا افرادی در حد معاون رئیس‌جمهور و وزیر و نماینده مجلس و استاندار نیز مستوجب محاکمه بوده‌اند اما در حصار امن ریاست و وزارت و وکالت‌، خوش آرمیدند و حتی تن به یک بازجویی ساده هم ندادند "زیرا نظام به خطر می‌افتاد"؟!

فراموش نمی‌کنیم حکایت محکمه‌ای که علی(ع) به عنوان امام مسلمانان‌، در برابر سارق یهودی‌، محکوم به بی‌حقی شد و این حکایت در تاریخ ثبت و ضبط شد و به عنوان سندی از عدالت‌مداری علی (ع) به ما رسید.

اگر ادبیات امروزین ما در زمان مولا نیز جاری و ساری بود، یا پای علی(ع) به محکمه باز نمی‌شد زیرا برای امام المسلمین افت داشت که مورد سوال قاضی دادگاه قرار گیرد و یا در پایان محاکمه، علی(ع)، آرام در گوش قاضی نجوا می‌کرد که از این ماجرا با کسی سخنی نگوید و به سارق یهودی نیز تحکم می‌کرد که اگر از این دادگاه سخنی بر زبان بیاوری با شمشیر بران طرفی!

علی (ع) اما چنین نکرد و به عدالت و شفافیت رفتار نمود و اولین ثمره‌اش نیز اسلام آوردن طرف دعوایش بود که بعد از رأی دادگاه لب به اعتراف گشود و بر جرم خویش اعتراف کرد.

... و قسم به همان علی(ع) تا زمانی که صاحبان منصب در این کشور همانند افراد عادی و گمنام پاسخ‌گوی اعمال خویش نباشند و حرف و حدیث‌ها و جرم و تخلف‌های‌شان با سلام و صلوات و مصلحت اندیشی‌های غیر مصلحانه‌، لاپوشانی شود‌، بسیاری از گره‌های مملکت‌، ناگشوده باقی خواهد ماند... و خوشا غربیان که در تبعیت عملی از برخی آموزه‌های اسلام‌، از ما مدعیان مسلمانی جلوترند!