سیدعلی صالحی:
ما برای مردم و تاریخ‌مان شعر می‌گوییم، نه برای دریافت جایزه
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: این شاعر با مجموعه‌ی شعر «انیس آخر همین هفته می‌آید» به عنوان برگزیده‌ی دومین جایزه‌ی شعر «نیما» انتخاب شده بود؛ اما برگزاركنندگان جایزه اعلام كردند: از آن‌جا كه او هیچ جایزه‌ی ادبی را نمی‌پذیرد، غلامرضا بروسان را با پنج امتیاز اختلاف نسبت به نفر اول، به عنوان برگزیده معرفی می‌كنند.
صالحی، در توضیحاتی در این‌باره عنوان كرد: من معتقدم كه باید میدان را برای جوان‌ترها و نسل‌های بعدی باز كرد.
سال‌هاست كه جایزه‌ی خود را از دست مردم گرفته‌ام و اكنون وقت آن است كه اجازه بدهیم نسل جوان‌تر پیشرفت داشته باشد.
او در ادامه افزود: دریافت چنین جایزه‌هایی روی چاپ و فروش كتاب‌های شاعران جوان تأثیر‌گذار است.
صالحی همچنین اظهار كرد: من بر این باورم اكنون جوایز ادبی به دلیل شرایط نابهنجار و شناوری كه دارند، چندان چشم‌گیر نیستند، عمر زیادی ندارند و تا می‌آیند صاحب اعتبار شوند، محو می‌شوند؛ اما برای نسل جوان یک تشویق خوب هستند.
این شاعر با بیان این‌كه اساسا هیچ جایزه‌ی ادبی را قبول نمی‌كند، گفت: در 22سالگی (سال 1356)، جایزه‌ی «فروغ فرخزاد» را گرفتم، كه اگر عقل امروزم را داشتم، آن را هم قبول نمی‌كردم.
او تأكید كرد: ما برای مردم و تاریخ‌مان شعر می‌گوییم؛ نه برای دریافت جایزه، و وقتی كتاب‌های‌مان با اقبال مردم مواجه می‌شود، بهترین جایزه برای ماست.
این شاعر در عین حال متذكر شد: البته من این جایزه‌ها را انكار نمی‌كنم؛ چرا كه باعث می‌شوند عرصه برای جوانان و نسلی كه چه بسا آینده‌ای درخشان‌تر از ما دارند، باز شود.
صالحی، در توضیحاتی در این‌باره عنوان كرد: من معتقدم كه باید میدان را برای جوان‌ترها و نسل‌های بعدی باز كرد.
سال‌هاست كه جایزه‌ی خود را از دست مردم گرفته‌ام و اكنون وقت آن است كه اجازه بدهیم نسل جوان‌تر پیشرفت داشته باشد.
او در ادامه افزود: دریافت چنین جایزه‌هایی روی چاپ و فروش كتاب‌های شاعران جوان تأثیر‌گذار است.
صالحی همچنین اظهار كرد: من بر این باورم اكنون جوایز ادبی به دلیل شرایط نابهنجار و شناوری كه دارند، چندان چشم‌گیر نیستند، عمر زیادی ندارند و تا می‌آیند صاحب اعتبار شوند، محو می‌شوند؛ اما برای نسل جوان یک تشویق خوب هستند.
این شاعر با بیان این‌كه اساسا هیچ جایزه‌ی ادبی را قبول نمی‌كند، گفت: در 22سالگی (سال 1356)، جایزه‌ی «فروغ فرخزاد» را گرفتم، كه اگر عقل امروزم را داشتم، آن را هم قبول نمی‌كردم.
او تأكید كرد: ما برای مردم و تاریخ‌مان شعر می‌گوییم؛ نه برای دریافت جایزه، و وقتی كتاب‌های‌مان با اقبال مردم مواجه می‌شود، بهترین جایزه برای ماست.
این شاعر در عین حال متذكر شد: البته من این جایزه‌ها را انكار نمی‌كنم؛ چرا كه باعث می‌شوند عرصه برای جوانان و نسلی كه چه بسا آینده‌ای درخشان‌تر از ما دارند، باز شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید