دولت عدالت‌محور، عدالت را برای بازنشستگان تعریف کند
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: افزایش غیر قانونی 6 درصدی مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی در دولتی که داعیه عدالت و محورورزی می‌دهد برای این قشر دوست‌داشتنی غربت و مظلومیت را هدیه آورده است.
با او در صف بانک آشنا شدم، حدود 4 سال پیش بازنشسته شده است، می‌گوید: هر ماه، با وجود ناراحتی قلبی که دارم، می‌بایست برای دریافت 350 هزار تومان حقوق بازنشستگی، شخصا به اینجا مراجعه کنم و در بیشتر ماه‌ها نیز نوه کوچکم مرا همراهی می‌کند.
30سال کار، آنهم در بدترین شرایط و زمان کاری، یادش به‌خیر؛ آن‌زمانی که جنگ شد و از همه چیزمان، زن، بچه، مال‌ومنال و هرآنچه که داشتیم گذشتیم و به جبهه‌ها رفتیم تا نزد هم‌سنگران‌مان که خون خود را به این نظام هدیه کرده بودند خجول و شرمنده نباشیم.
نامش حسن است، کارگر بازنشسته گونی‌بافی قائمشهر است، اهل یکی از روستاهای اطراف قائمشهر و دارای 5 فرزند و 8 نوه است.
در خانه‌ای زندگی می‌کند که از دستمزد کارگریش تنها توانسته طی این سال‌ها دو اتاق و یک ایوان بنا کند.
او محجوب و نجیب است، او می‌گوید و با افتخار می‌گوید که در دوران سازندگی چه روزهایی بود که از دستمزد حداقلی خودمان به جبهه‌ها کمک می‌کردیم و کم نبودند کسانی‌که به امید این بودن و در سنگر کار و تولید مقاومت کردند که این سرزمین یلان و توران با عزت، پرچم‌دار اسلام باشد. از پول می‌گذشتند و چه ساعت‌ها در کارخانه بدون دریافت اضافه کاری می‌ماندند تا گونی‌های سنگر رزمندگان را تامین و تولید کنند.
نگاهی به افق دور میاندازد و به سیگارش پوکی میزند. قیافه‌ای نحیف و خسته قصه‌ها از درد و غصه دارد. اشک در چشمانش جمع می‌شود و با دست‌های پینه‌زده‌اش گونه‌های خیسش را پاک می‌کند.
امروز او نزد فرزندان و نوه‌هایش احساس شرمندگی و افسوس عمر از دست‌رفته‌اش را می‌خورد.
بیش از 1ونیم میلیون بازنشسته تامین اجتماعی سرنوشتی نامعلوم دارند و این‌روزها با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کنند و می‌سوزند و می‌سازند.
براستی چه کسی و در چه جایگاهی امروز مدافع پدربزرگان است؟ بزرگانی که در آن روزهای سخت و تحریم‌ها به این سرزمین عزت و شوکت بخشیدند.
افزایش غیرقانونی 6 درصدی مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی در دولتی که داعیه‌عدالت و محورورزی می‌دهد برای این قشر دوست‌داشتنی غربت و مظلومیت را هدیه آورده است، متاسفانه امروز هم آنانی که با رای همین قشر باید به‌عنوان مدافع از حیثیت و آبروی همنوعان خود دفاع کنند به‌دنبال یک درصد گرفتن و حق سفرند.
30 سال پرداخت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی و ذخیره آن برای عاقبت، بارقه‌ای بود که در دل بازنشستگان به‌وجود آمده بود ولی امروز این صندوق بین والنسلی به دست
کسانی افتاده که حتی یک شب هم کارگری نکرده‌اند و همین افراد برای سرنوشت کارگران تصمیم‌گیری می‌کنندو دولت هم بدهی چندین هزار میلیاردی این زحمت‌کشان را پرداخت نمی‌کند و کار به آن جایی رسیده که از حاصل دسترنج کارگران دیروز و بازنشستگان امروز بیمارستان‌های ملکی و املاک آن یکی پس از دیگری بفروش می‌رسد و به مزایده گذاشته می‌شود. و سازمانی که متعلق به این قشر است مکلف به آن است میزان کلیه مستمری‌های بازنشستگی، از کار افتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک‌بار کمتر نباشد با توجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد علی‌رغم اینکه شورای عالی کاردرسال 89 حداقل دستمزد کارگران را 15 درصد افزایش داد و این افزایش براساس دو شاخص درصد تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی و سبد حداقل معیشت یک خانواده کارگری است.
ولی سازمان تامین اجتماعی ترمیم حقوق را فقط 6 درصد رشد داده است که این موضوع خلاف نص صریح ماده 96 و ماده 41 قانون کار و حتی نرخ تورمی است که در پایان سال 88 به میزان 11 درصد از سوی بانک مرکزی اعلام شده است.
واقعا چه کسی و در چه مقامی پاسخ‌گوی مشکلات عدیده این قشراست؟ قشری که با کهولت سن‌شان سفره‌شان درازتر، سقف‌خانه‌های‌شان آسیب‌پذیر‌تر و در چمبره انواع بیماری‌ها و نیاز به مراقبت‌های خاص خود گرفتارند و از معنای عدالت بور افتاده‌اند و در شعار همسان‌سازی بازنشستگان کشوری و لشکری گوش به شعار مسئولان می‌دهند.
با او در صف بانک آشنا شدم، حدود 4 سال پیش بازنشسته شده است، می‌گوید: هر ماه، با وجود ناراحتی قلبی که دارم، می‌بایست برای دریافت 350 هزار تومان حقوق بازنشستگی، شخصا به اینجا مراجعه کنم و در بیشتر ماه‌ها نیز نوه کوچکم مرا همراهی می‌کند.
30سال کار، آنهم در بدترین شرایط و زمان کاری، یادش به‌خیر؛ آن‌زمانی که جنگ شد و از همه چیزمان، زن، بچه، مال‌ومنال و هرآنچه که داشتیم گذشتیم و به جبهه‌ها رفتیم تا نزد هم‌سنگران‌مان که خون خود را به این نظام هدیه کرده بودند خجول و شرمنده نباشیم.
نامش حسن است، کارگر بازنشسته گونی‌بافی قائمشهر است، اهل یکی از روستاهای اطراف قائمشهر و دارای 5 فرزند و 8 نوه است.
در خانه‌ای زندگی می‌کند که از دستمزد کارگریش تنها توانسته طی این سال‌ها دو اتاق و یک ایوان بنا کند.
او محجوب و نجیب است، او می‌گوید و با افتخار می‌گوید که در دوران سازندگی چه روزهایی بود که از دستمزد حداقلی خودمان به جبهه‌ها کمک می‌کردیم و کم نبودند کسانی‌که به امید این بودن و در سنگر کار و تولید مقاومت کردند که این سرزمین یلان و توران با عزت، پرچم‌دار اسلام باشد. از پول می‌گذشتند و چه ساعت‌ها در کارخانه بدون دریافت اضافه کاری می‌ماندند تا گونی‌های سنگر رزمندگان را تامین و تولید کنند.
نگاهی به افق دور میاندازد و به سیگارش پوکی میزند. قیافه‌ای نحیف و خسته قصه‌ها از درد و غصه دارد. اشک در چشمانش جمع می‌شود و با دست‌های پینه‌زده‌اش گونه‌های خیسش را پاک می‌کند.
امروز او نزد فرزندان و نوه‌هایش احساس شرمندگی و افسوس عمر از دست‌رفته‌اش را می‌خورد.
بیش از 1ونیم میلیون بازنشسته تامین اجتماعی سرنوشتی نامعلوم دارند و این‌روزها با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کنند و می‌سوزند و می‌سازند.
براستی چه کسی و در چه جایگاهی امروز مدافع پدربزرگان است؟ بزرگانی که در آن روزهای سخت و تحریم‌ها به این سرزمین عزت و شوکت بخشیدند.
افزایش غیرقانونی 6 درصدی مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی در دولتی که داعیه‌عدالت و محورورزی می‌دهد برای این قشر دوست‌داشتنی غربت و مظلومیت را هدیه آورده است، متاسفانه امروز هم آنانی که با رای همین قشر باید به‌عنوان مدافع از حیثیت و آبروی همنوعان خود دفاع کنند به‌دنبال یک درصد گرفتن و حق سفرند.
30 سال پرداخت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی و ذخیره آن برای عاقبت، بارقه‌ای بود که در دل بازنشستگان به‌وجود آمده بود ولی امروز این صندوق بین والنسلی به دست
کسانی افتاده که حتی یک شب هم کارگری نکرده‌اند و همین افراد برای سرنوشت کارگران تصمیم‌گیری می‌کنندو دولت هم بدهی چندین هزار میلیاردی این زحمت‌کشان را پرداخت نمی‌کند و کار به آن جایی رسیده که از حاصل دسترنج کارگران دیروز و بازنشستگان امروز بیمارستان‌های ملکی و املاک آن یکی پس از دیگری بفروش می‌رسد و به مزایده گذاشته می‌شود. و سازمانی که متعلق به این قشر است مکلف به آن است میزان کلیه مستمری‌های بازنشستگی، از کار افتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان را در فواصل زمانی که حداکثر از سالی یک‌بار کمتر نباشد با توجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران به همان نسبت افزایش دهد علی‌رغم اینکه شورای عالی کاردرسال 89 حداقل دستمزد کارگران را 15 درصد افزایش داد و این افزایش براساس دو شاخص درصد تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی و سبد حداقل معیشت یک خانواده کارگری است.
ولی سازمان تامین اجتماعی ترمیم حقوق را فقط 6 درصد رشد داده است که این موضوع خلاف نص صریح ماده 96 و ماده 41 قانون کار و حتی نرخ تورمی است که در پایان سال 88 به میزان 11 درصد از سوی بانک مرکزی اعلام شده است.
واقعا چه کسی و در چه مقامی پاسخ‌گوی مشکلات عدیده این قشراست؟ قشری که با کهولت سن‌شان سفره‌شان درازتر، سقف‌خانه‌های‌شان آسیب‌پذیر‌تر و در چمبره انواع بیماری‌ها و نیاز به مراقبت‌های خاص خود گرفتارند و از معنای عدالت بور افتاده‌اند و در شعار همسان‌سازی بازنشستگان کشوری و لشکری گوش به شعار مسئولان می‌دهند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید